Atlanta'nın Kalbi | Tamamlandı

13.Bölüm

 13. BÖLÜM

Evren'in bakış açısından

***

Bana bundan bahsedilmemişti. Tek ekip olacağımızı sanıyordum. Ellerim titremeye başladığında arkama doğru götürüp sakladım.

Silahı kaldırıp kılıfına geri koymaya başladı. "Bu da tutukluk yapacak günü buldu." Diye söylendi. Şu an hiç telaşlı gözükmüyordu.

Hızlıca etraftaki binalara bakındım. Başka bir ekip daha vardı. Neredeydi kaç kişiydi hiçbir şey bilmiyordum. Burada beklemekten başka yapabileceğim bir şey yoktu.

Elime dürbünü alıp telaşla annem ve Melisa'yı izlemeye başladım. Keşke onları uyarabileceğim bir yöntem olsaydı.

Fatih de yanıma gelmiş o da benim gibi olanları izliyordu. Annem ve Melisa yürürken Melisa, aniden olduğu yerde durdu.

Fatih, dürbünü istedi ama umursamayıp kendim bakmaya devam ettim. Biraz söylenip gözlerini kısıp kendisi görmeye çalıştı.

Melisa, durunca annem de durup arkadan Melisa'ya baktı ve bir şey söyledi. Melisa'nın gözlerinin birden yukarıya doğru kaydığını gördüm.

Fatih de diğer ekibi telefonla arayıp hoparlöre almıştı. Bir şeyler diyorlardı ama dinlemiyordum.

Melisa, hızla etrafa bakınmaya başladı. Binaların üst katlarına doğru bakıyordu. Bizim tarafa değil, daha sol tarafta bir yere bakıyordu.

Ne oluyordu?

En sonunda gözlerini bir noktaya dikip kaşlarını çatıp bakmaya başladı. Fatih'in konuştuğu diğer ekipten birisi telefonun hoparlöründe konuşmaya başladı.

Telefondaki ses, "Fatih, bu kız doğrudan bize bakıyor." Dedi.

Hızlıca Fatih'e döndüm. Yoksa Melisa annemin vurulacağını mı görmüştü? Melisa'nın gücü tam olarak bunu yapıyordu.

Fatih, öfkeli bir şekilde "Ne demek size bakıyor?" Dedi.

Ailemizin küçüklüğümüzden beri bizim yüzümüzü gizlemeye çalışma sebebi buydu. Karşılarındaki kişinin kim olduğunu bilseler Melisayı da indirirlerdi.

Melisa, annemi tutup durdurdu ve ani bir hareketle önüne geçti. Kalbim çok hızlı atıyordu ne yaptığını anlamaya çalışıyordum. Bu mesafeden elimden sadece izlemek geliyordu.

Aklımı kaçıracaktım.

Melisa, kollarını iki yana açıp annemi geri ittirdi. Ne yaptığını şimdi anlamıştım. Siper oluyordu. Şu an korkudan kendimi kaybetmek üzereydim. Sınırlarımda geziyordum.

Fatih sinirle telefona konuştu "Ne yapıyor lan bu kız?" Dedi.

Telefondaki kişi, gergince "Hedefi kapatıyor, ulaşamıyorum." Dedi.

Fatih, sinirle cama daha da çok yaklaştı. Gözlerini kısıp olanları görmeye çalıştı. Çok uzak olduğumuz için yüzleri seçmek oldukça zordu.

İçimden "Lütfen ikisini de indirme kararı almasınlar." diye dua ediyordum. Bize verilen görev tek bir kişiyi indirmekti. Bunun dışına çıkamazlardı.

Umarım.

Melisa arkasını dönüp anneme bir şey söyledi. Annemin yüz ifadesi hemen değişti. Annem hızlıca savunmaya geçti.

Fatih, "Lan! nasıl anladılar." Diye bağırdı ve elindeki silahı kılıfıyla beraber yere fırlattı.

Annemin gözlerinin mavi renkle parladığını gördüm. Manasını etkinleştirip etrafta bir duvar ördü. Melisayı da arkasına doğru çekti.