သူနဲ့အတူနေတာတစ်ပတ်တောင်ပြည့်တော့မယ်.။
ဒိနေ့မနက်စာအတူစားပြီးတော့....။
"ကောင်လေး....ငါဒိနေ့
အပြင်သွားစရာရှိတယ်
အိမ်မှာ...
အေးဆေးနေနော်ပြသာနာတွေရှာမနေနဲ့.."
"ကျွန်တော်ကိုပါခေါသွားလေ..."
"ဘာလိုက်လုပ်မှာလဲ....မင်းက..."
"ခင်ဗျားကျွန်တော်ကိုအိမ်ထဲမှာဘဲနေခိုင်းတာကျွန်တော်ပျင်းတာပေါ့.....တစ်ခါတစ်လေအပြင်သွားတာကျွန်တော်ကိုပါခေါသွားပါဗျ..."
"ငါအလေသွားလိုက်မှာမဟုတ်ဘူးအလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားမှာ...."
"သွားပေါ့ ခင်ဗျားပြန်လာရင်ခင်ဗျားအိမ်မီး
ကြောင့်ကုန်ပြီသာမှတ်...."
"မင်းလုပ်ရဲလား....."
"ကျွန်တော်မလုပ်ရဲဘူးထင်လား..."
" အေးအေးငါဘဲအလျော့ပေးတယ်
လိုက်ခဲ့လို့တော့ရတယ်
ဒါပေမဲ့မင်းငါပြောတာနားထောင်ရမယ်....."
"အွင်း......."
"အိမ်ကျိသွားလဲချေ...."
"ကျွန်တော်အဝတ်ကဘာဖြစ်နေလို့လဲ..."
"မင်းပုံစံက ကလေးကုလားနဲ့ဝတ်ထားကိုကြည့်ဦး.."
"ခင်ဗျားတပည့်တွေဝယ်ပေးထားတဲ့အိမ်ကျိတွေကအကုန်ကားတွန်းဘောင်းဘီနဲ့
ဖလန်ထည်တွေချီဘဲ ကျွန်တော်ကို၆တန်းကလေးများမှတ်နေလားမသိဘူး...."
"အေးအေးမရှိရင်လဲငါအဝတ်ဗိရိုထဲမှာသွားယူဝတ်ချေ...."
သက်လျှံနဲ့ဦးရန်နိုင်ခန္ဓာကိုယ်ကမတိန်းမယိမ်းဆိုပင်မဲ့ ဦးရန်နိုင်ကဂျင်ကစားတော့သက်လျှံထက်
လူကောင်နည်းနည်းပိုကြီးသည်...။
သက်လျှံကဦးရန်နိုင်ရဲ့အဝတ်ဗိရိုထဲက
နက်ပြာရောင်ဘောင်းဘီနဲ့အပေါက
အိမ်ကျိအမဲကိုကော်လံပြတ်နဲ့ဟာကိုယူပြီးမှန်ရှေ့မှာကြည့်ပြီး....။
"ငါကဒိလိုဆိုတော့လဲလူချောလေးပါလားနော်.."
မှန်တင်ခုံရှေ့က ဆံပင်ဂျယ်ကိုတွေ့တာနဲ့
ဆံပင်ကိုဂျယ်နဲ့လန်တင်လိုက်သည်...။
ပြီးတာနဲမှန်ရှေ့မှာ....။
