Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

18. Bölüm

18. BÖLÜM

Melisa'nın bakış açısından

***

"Melisa, uyan hadi."

Hastanedeki koltukta uyuklarken birisinin beni dürtmesi ile sıçrayarak uyandım.

Birisi başımda dikilmiş bir şeyler söylüyordu. "Senin bu sıçrayarak uyanma işini çözmemiz gerekiyor."

Gözlerimi açıp başımda dikilen Evren ile bakıştım. Evren, yeterince uyanık olduğumu düşünmüş olacak ki kolumdan çekiştirerek beni ayağa kaldırmaya çalıştı.

Kafamı geri yatırdım. "Ne oldu? Bırak ya." Dedim. Uyandırıldığım için asabiliğim üzerimdeydi.

"Kalk gidiyoruz." Dedi.

"Nereye." Dedim ve dinlemeden geri yattım.

"Babam bize görev bulmuş." Dedi.

Başımı hiç kaldırmadan "Ben görev falan istemiyorum. Bir haftadır beni götürmediğiniz yer kalmadı." Dedim. Yüzümü koltuğa bastırdığım için sesim boğuk çıkmıştı.

"Abim de geliyor ama bak." Dedi.

"Ne güzel, sen de git. Baba-oğul günü yaparsınız." Dedim. Arkamı dönüp gözlerimi kapattım.

"Babam, Rezef için çalışan kişilerden birisini yakalamış. Onu sorgulayacağız." Dedi.

Rezef'i duyunca gözlerimi açtım. Evren'in bu kozu kullanacağını bilmeliydim. Zayıf yönlerimden vurmaya bayılıyordu. Böyle kardeş düşman başınaydı.

Öte yandan aklıma takılmıştı. Acaba tanıdık biri miydi?

"Kim?" Dedim.

"Zehra Dildar diye birisi."

Kaldırdığım başımı geri indirip koltuğun yastığına dayadım. "Zehra'dan bir bok öğrenemezsiniz. Malın teki o." Dedim.

Evren, arkada sessizce bir şeyler mırıldandı ama duymadım. Merak da etmedim. "Bunu gel de babama anlat."

"Siz gidin işte. O uyuz kız ile karşılaşmak istemiyorum." Dedim.

"Ne geçti aranızda?" Dedi aniden.

Koltukta doğruldum. "Aramızdaki şey onu öldürmem ile sonuçlandı." Dedim.

Ortamda rahatsız edici bir sessizlik oluştu. Gözlerimi kırpıştırıp Evren'e baktım. O da aynı ifade ile bana baktı.

Toparlamaya çalışmak için "Rezef'in adamlarını öldürmende bence hiçbir sorun yok." Dedi.

"Çok komik. Ben iyiliğin timsaliydim ya zaten." Dedim.

Evren başını iki yana salladı. "Gelmiyor musun?" Dedi.

Başımı olumsuz anlamda sallayıp Arda'ya döndüm. Başımı yine yattığı yatağa doğru koydum.

Evren'in bakış açısı

Bir ikna seferi daha başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Melisa'yı ve o keçi gibi inadını henüz aşabilmeyi başaramamıştım.

Zehra ismini duyduğu an sanki küfretmişim gibi baktığını da fark etmiştim. Bu da Zehra isimli kızı daha da fazla merak etmeme sebep olmuştu.

Abim ve babamla beraber gitmeye karar vermiştik. Babam, onu şehrin dışında boş bir depoda tutuyordu. Abim ile doğrudan oraya gittik. Babam içeride kollarını birbirine kavuşturmuş, ayakta duruyordu.