First Class Lawyer ( BL) Novel

Bölüm 165

Fa Wang Bölgesi'nde saat sabahın 5:20'siydi. Devore Yves'in kaldığı villa otel sıkı bir şekilde korunuyordu.

Bu saatte gece gündüze dönüşüyordu; ay ışığı henüz çekilmemişken, geniş çiftliğin diğer tarafında mermer beyazı gökyüzüne çoktan nüfuz etmişti.

Villanın arkasında, orman şeridinde eşsiz bir yıldızlı mavi uzay aracı park etmişti. Genç Joe Usta bir eliyle arabanın kapısını tutarken diğer eliyle de bir telefon görüşmesi yapmak için kulaklığına dokunuyordu.

Son zamanlarda uykusuzluk çekiyor, gece boyunca bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu. Sinir uçları tuhaf bir şekilde sürekli uyarılıyordu ama bunun nedenini tam olarak kestiremiyordu.

Belki yirmi yıl boyunca dönüp durduktan sonra nihayet babasıyla aynı cephede yer almaktan, belki Ke Jin'in inişli çıkışlı akıl sağlığından duyduğu endişeden, belki de her adımda Manson kardeşlerin çamurdan ayaklarına yaklaşmalarından kaynaklanıyordu.

Ya da belki de bu üçünün toplamıydı.

Sabahın üçüne kadar uykuya dalıp çıktı, sonra Ke Jin'in yatak odasının yanındaki balkonda iki saatten biraz fazla tek başına oturdu. Sonunda sessizce uzay aracı'ını çağırdı ve zihnini boşaltmak için bir tur atmayı planladı.

Ancak arabanın kapısını açar açmaz bir telefon aldı.

Arayan Gu Yan'dı ama telsiz ahizesini Dr. Lin Yuan'a vermeden önce sadece "Ke Jin'le ilgili bir şey keşfettik" cümlesini söylemekle yetindi.

"Avukat Ke'nin hastalığının nedeni bulundu."

Dr. Lin'in söylediği sade ve basit bir cümleydi ama Joe'yu hemen yakalamıştı.

"Ne dediniz siz?" Uzun bir süre sersemledikten sonra, trans halinde sordu.

"Dedim ki-" Diğer tarafta Lin Yuan sabırla ve ciddiyetle sözlerini tekrarladı. "Az önce, bir dakikadan daha kısa bir süre önce, Avukat Ke Jin'in hastalığına neyin sebep olduğunu bulduk."

Joe yine şaşkın bir sessizliğe gömüldü.

Uzun bir süre sonra tekrar sordu: "Emin misiniz?"

"Evet."

"Bu öyle bir şey değil..." Joe'nun arabanın kapısına dayadığı eli sıkılaştı. "Doğru olma olasılığı yüzde elliden az olan ve bir çırpıda tersine dönecek bir varsayım mı? Açıkçası, bu tür spekülasyonları en az yüz kez duydum ve her seferinde..."

Ke Jin'in balkonundaki boşluğa doğru baktı, birkaç saniye sessiz kaldıktan sonra alçak bir sesle, "...ve her seferinde hiçbir şey ifade etmedi," dedi.

"Bu bir varsayım değil." Lin Yuan'ın sesi doktorlara özgü bir niteliğe sahipti; nazik ama kararlı, inandırıcı bir kesinlik duygusu taşıyordu. "Bu çok açık bir neden."

Joe aniden sesini kaybetti.

Kesin ve açık bir neden

Böyle bir cümle kurabilmek için yıllardır kaç kez hayal kırıklığına uğradığını ve neredeyse bitkin halde kovalandığını bilmeden ortalıkta dolaşıyordu ama böyle bir sabahın erken saatlerinde bir anda bir cevap almayı beklemiyordu.

"Joe?" Dr Lin belirsizlik içinde seslendi.

Joe burnunu sıktı ve hızla birkaç kez gözlerini kırpıştırarak yumuşak bir şekilde nefes verdi. "Sebebi ne? Söyle bana."

Lin Yuan, "Ke Jin'in genlerinde L3 tipi gen segmentiyle eşleşen bir segment bulduk."

"L3 tipi gen segmenti nedir?"