"NE!" Dedi Gabriel çığlık atarcasına.
"NE DEMEK EVLENEMEK!" Eliyle başını ovaladı.
"Dünkü krizi atlatamamışken bu gün evleneceğiz mi diyorsunuz!" Sanırım biraz tuhaf.
"Biliyor o zaman?" Dedi Gabriel Diavoloya bakarak. Kaşlarım çatıldı.
"Neyi?"
"Gerçek kuzen olmadığınızı." Biraz durdum. Kaşlarım hafiften havalanmıştı çünkü ne diyeceğimi bilmiyordum. Bunu söylemişlerdi ibr kaç kez üstü kapakı bir şekilde.
"Madem kendin açıkladın devamını getir." Dedi Diavolo anlatmak istemiyor gibi.
"Yok yok yok." Dedi ayağa kalkarak. "Ben zaten boş gezenin boş kalfasıyım Müstakbel karına kendin anlat!" Kalktı ve gitti. Bir abimizden trip yemediğimiz kalmıştı.
"Dinliyorum." Diyerek kahverengi deri koltukta diaoloya dönerek oturdum.
Sıkıcı bir ağız dolusu nefes verdi.
Kollarımı birleştirdim.
"Annemin kardeşi yani öz annem, ben doğduğumda ölüyor. Sonra beni teyzem yani öz olmayan annem buluyor. Ve onlarında çocuğu olmadığı için beni büyütüyorlar. Sonra çocukları oluyor. Kız kardeşlerim." Biraz durdu.
"Dört yıl önce vefat ettler." Kalbimi söküyorlar gibi hissettim söylerken fazladan duygu katmıştı bu cümleye ve daha çok içime dokunmuştu ki aniden durdum. Kaşlarımı çatarak baktım.
"Sen duygulanmazsın ki?" Dedim sorarcasına. Dizlerimin üzerinde durup yaklaştım.
"Dört yıl önce yaşandığı için sen duyguyu tekrar katmazsın." Boğazını temizledi ve belimden tutarak kucağına oturmamı sağladı.
"Bir kadının seni tanımasına izin vermek sanırım hataydı." Bunu düşünür gibi söyledi ama ben göğsüne vurdum.
"Öyle mi!" Kalkacaktım ki belimden daha sıkı tuttu.
"Cara mia.." Dedi tehlikeli bir ses tonuyla kulağımın dibinde. Tüylerim diken diken oldu.
"Şimdi sana kimsenin bilmediği bir sır vereceğim ve bu benim sana güven belirtim olacak."
Kafamı çevirip gözlerine baktım.
"Diğer Kardeşin ölmedi" Diye fısıldadığımda dudaklarımda takılı kaldı bakışları.
"Meslek seçimi konusunda babana katılıyorum Cara Mia.. Sen şu avukatlık işini bir düşün."
"Konuyu değiştirme Diavolo." Dediğimde yandan bir gülümseme attı. Şeytani bir gülümseme..
"Kim peki?" Dediğimde bir tutam saçımı kulağımın arkasına itti. Üzerimde beyaz belden oturmalı bir elbise vardı. Gabrielin çalıştığı yere gidip Diavolonun evine gelmiştik.
"İlk başta." Dedi sakince.
"Onu gizleme taraftarıydım. Farklı bir ülkede bir kişilik olarak ya da çok uzakta bir yerde, istediği tüm imkanlarla birlikte saklı kalarak. Fakat bunu ona yapamazdım. Ondan hayatını çalıp oyuncak gibi saklayamazdım. En güvenli yer benim çevrem olurdu.." Biraz daha durdu. Sonra eli çıplak bacağımda tüy misali gezinmeye başladı.
"Bir ailenin yanında büyüdü. Yarı Amerikan bir aile. Dikkat çekmeyecekti."
Lafını kestim.
"Sen bunları tam olarak kaç yaşındayken sağladın?"
"On beş"
"NE!"
Anlatmaya devam etmesi için sustum.
"Genç kız oldu. Gabrielle yollarını kesiştirdim. Gabriel bilmiyor. Yaşadığını bilmiyor."
Eli belime kadar çıktığında aldırmadım. Merak ediyordum.
"Küçük kız kardeşim büyüdü ve abisinin gerçek kimliğini bilmediği için kirli işlere bulaştı. Onu o bok çukurundan kendim çıkartırsam dikkat çekecekti. Gabrielle kesişen yollarında Gabriel bırakmasını sağladı." Kafamı salladım.
"Şu an nerede peki?"
"Cezasını çekiyor."
"Anlamadım nasıl?" Belimde hareketlenen eli sabit kaldı. Derin bir nefes alıp verdi.
"Büyük bir suç işledi."
"Çok büyük."
"Ne yaptı? Yani söylemek istemezsen anlarım ama sürekli reklam verdiğin için seni pataklayasım geliyor." Dediğimde gülümsedi ve boşta olan elinin baş parmağı dudağımda gezindi.
"Seni yakmaya çalıştı." Dudaklarım aralandığı gibi kaldi. Şok etkisiyle kalakaldım.
Yüksek seste bir
"NE!" Çıktı dudaklarımdan.
"NASIL!"
"Emma!?"
Kafasını yavaşça salladı.
"NASIL OLABİLİR!"
"NE ANİ! BENİ YAKMAYA ÇALIŞAN EMMA SENİN KARDEŞİN!? ÜLKEYE GELDİĞİM GİBİ TANIŞTIĞIM KIZ! EN YAKINIM OLAN KIZ SENİN KARDEŞİN Mİ!?"
"Bağırmasan mı güzelim?"
"HEMEN AÇIKLAMAZSAN ÇOK FENA OLACAK!" Dediğimde eliyle dudaklarımı kapattı.
