သူကိုအဲေန႕ကဘဲေတြ႕လိုက္တယ္ ေနာက္ရက္ေတြက်သဴမရွိဘူး ျပန္လဲမလာဘူး ။
ဘာလိုလိုနဲ႕ကြၽန္ေတာ္ဒိမွာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပိ
စားခ်င္ရင္ ေအာက္ဆင္းစားလိုက္ၿပီးရင္အေပါတတ္အိပ္လိုက္ပ်င္းရင္စာအုပ္ဖတ္လိုက္နဲ႕ မသိရင္အိမ္မွာေနေနတဲ့အတိုင္းဘဲ ။
ကြၽန္ေတာ္ထြက္ေျပးဖို႔အခြင့္အေရးရွာပင္မဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးက နည္းနည္းေလးေတာင္မရွိဘူး ယာက်ာ္းသား၂၀ေလာက္ဝန္းရံေနတဲ့အိမ္ကထြက္ေျပးရင္အရိုးတစ္ျခားအသားတစ္ျခားျဖစ္မွာေပါ့ ပညာသင္ထားတာအလကားမွမဟုတ္တာ စဥ္စားဆုံးျဖတ္ဖို႔နဲ႕အေျခေနအေပါသိရွိနားလည္ဖို႔ကလိုတယ္ေလ..... ။
ဒါနဲ႕ငါစဥ္းစားမရဘူး ငါကိုဒိေလာက္လူေတြနဲ႕
ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းရေအာင္ငါက ဘယ္ေလာက္အေရးပါေနလို႔လဲ .....ငါအေမကိစၥကငါနဲ႕ဘာဆိုင္လဲကုလားမနိုင္ရခိုင္လာမဲေနတာ ငါမွာေတာ့ေက်ာင္းစာေတြနဲ႕ေဝးၿပီးဆိုၿပီးေပ်ာ္ေနတာ အခုေတာ့ ဘဝက ေခြးဖိၿပီ...... ။
အေတြးေတြေလ်ာ့အိပ္ဖို႔ျပင္.... ။
သက္လွ်ံအိပ္ေပ်ာ္ၿပီးေနာက္၁နာရိေလာက္ၾကေတာ့ ဥိးရန္နိုင္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္
အရက္ကေတာ့မူးေနသည္ ....။
"ေကာင္ေလး ေကာင္ေလး "
ယိုင္နဲ႕နဲ႕ ႏွင့္ သက္လွ်ံရဲ႕အခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္ ။
အိပ္ေနတဲ့သက္လွ်ံရဲ႕အေပါသို႔တတ္ၿပီး ....။
ထိုအခ်ိန္အိပ္ရာကလန့္နိုးသြားေသာသက္လွ်ံ ။
"ခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာလဲ...."
"ေကာင္ေလး......"
"အရက္နံ႕ခင္ဗ်ားအရက္ေသာက္လာတာလား... "
"ဟုတယ္ကြာဘာျဖစ္လဲ မင္းတို႔သားမိေၾကာင့္ငါဘဝဘယ္ေလာက္ထိပ်က္ေနၿပီလဲမင္းသိလား "
"ငါဘဝႀကီးကိုပ်က္စိးတဲ့မင္းနဲ႕မင္းအေမကို
ငါလက္ထဲမွာ ျပားျပားဝပ္ေအာင္အမႈန့္ႀကိတ္ျပစ္မယ္ "
" ခင္ဗ်ားမယုတ္မာနဲ႕ေနာ္...... "
သက္လွ်ံလက္၂ဖက္ကိုခ်ဴပ္ထားလိုက္သည္။
