သက္လွ်ံဓားထိုးခံရတဲ့သတင္းေၾကာင့္သက္လွ်ံရဲ႕အေမနဲ႕အေဖနဲ႕ေဆး႐ုံကသို႔ေရာက္လာသည္...။
ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္း....
အေရးေပါအခန္းေရွ႕မွာေစာင့္ေနတဲ့ဦးရန္နိုင္ကို...
"ေျဖာင္း.....!!!"
"မိန္းမ....."
ေဘးက ဂ်က္က....။
"ခင္ဗ်ား......."
"ေန..ေန.ငါဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
"နင္ကငါဘဝရဲ႕ၿဂိဳလ္ဆိုးဘဲရန္နိုင္....."
"နင္ေၾကာင့္ငါသားတစ္ခုခုျဖစ္ၾကည့္နင္ကိုခြင့္မလႊတ္ဘူး...."
ထိုအခ်ိန္အေရးေပါအခန္းထဲကေနဆရာဝန္ထြက္လာသည္..။
"ဆရာကြၽန္မသားအေျခေနဘယ္လိုလဲ...."
ဆရာဝန္ကသက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္သည္...။
" လူနာကအသက္အႏၱရယ္ မရွိေတာ့ပင္မဲ့
စိတ္မေကာင္းစရာကသူကိုထိုးမိတဲ့ဓားက
အေၾကာရဲ႕အဓိကေနရာေတြကိုအေၾကာင့္လူနာက
တစ္သက္လုံးေအာက္ပိုင္းေသသြားနိုင္တယ္..."
"ရွင့္...ကြၽန္မသားေလးကိုကုသဖို႔နိးလမ္းမရွိေတာ့ဘူးလား..."
"ဆရာတို႔တတ္နိုင္တာမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ေပးၿပီးသြားပါၿပီ......"
"ရန္နိုင္နင္ေတြ႕လားငါသားဒုခီတျဖစ္သြားၿပီနင္ေပ်ာ္လားနင္ေက်နပ္ၿပီလား..."
ဥိးရန္နိုင္စိတ္ထဲေၾကကြဲေနပင္မဲ့အျပင္မွာဘာမွမျဖစ္သလိုေနေနသည္.....။
"ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္...."
"နင္အဲစကားတစ္ခြန္းကငါသားျပန္ေကာင္းမလာနိုင္ေတာ့ဘူး...."
ရင္ကိုထုၿပီးေအာ္ငိုေနေသာသက္လွ်ံအေမကို
ေဘးကသက္လွ်ံရဲ႕အေဖကထိန္းေပးထားယုံကလြဲလို႔ဘာမွမလုပ္ေပးနိုင္ခဲ့....။
___________ခ်စ္သက္ကြၽန္________________
" အား....ကြၽစ္ကြၽစ္....."
"သားနိုးလာၿပီလား...."
"အေမ...."
သက္လွ်ံကိုတည္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားလိုက္သည္..။
"အေမသားအသက္ရႈက်ပ္ေနၿပီ..."
"အေမေပ်ာ္သြားလို႔ပါ..."
