First Class Lawyer ( BL) Novel

Bölüm 32

Yan Suizhi'nin adımları durakladı, gözlerinde hafif bir şaşkınlık vardı.

Ayaklarını tekrar hareket ettirmeye başlamadan önce bir süre baktı ve telaşsızca arabaya doğru yürüdü.

Arabanın camı yavaşça inerek Gu Yan'ın yakışıklı ama soğuk yan profilini ortaya çıkardı. Arabadaki ısıtma sistemi fazlasıyla yeterliydi ama Gu Yan'ın doğasını hiçbir şekilde ısıtamıyordu.

"Birini mi bekliyorsun?" Yan Suizhi elinde alışveriş torbalarıyla arabanın kapısında duruyordu.

Çevrede başka tanıdık yüzler yoktu. Aslında Gu Yan'ın büyük ihtimalle kendisini beklediği için buraya park ettiğini biliyordu ama yine de nezaketen sormuştu.

Gu Yan ona yan gözle bir bakış attı. Başını öne eğdi. "Arabaya bin."

Ancak Yan Suizhi arabanın kapısını hemen açmadı. Bunun yerine eğildi ve açık pencereden Gu Yan'ın önünde parmağını salladı. Halka şeklindeki akıllı cihaz sokak lambasının altında hafifçe parladı. "Ben sadece..."

O konuşmaya başlarken, siyah bir kiralık araba yavaşça Gu Yan'ın arabasının arkasına yanaştı. Kiralık şoför konum koordinatlarını kontrol etmek için aşağı baktı ve arabanın camını indirerek Yan Suizhi'ye işaret etti. "Araç çağırdınız mı?"

Yan Suizhi, "...Evet."

Ne muhteşem bir zamanlama.

Gu Yan dikiz aynasından arabaya baktı, zaten soğuk olan ifadesi bir anda on derece daha düştü, sanki üzgündü ve muhtemelen çok gereksiz bir şey yaptığını hissediyordu.

Ancak, hiçbir zaman mutlu olmadığı göz önüne alındığında, bu ifadenin sürekli hoşnutsuz görünmesinden mi kaynaklandığını yoksa gerçekten kızgın mı olduğunu anlamak zordu.

Yan Suizhi sanki birinin omzunu sıvazlıyormuş gibi arabanın kapısına hafifçe vurdu. "Beni bekle."

Bu sözlerle kiralık arabaya doğru yürüdü ve şoföre gülümsedi. "Üzgünüm, bu seyahati iptal etmek zorundayım, bir işim çıktı."

"Tamam, sorun değil." Neyse ki şoför onun kafasını koparmadı ve sadece iyi çalışılmış bir talimatı okudu. "Lütfen rezervasyonunuzun durumunu değiştirin, küçük bir iptal ücreti ödemeniz gerekebilir."

Yan Suizhi başını salladı. Tekrar özür diledi ve şoför arabayı döndürmek için bir düğmeye basarak uzaklaştı.

Akıllı cihazından iptal ücretini ödeyerek Gu Yan'ın arabasının kapısını açtı ve arabaya bindi.

Ön yolcu koltuğuna oturduğunda kahkahalar ve gözyaşları arasında kalmıştı. Ancak 'araba kazasının' garipliğini bir kenara bırakırsak, yine de oldukça duygulanmıştı.

"Bunca zaman burada bekleyeceğini hiç beklemiyordum," diyen saygıdeğer Profesör Yan, Öğrenci Gu'nun soğuk yüzüne soran gözlerle bakarak ortamı yumuşatmaya çalıştı.

Gu Yan dudaklarını kıpırdatarak, "Ben de beklemiyordum" dedi.

Yan Suizhi, "..."

Böyle bir konuşmaya devam edebilecek biri var mı?

Gu Yan, belki de sohbeti bitirdiğini fark ederek, "Gerçekten de yolculuk için rezervasyon yaptırmaya yetecek kadar bakiyen var mı?" diye sordu.

Yan Suizhi, "Oteldeki oda ücretlerini hesaba kattıktan sonra hala biraz kalmıştı. Çok fazla değil, bu yüzden insansız bir akıllı taksi değil, basit, insan tarafından işletilen bir taksi ayırttım."