"အား....နာလိုက်တာ.."
ကျွန်တော် နိုးလာတော့သူကျွန်တော်ဘေးမှာအိပ်နေသည်။
လက်ကအနာနဲ့ခြေထောက်ကအနာတွေကိုဆေး
ထည့်ပတ်တီးစီးထားတယ်...။
အသက်ရှင်ချင်စိတ်မရှိလောက်အောင်ခန္ဓာကိုယ်ကနာကျင်နေသည်....။
ကျွန်တော်သေးပေါက်ချင်နေသည် ဒါပေမဲ့ကိုယ်ဟာကိုတောင်အနိုင်နိုင်ဖြစ်နေတာမထနိုင်ဘူး
အိပ်ရာထဲသေပေါက်ချမိရင်လဲသူဘာလုပ်မိမသိ.
သူကရုပ်ကလေးနဲ့မလိုက်အရမ်းရက်စက်တဲ့သူဘဲ
ကျွန်တော်သူလက်ထဲမှာတော့နှိပ်စက်ခံရပြီးမသေချင်ဘူးအဲဒိအစား
ကျွန်တော်ကိုယ်ကိုသတ်သေချင်တာဘဲသိတယ် .။
"နိုးနေပြီလားကောင်လေး..."
"ဟုတ်...."
"ကျွန်တော်ဟိုဟာ ဟိုဟာ.."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ...."
"ကျွန်တော် အပေါ့သွားချင်လို့ဒါပေမဲ့ကျွန်တော်..."
"ငါကချီသွားပေးရမှာလားအဲတော့.. "
"မဟုတ်ပါဘူး..."
သက်လျှံတစ်ယောက်ကုတင်ပေါကနေ
ဆင်းပြီး ရေချိုးခန်းရှိရာကို တရွတ်တိုက်
သွားနေသည်။
တရွတ်တိုက်သွားနေတဲ့သက်လျှံကို....။
အပေါကနေခေါင်းကိုနင်းပြီးရန်နိုင်တစ်ယောက်အားရကြီးအားရနေသည်..။
သက်လျှံတစ်ယောက် ဆီးများမထိန်းနိုင်ဘဲ
အဲကြမ်းပြင်တွင်သာထွက်ကျသွားသည်...။
"မင်းမရှက်ဘူးလား ဒိအသက်အရွယ်နဲ့သေးထွက်ကျရတယ်လို့ကွာ..."
ကြမ်းပြင်တွင်တရွတ်တိုက်နေတဲ့ သက်လျှံကိုခြေထောက်နဲ့ ၃ချက်လောက်ဆင့်ကန်ပြီးအပြင်ကိုထွက်သွားသည်...။
သူထွက်သွားတာနဲ့ဒေါမေသည်အထဲကိုဝင်လာပြီး
သက်လျှံရဲ့အရေးခင်းကြီးငယ်ကိစ္စများကိုလုပ်ပေးသည်...။
သက်လျှံတစ်ယောက်သူဘဝကိုသူတွေးပြီးဝမ်းနည်းမိနေသည်....... သူစိတ်ထဲမှာလဲရန်နိုင်ကိုသတ်ပစ်ချင်နေသည်။
အဲကိစ္စတွေပြီးသူ၃ရက်လောက်ပျောက်သွား
ပြန်ကော....။
ကျွန်တော်လဲအနာတွေသက်သာသလောက်သက်သာနေပြီဖြစ်သည်...ဒိအိမ်ကထဲကဘယ်လိုထွက်ပြေးရမလဲအမြဲတမ်းစဥ်းစားနေတယ်..။
