Eviniz bir gün eviniz olmaktan çıkardı. Ve siz kimsesiz, evsiz öylece kalakalırdınız.
çocukluğunuzun tabutunu gençliğiniz kaldırırdı.
hayallerinizin tabutunu kaldıramazdınız, altında ezilirdiniz.
tıpkı bir annenin ölümü gibi.
tıpkı bir babanın yokluğu gibi.
Cehennem, insan yüreğinde sevginin bittiği yerdir.
Dostoyevski.
herkes bir cehennemin içindedir.
kiminin cehennemi babasıdır.
kiminin cehennemi annesidir.
kiminin cehennemi sevgilisidir.
kiminin cehennemi en yakın arkadaşıdır.
kiminin cehennemi kendisidir.
herkes bir cehenneme hapsolmuştur.
Yolda yürürken evin önüne park edilmiş olan arabaya baktım. Aklım birkaç gün önceki görüntüleri yeniden önüme sererken gözlerimi birbirine bastırdım.
Reha'nın evinden çıkıp evime doğru yürürken aynı zamanda saati kontrol ediyordum sürekli. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamış bu yüzden geç kalmıştım. Annem beni kesmezse iyiydi.
Sokağın başından girdiğimde babamın arabasını görünce gözlerim telaşla büyümüştü. "Aferin, Hayal. Şimdi yandın kızım. Cenaze namazını kim kaldırsın istersin bakalım?"
Kendi kendimi azarlayarak yürürken arabaya yaklaştıkça içinde babamın olduğunu görmüştüm. Tam kapıya doğru yürüyecekken öne doğru uzanan kadını görmemle adımlarım kesilmişti. Annem olmayan kadınla.
Yüzümdeki gülüş duraksarken kadın öne uzattığı dudaklarını babamın yanağına bastırıp sonradan dudağına bastırmıştı. Babam da gülerek onun yanağını seviyordu.
Midem bulanmaya başlarken çantamı karnıma bastırıp kaldırıma çöktüm. Elimi ağzıma bastırdım daha çok. Midem bir anda kalkmıştı.
İki elimi birbirine kapatıp tırnaklarımı sertçe avucuma geçirdiğimde gözlerim dolmuştu çoktan. Derin bir nefes alıp başımı yukarı kaldırdım. Hayır, ağlamak istemiyordum. Telefonumu çıkarıp kamerayı açıp videoya çekerken başımı diğer tarafa çevirmiştim.
Kapının açılıp kapanma sesini duyduğumda geriye çekilip arabanın arkasından kadının kim olduğunu görmek için eğildim. Teyze...
Elimi ağzıma kapattım. Eğer bunu yapmasam bir anda çığlık atacağımı biliyordum. Bunu öz kardeşine nasıl yapabilmişti?
Elimi kalbime bastırdım. Nefes almam gittikçe güçleşiyordu. Telefonumu elime alıp annemin numarasına bastım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAAT 11.24 yarı texting.
Novela Juvenil*tamamlandı.* Tam intihar etmek üzere olan bir çocuğa mesaj atsaydınız ne olurdu? "O gece." "Efendim?" "O gece bana tam saat 11.24 de mesaj attın. Ölecektim, Hayal. Eğer bir dakika sonra yazsaydın, ölecektim." Yüzümde silik bir gülümseme oluştu. "...
