Tam diyeceksiniz ki heh ana karakter bu. Bir bakacaksınız o değilmiş. Merak dolu bir kitapla sizleri baş başa bırakıyorum... Üçüncü bölümde her şey netleşiyor fazla uzatmadım.. İyi okumalar dilerimmmm... Sevgiler yazar.
"Yeni hayat"
"Gidelim mi?" Dedi annem tüm açıklamasının ardından.
"Gidelim..." Dedim derin bir nefes vererek.
"Bir kaç arkadaşa İtalyada bir üniversiteyi değişemem." Dedikten sonra tebessüm ettim. Annem saçlarımla oynamayı bırakarak gülümsedi.
Bir ay sonra.
Etrafımda bir tam tur aratarak baktım çocukluğumun geçtiği odaya. Kurulan düzenin bozulması kadar kötü hissettiren bir şey yoktur şu hayatta. Daha güzel bir yaşamın beni beklediğine emindim.. Sonuçta kaderim olan bu coğrafyadan çıkabilecek olmam sarsıyordu dengemi.
Uçak bir saat on beş dakikadır uçuyordu. Bir saat sonra inecektik. Cama çevirdim kafamı ve İtalya.. Dedim kendi kendime. Ne kadar farklı olabilir ki?
Anneme çevirdim sonra kafamı. Gurur duydum. Zekasıyla başarmıştı sonunda istediği şeyi. Şimdi yalnızca para onun için çalışıyordu. İtalya'da bir Üniversite hayali güzeldi. Boğaziçine mektup yazarak dondurmuştum. İtalyada Üniversitelere mail atarak bilgi isteyecek ve mektup yazacaktık.
...
Hava değişimi bu olsa gerek aldığım nefes bile farklıydı şu an. Hava limanında olan ufak bir telaş.. Zamanları hiç yokmuşçasına uçağa yetişmeye çalışan insanlar..
Kontrol merkezine gittik. Kadın pasaportlarımızı ve vatandaşlıklarımızı inceledi.
" İtalya vatandaşlığı için başvurmuşsunuz.." Dedi hayretle. "İlginç. Uzun süre konaklama izni daha da garip." Valizlerimizi cihazdan geçirdi. Annem durumu bana açıklamıştı. Burada işinden dolayı konaklayacaktık ve üç yıl sonra vatandaşlığa başvuracaktık.
Kontrollerimiz yapıldıktan sonra anneme döndüm.
"Sahi, vatandaşlığa böyle kolay nasıl müracat ettin?"
Valizimi sürüklüyordum pürüzsüz zeminde.
"Evlendim." Aniden duyduğum kelimeyle olduğum yerde kalakaldım.
"NE!" Bir kaç insanın dönüp bana bakmasını aldırmadan durdum öylece.
"Kağıt üstünde Arya. Adamı tanımıyorum bile. Yalnızca bir imza." Kafamı iki yana sallayarak yanından ilerledim.
"Bir an beni yeni kocanla tanıştırmaya götürüyorsun sandım!"
Gülümsedi ve hayır der gibi kafasını salladığında havalimanından çıktık. Rüzgar tenimde gezindi. Adımlarımız hafifledi. Siyah kare tipli arabaya bindiğimizde hiç tanıdık olmayan sokaklardan ilerliyorduk...
"İtalyanca kursuna yazdırdım seni.. Öğrenmek istemezsen sildireyim?"
"Burada yaşayacaksak öğrenmem şart demektir."
Camdan dışarıyı seyrettim.. Çok güzel manzarası vardı ve bu hoşuma gitmedi değil. İnsanlar adeta modadan fırlamış gibi giyiniyorlardı ve o sırada üzerimdeki beyaz elbise bana sade geldi. Yarım saat sonra bir evin bahçesine girdik.. Tıpkı Amerika'da ki evlere benziyorlar. YAN YANA KENDİ BAHÇELERİ OLAN HUZUR DOLU EVLER(!)
"Yeni evimize hoş geldiniz Arya hanım.."
Annem elini omzuma atıp sıvazlayarak beni eve doğru yürüttü. Adımları gururlu ve sertti. Yaklaşık sekiz yıldır durumu iyiydi ama bunu katlamak istiyordu ve sonunda başarmıştı.
