Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

11. Bölüm

11. BÖLÜM

Evren'in bakış açısından

***

Görevlendirildiğimiz yere gelmiştik. Etrafta yardımcı olacağımız Silüetli insanları arıyorduk.

İleride bir grup vardı. İçlerinden birisi etraftakilere yapacaklarını söylüyordu. Sanırım ekibin başı oydu.

Yanlarına geldik, ortadaki kişi bize döndü. "16. Cadde'de 3 tane puma görülmüş. Halledebilir misiniz?" Diye sordu.

Silüeti etkin olduğu için kim olduğunu göremiyordum. Kız mıydı erkek miydi anlayamamıştım.

3 tane pumayı hallederdik. Bunda bir şey yoktu. Teyit etmek için "Hallederiz. Destek için mi gidiyoruz?" Diye sordum.

Konuştuğum kişi, "Hayır, orada henüz başka ekip yok." Dedi.

"Bizi buraya destek için yolladıklarını söylediler." Dedim. Daha birinci sınıftık. Tek başımıza göreve çıkamazdık.

Çıkmasına çıkardık ama sonra geri döndüğümüzde bir dünya azar işitirdik. Daha ilk görevde kuralları çiğnemek istemiyordum.

Anlamayarak tekrar bana döndü "Destek mi? Yan timlerden misiniz?" Dedi.

Bu sefer cevabı Melisa verdi. "Pek sayılmaz 1. Sınıfız biz." Dedi.

Silüetli kişi, ikimize de baktı. Kısa bir süre durdu. Daha sonra bir şeyi fark etmiş gibi sessizce "Hmmm." Dedi.

Elini uzattı ve şapkasını çıkarttı. Abimdi.

Güldüm, büyü yüzünden böyle durumlar sık yaşanıyordu. Ben de şapkayı çıkartınca Melisa da çıkarttı. "Abi." Dedi.

Abim, rahatsız olmuş bir şekilde "Sizi neden gönderdiler buraya." Dedi.

3 tane puma ile hayli hayli başa çıkardık. Bunu sorun etmesine inanamıyordum.

Abim, tereddüt etmiş gibi gözüküyordu. Hep böyleydi, basit şeyleri bile yapamayacakmışız gibi düşünüyordu. Bu bazen sinir bozucu olabiliyordu.

Melisa, tripli bir şekilde "Kaç yaşına geldik. 3 tane pumayı da halledebiliriz abi?" dediğinde içten içe güldüm. Verdiği tepki komikti.

Abim, ellerini ceplerine geçirdi. Net bir şekilde "Küçüksünüz hâlâ." Dedi.

Melisa, bana döndü. Yüzündeki şaşkın ifade daha komiğime gitmişti. Gülmemek için kendimi kasmak zorundaydım ama Melisa'nın tepkilerinin yanında bu biraz zordu.

"Eksik ekip varsa neden gidemiyoruz ki anlamadım?" Dedim.

Abim, derin bir iç çekti. "İyi tamam." Dedi.

Bu kadar çabuk onaylamasına şaşırmıştım. En az 15 dakikalık bir ikna savaşına hazırlanmıştım. Melisa'ya döndüm. Hevesle abime doğru başını salladı.

Onayı alınca 16. Caddeye doğru yürümeye başladık. Etrafta pumaları aramaya başladık. Ana caddelerde pek fazla yoktu. Aralara dalmaya karar verdik.

Çok geç olmadan üç tanesi karşımızdaydı. Biri ise sağda çöpü karıştırıyordu.

3 tane puma olduğu söylenmişti ama 4 taneydi.

Ben sağdaki bir tane olan pumaya doğru gittim. Diğerleri diğer üçüne gitmişti.

Beraber kalsak daha iyi olurdu ama diğerini kaçırmamak için peşinden gitmek zorunda kalmıştım.