"အား....နာလိုက္တာ.."
ကြၽန္ေတာ္ နိုးလာေတာ့သူကြၽန္ေတာ္ေဘးမွာအိပ္ေနသည္။
လက္ကအနာနဲ႕ေျခေထာက္ကအနာေတြကိုေဆး
ထည့္ပတ္တီးစီးထားတယ္...။
အသက္ရွင္ခ်င္စိတ္မရွိေလာက္ေအာင္ခႏၶာကိုယ္ကနာက်င္ေနသည္....။
ကြၽန္ေတာ္ေသးေပါက္ခ်င္ေနသည္ ဒါေပမဲ့ကိုယ္ဟာကိုေတာင္အနိုင္နိုင္ျဖစ္ေနတာမထနိုင္ဘူး
အိပ္ရာထဲေသေပါက္ခ်မိရင္လဲသူဘာလုပ္မိမသိ.
သူက႐ုပ္ကေလးနဲ႕မလိုက္အရမ္းရက္စက္တဲ့သူဘဲ
ကြၽန္ေတာ္သူလက္ထဲမွာေတာ့ႏွိပ္စက္ခံရၿပီးမေသခ်င္ဘူးအဲဒိအစား
ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ကိုသတ္ေသခ်င္တာဘဲသိတယ္ .။
"နိုးေနၿပီလားေကာင္ေလး..."
"ဟုတ္...."
"ကြၽန္ေတာ္ဟိုဟာ ဟိုဟာ.."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ...."
"ကြၽန္ေတာ္ အေပါ့သြားခ်င္လို႔ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္..."
"ငါကခ်ီသြားေပးရမွာလားအဲေတာ့.. "
"မဟုတ္ပါဘူး..."
သက္လွ်ံတစ္ေယာက္ကုတင္ေပါကေန
ဆင္းၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာကို တ႐ြတ္တိုက္
သြားေနသည္။
တ႐ြတ္တိုက္သြားေနတဲ့သက္လွ်ံကို....။
အေပါကေနေခါင္းကိုနင္းၿပီးရန္နိုင္တစ္ေယာက္အားရႀကီးအားရေနသည္..။
သက္လွ်ံတစ္ေယာက္ ဆီးမ်ားမထိန္းနိုင္ဘဲ
အဲၾကမ္းျပင္တြင္သာထြက္က်သြားသည္...။
"မင္းမရွက္ဘူးလား ဒိအသက္အ႐ြယ္နဲ႕ေသးထြက္က်ရတယ္လို႔ကြာ..."
ၾကမ္းျပင္တြင္တ႐ြတ္တိုက္ေနတဲ့ သက္လွ်ံကိုေျခေထာက္နဲ႕ ၃ခ်က္ေလာက္ဆင့္ကန္ၿပီးအျပင္ကိုထြက္သြားသည္...။
သူထြက္သြားတာနဲ႕ေဒါေမသည္အထဲကိုဝင္လာၿပီး
သက္လွ်ံရဲ႕အေရးခင္းႀကီးငယ္ကိစၥမ်ားကိုလုပ္ေပးသည္...။
သက္လွ်ံတစ္ေယာက္သူဘဝကိုသူေတြးၿပီးဝမ္းနည္းမိေနသည္....... သူစိတ္ထဲမွာလဲရန္နိုင္ကိုသတ္ပစ္ခ်င္ေနသည္။
အဲကိစၥေတြၿပီးသူ၃ရက္ေလာက္ေပ်ာက္သြား
ျပန္ေကာ....။
ကြၽန္ေတာ္လဲအနာေတြသက္သာသေလာက္သက္သာေနၿပီျဖစ္သည္...ဒိအိမ္ကထဲကဘယ္လိုထြက္ေျပးရမလဲအၿမဲတမ္းစဥ္းစားေနတယ္..။
