သက္လွ်ံ ေတာထဲမွာေျခဦးတည့္ရာသြားရင္း
မနိးမေဝးမွာ မိးခိုးထြက္ေနတဲ့အိမ္တစ္လုံးကိုလွမ္းျမင္လိုက္သည္....။
သူေတြေဝသြားသည္ဒိေတာႀကီး
မ်က္မည္းထဲမွာ အိမ္တစ္လုံးက ရွိေနေတာ့
စုန္းအိမ္လားကေဝအိမ္လားေပါ့....မဟုတ္လဲေမွာင္ခိုသမားေတြနားခိုရာလားဘာလားေပါ့...။
ၿခံနားကိုကပ္ၿပီး သူတိတ္တိတ္ေလးအေျခအေနကိုေလ့လာေနသည္...။
ထိုအခ်ိန္ေနာက္ကေနေသနတ္နဲ႕သူေခါင္းကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကေထာက္ထားသည္..။
"လက္ျမႇောက္ထားဘယ္သူလဲငါၿခံနားဘာလာလုပ္တာလဲ.."
"ကြၽန္ေတာ္ ေတာထဲမွာလမ္းေပ်ာက္သြားၿပီးဒိအိမ္ကိုေတြ႕လို႔ပါ "
"ေသခ်ာလား..."
"ေသခ်ာပါတယ္ဗ်.."
သက္လွ်ံလွည့္ၾကည့္ေတာ့ အသက္၅၀ ေက်ာ္
ေလာက္ရွိတဲ့အဘိုးအိုတစ္ေယာက္....။
"မင္းတို႔ကဒိေတာထဲဘာလာလုပ္တာလဲ.."
"သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ အပန္းေျဖခရီးထြက္လာတာ
သူငယ္ခ်င္းက မေတာ္တဆသစ္ငုတ္စိုက္မိလို႔
သူကိုအဲဒါ ခနထားခဲ့ၿပီးကြၽန္ေတာ္ကအစားစာ
လာရွာရင္းဦးေလးအိမ္ကိုေတြ႕တာပါ တစ္ကယ္ပါဗ်......"
"ေအး မင္းကိုဘာကူညိရမလဲ မင္းသူငယ္ခ်င္းကိုေကာဘယ္နားမွာထားခဲ့တာလဲ... "
"ေရစပ္နားမွာပါဦးေလး..."
"ငါမင္းလိုအပ္တဲ့ဟာေတြကူညီလို႔ရတယ္ဒါေပမဲ့မင္းဒိၿခံထဲကျမန္ျမန္ထြက္သြား..."
"ရပါတယ္ဗ်...."
အဘိုးအိုရဲ႕စကားေတြကထူးဆန္းသည္...။
" ဒါနဲ႕ဥိးေလး ေဆးနဲ႕ အခင္းေလးတစ္ခုခုျဖစ္ျဖစ္ရနိုင္မလား.. ေစာင္ေလးပါးပါးေလးတစ္ထည္ပါရမလားသူငယ္ခ်င္းကအနာရွိန္နဲ႕ဖ်ားၿပီး ခ်မ္းေနလို႔ပါ"
"ေအးေအးရတယ္ေပးမယ္.. "
"ကြၽန္ေတာ္ေနာက္က်ျပန္လာေပးပါ့မယ္.."
"ရတယ္ျပန္လာေပးစရာမလိုဘူးငါအိမ္မွာ
လိုလိုပိုပိုဝယ္ထားတဲ့အိပ္ရာခင္းေတြရွိတယ္.."
