First Class Lawyer ( BL) Novel

Bölüm 123

"Bu raporu daha önce görmemiştim," dedi Gu Yan durup dururken.

Joe bunu ciddiye almadı ve kafasını kaldırmadan rastgele başka bir tanesine tıkladı, "Bu normal. Bunun yayınlandıktan kısa bir süre sonra silindiğini söylememiş miydim? Sanırım çok fazla kişi görmedi. Üstelik analiziniz için yıllar sonra araştırma yaptın; nasıl bulabildin?

Bu makale muhtemelen birkaç saniyeden fazla yaşamadı. Kimse görmediği için de kimse gündeme getirmedi.

Dolayısıyla, Gu Yan davayı araştırırken gördüğü tek şey en sade ve açık mahkeme kararı, tartışma karmaşası ve çeşitli makalelerde Yan Suizhi'den yapılan bazı alıntılar oldu.

Örneğin, bir muhabir müvekkilinin masumiyeti konusunda neden ısrarcı olduğunu sorduğunda, sadece birkaç kelime söylemekle yetinmişti: Neden olmasın? Bunu yapmak için para alıyorum.

Başka açık sözlü ve sivri ifadeleri de vardı ve bu tür cevaplar onu ilgi odağı haline getirerek sürekli eleştirilere maruz kalmasına neden oldu.

Bu cevaplar, sanki daha sonra öğrencilerine rehberlik etmek için kullandığı kelimeler de dahil olmak üzere nezaketi ve zarafeti bir kılıfın arkasına gizlenmiş gibi hissettirdi.

Kalem gibi düz bir gövdenin aniden yatay bir çıkıntı yapması gibiydi. Sade ama yine de vardı ve daha sonra verdiği izlenimle keskin bir tezat oluşturuyordu.

Ancak bu iki görüntü arasında en azından birinin gerçek benliğine daha yakın olduğunu kabul etmek gerekiyordu.

O yıl, onunla alay edenler sadece bir tarafını görüyordu.

Daha sonra bu durum unutuldu ve onu tek başına övenler sadece başka bir yönünü gördüler.

"Bunların hepsini bana gönder," dedi Gu Yan.

Joe onun duygularındaki ince değişimleri algılayamamıştı ya da daha iyi bir deyişle, onları çok iyi gizlemişti.

"Onları şimdi mi istiyorsun? Elbette, bekle. Hemen gönderiyorum."

Joe'nun akıllı cihazında çok fazla ekran açıktı. Aceleyle bir yığın belgenin arasından sıyrıldı, mesajlaşma arayüzünü açtı ve kişi listesini aşağı kaydırarak isimlerden birini gönder tuşuna bastı.

Gönderdikten hemen sonra Genç Usta Joe dondu kaldı.

Görüntülenen 'gönderiliyor...' ekranına baktı, zihni bir anlığına tamamen karardı. Ardından, elleri beceriksizce ekrana vurdu ve neredeyse akıllı cihazını ikinci kattan aşağı fırlatıyordu.

Bu hareketliliği gözden kaçırmak gerçekten de çok zordu.

Gu Yan bakışlarını o eski makaleye iliştirilmiş fotoğraftan kaydırdı ve kaşlarını çatarak ona baktı, "Ne yapıyorsun?"

Joe bir an için olduğu yerde donakaldı. Sonra, gürültülü bir şapırtıyla ellerini yüzüne kapadı ve ünlü Çığlık tablosundan fırlamış gibi sessiz bir çığlık attı.

"Ben... Ben aptalca bir şey yaptım... Beni azarlama..." Joe ürkek bir şekilde konuştu.

Gu Yan, "...Bu yeni bir şey mi? Ke Jin ve ben seni hiç azarladık mı?"

Joe, "İyi. Önce parmaklıklara tutun."

Gu Yan, "..."

Joe gözlerini kapadı ve nalları dikerek suçlarını itiraf etti, "Yanlış kişiye gönderdim..."

Gu Yan kaşlarını çattı: "Kime gönderdin?"

Joe: "Dekan..."

Gu Yan: "..."