Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

6. Bölüm

6. BÖLÜM

Dikkat! Bu bölümde kan ve ölüm unsurları olacaktır.

Melisa'nın bakış açısından

***

Haftalardır beklediğim gün gelmişti. Okula başlıyordum. Heyecandan kıpır kıpırdım. Okuldan atıldığımdan beri ilk kez içeriye özgürce girebilme hakkım vardı.

Karşımdaki yüksek ikili giriş kapısına baktım. Hatırladığımdan çok daha farklı olduğu kesindi. Savaşlardan sonra yıkılmıştı. Şu an sapasağlam karşımda duruyordu.

Okul, 4 ana kısımdan oluşuyordu. Dünya'daki 4 portalı temsilen 4 farklı okul vardı. Biz Türkiye kanadındaydık. Diğer taraflarda farklı ülkelerden insanlar eğitim görüyordu.

Diğer kısımların yapısı da bizimkinin tamamen aynısıydı. Yonca yaprakları şeklinde kanatları yerleştirmişlerdi.

Geniş bir bahçenin üzerinde bir plana göre yerleştirilmiş blok blok çok sayıda yapı vardı. Ağaçlandırılmış yemyeşil bir bahçe.

Ortadaki yol, bahçeden geçip doğrudan büyük beyaz antik Yunan tarzına benzeyen işlemeli, Tim öğrencilerinin öğrenim gördüğü binaya çıkıyordu.

İki tane yol ise sağa ve sola doğru ilerliyordu. O yolların ucunda ise İstihbarat öğrencilerinin ve Avcıların öğrenim gördükleri binalar vardı.

Biraz daha ilerleyip bahçenin sonuna kadar geldiğinde ise 2 tane yurt binası vardı.

Etrafındaki ağaçlıklarda antrenman sahaları vardı. Kılıç antrenmanı yapabilmeniz için hedefler koyulmuştu.

Tim ve Avcılar için özel eğitim sahaları farklı farklı yerlerdeydi. Bazı dersler buralarda yapılıyordu. Önceki hayatımdan bölgeye tamamen hakimdim.

Biyontela isimli geçen yıl her seferinde kaldığım bir ders vardı. Mana ve Eter sahibi hayvanların biyolojik özelliklerini, zayıf noktalarını öğretiyorlardı.

Daha sonradan doğrudan bu işin içine girdiğim için deneyimle hepsini öğrenmiştim. Şu an olsa çalışmadan tam puanla geçerim o dersi.

Yıllarca bu boyutta yaşadığım halde geçen sefer okulun işleyişini anlayana kadar çok zorlanmıştım.

Okulun en sonundaki yurtlara doğru yürüdük. Etrafta insanlar vardı. Bazılarının yüzlerini anımsıyordum ama kim olduklarını hatırlamıyordum.

En sağ taraftaki ortak eğitim binasını göz ucuyla gördüm. Tuana, o binada bana kumpas kurup okuldan attırmıştı.

"Çok sessizsin, küçüklüğünden beri buraya gelmek için çok hevesliydin." Dedi Evren.

Haklıydı, çocukken en büyük hayalim buraya gelmekti. Hayalim ellerimde paramparça olmuştu bütün hevesimi kaçırmışlardı. Okulun her bir köşesinde başka bir kötü anım vardı.

"Sadece etrafı çözmeye çalışıyorum burası çok büyükmüş." Dedim.

Yalan söylesem bile Evren, durumu zaten biliyordu. Okuldan iftira ile atıldığımı ona anlatmıştım.

Tuana'ya karşı benim tarafımı tutması gerekiyordu. Tuana, Rezef için çalışan bir casustu. Bana arkadaş gibi yaklaşmıştı. Uzun bir süre o kızı en yakın arkadaşım olarak görmüştüm.

Koca bir yalanı yaşamıştım.

Evren, fazla üzerime gelmedi, soru sormadı. Sadece yanıma gelip destekleyici bir şekilde elini omzuma koydu. Kendime güç alıp etrafımda olanları görmezden gelmeye başladım. Biraz daha yürüdükten sonra yurtların önüne gelmiştik.