အိမ္နားထိ ဦးရန္နိုင္ ရဲ႕လူေတြလိုက္ပို႔သည္။
အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခါနီး သက္လွ်ံတစ္ေယာက္
သူရဲ႕ငိုခ်င္စိတ္ေတြကိုမနည္းထိန္းၿပီးအိမ္ေရွ႕ကဘဲကိုတီးလိုက္သည္...။
အိမ္တံခါးလာဖြင့္ေပးေသာသူမွာ သက္လွ်ံအေမေဒါသစၥာျဖစ္သည္။
ေဒါသစၥာတစ္ေယာက္သက္လွ်ံကို ေျပးဖက္လိုက္သည္... ။
"အေဖေကာ အေမ.. "
"မင္းအေဖဒိေန႕ဘဲအလုပ္သြားတယ္သားကိုလိုက္ရွာေနတာသားအေဖ အလုပ္ေတာင္ဒိေန႕မွသြားတာမျဖစ္မေနမို႔..."
"သားေတာင္းပန္ပါတယ္..."
"သားရယ္ ဘယ္ေတြေရာက္ေနတာလဲ အေမတို႔သားကိုလိုက္ရွာတာ ႏွံေနၿပီရွာမေတြ႕လို႔
ရဲစခန္းမွာေတာင္လူေပ်ာက္တိုင္ထားတာ "
"သား သူငယ္ခ်င္းအေမအသဲသန္ျဖစ္လို႔ေဆး႐ုံကိုပါသြားတာအေမ "
"ပါသြားရင္လဲအေမတို႔ကို ဖုန္းေလးဘာေလးဆက္ေပါ့သားရယ္အခုကအေမတို႔ကဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္မွန္းမသိ.. "
"ဖုန္းကလမ္းမွာခါးပတ္နိူက္ခံလိုက္ရလို႔ပါ "
"ၿပီးေတာ့သားအေမသူငယ္ခ်င္းကေသြးလိုတာသားေသြးနဲ႕တူေနတာအဲဒါ သားေပးလိုက္ရလို႔အားနည္းၿပီးေဆး႐ုံမွတစ္ရက္ေလာက္ေနလိုက္ရလို႔ သားေကာင္းလာေတာ့ သူအေမကဆုံးသြားတာတဲ့အဲဒါသားလဲ သူအေမရဲ႕နာေရးမွာကူေနတာ
သားဖုန္းဆက္မလို႔လုပ္ပင္မဲ့ ေတာဘက္ဆိုေတာ့ဖုန္းလိုင္းကျပတ္ေနတာၿပီးေတာ့အေမတို႔ဖုန္းလဲအလြတ္မရတာနဲ႕ ဟဲဟဲ..."
"ေအးေအးနင္ဦးႏွောက္က အိမ္ကိုပါေမ့သြားရမွာ.."
"သားအိမ္ကိုေမ့သြားရင္အေမတို႔လြမ္းေနရမွာေပါ့"
"ဟုတ္ပါၿပီသားဘာစားခ်င္လဲ"
"သားဘာမွမစားခ်င္ပါဘူး.."
"သားအေဖကိုလဲဖုန္းဆက္ရဦးမယ္
သားျပန္ေရာက္ၿပိလို႔ "
"ဟုတ္အေမ "
သက္လွ်ံအေမကိုၿပဳံးျပေနပင္မဲ့ သူရင္ထဲငိုေႂကြးေနတာဘယ္သူသိမွာလဲ ။
ညေနထမင္းဝိုင္းမွာ သားျပန္ေရာက္လို႔အေဖနဲ႕အေမ... ။
"အေမကိုသားတစ္ခုေမးလို႔ရမလား..."
