SAAT 11.24 yarı texting.

14

Üşütmek sadece rüzgarın marifeti değildi, insanlar da üşütürdü. O kadar üşütürdü ki ruhunuz yansa bile, kalbiniz ısınmazdı.

Dizlerimi kendime daha çok çekip çenemi üzerine yasladım. Gözlerim ağlamak için yanarken kendimi inatla tutuyordum. Reha'nın balkonunda denizi izlerken hem huzursuz hem de rahattım.

Hayat çok ironikti. Sınıfımdaki herkesin nefret ettiği belki de en yakın arkadaşımın da tiksindiği adamın yanımda duran tek kişi olması. Gerçekten ironikti.

Omuzlarıma konan şeyle gözlerimi arkama çevirdim. Reha omzuma siyah bir hırka örtüp yanımda mindere oturup sırtını duvara yaslamıştı. Ben de tekrar başımı denize çevirdim. 2 gün önce de aynı şekilde burda oturuyorduk ama hissettiklerimiz ne kadar farklıydı. Hayat ironik olduğu kadar dejavularla doluydu.

"Hiç babandan nefret ettin mi?"

Sorduğum soruyla çakmak sesi beraber gelmişti. "Nefret edemeyecek kadar kendinden nefret ettirdi."

Tebessüm ettim, gözlerim doldu.

"Reha, canım çok yanıyor."

Elini tekrar saçlarım arasındaki yaraya atıp sevmeye başladığında gözlerimi dizlerime yasladım.

"Bir şeyler söyle, düşünmek istemiyorum. Bir şeyler anlat, bilmediğim bir şeyler."

Dumanı üflerken gözlerimi yüzüne çevirdim. "Beni kurtaran şeysin."

"Nasıl yani?"

Parmağıyla şakağını ovarken ben de burnumu çektim. "İntihar edecektim."

Durdum. "Ne?"

"Bana ilk mesaj attığın gün, intihar edecektim. Tam o an. 1 dakika geç yazsaydın, ölecektim. 11.24 Tam o an mesaj attın."

Durdu. Yüzüme baktı bu sefer. "Yanlış söyledim," Ensemdeki yarayı sevmeyi bıraktı bu sefer başını duvara yasladı. "Beni kurtaran şey değil, beni yaşatan şeysin."

"Sen gerçekten,"

"Evet. Ölmek istedim," Bir duman daha üfledi. "Yaşamak için sebebim yoktu. Sadece artık katlanamıyordum, Hayal."

Yüzüme baktı. "Kaldıramıyordum."

"Ölme," Gözlerimden yaşlar akarken kendimi tutamadım. Sanırım patlama noktam buydu. "Lütfen, ölme."

Ensemdeki eli baskı yaparken başımı dizine yasladım. Saçlarımı severken bir koluyla omzuma sarılıp beni tamamen gizlemişti. Omuzlarım sarsılırken sessizce ağlamamı dinledi. Saçlarımı severken yüzünü saçlarıma yasladı.

"Sorun yok, güzelim. Sorun yok."

Hafifçe ensemdeki yaradan öptüğünde gözlerimi kapattım. Gözlerim yanarken başımı dizinden kaldırmak istemedim. Beni saklasın istedim daha çok saklasın, rahattım çünkü.

Beni sadece o görsün istedim.

Gözlerim kokusu ve saçlarımda ki elleriyle kapanırken, yüzü hâlâ saçlarıma yaslıydı. Nefesi saç diplerimde can bulurken bir öpücük kondurdu saçlarıma. Saçlarımı artık daha çok seviyorum, Reha.

"Sana bilmediğin bir şey daha söyleyeyim mi?"

Gözlerim kapalıyken başımı salladım.

"Sana fena aşık oldum."

○

Bu birkaç gündür ne oluyorsa valla yazasım geliyo idow9dlwndlw. Hiç büte kalmamış biri olmanın verdiği mutluluk... <3

yorumlarınızı severek okuyorum. lütfen birkaç satır anı bırakın <3