SAAT 11.24 yarı texting.

01

Hayal Uz.

Telefonumu elime alıp sınıf grubuna girdim. Yazılanları okumayı boşvererek aradığım numaranın üzerine tıkladım.

Siz: Reha. (23.24)

Siz: Gece gece rahatsız ettiğim için üzgünüm.

Siz: Aslında rahatsız etmek istememiştim.

Siz: Yarını bekleyemedim.

Siz: Sıranın altında defterini unutmuşsun.

Siz: Önemli olduğu belli.

Siz: Yemin ederim bakmadım içine bu arada.

Siz: Eğer merak ettiysen ben de.

Telefonumu masaya bırakıp geri matematik sorusuna baktım. "Yalvarıyorum sana matematik, canımı mı vereyim seninle anlaşmak için. Allah belamı versin anlamıyorum seni."

Test kitabını karşıma dikey şekilde koydum. "Sorun ben de demek isterdim. Ama sorun sende... Biliyorum bu ilişki seni de yıprattı. Kitap olmaktan çıktın. Bitirelim bu ilişkiyi. Bana senden 10 tane yeter."

Aval aval kitaba bakarken telefonum titremişti. Ulan Ecem, bu ayrılık konuşmamızı nasıl bölersin.

Reha: Sorun değil.

Reha: Çöpe atabilirsin.

Siz: Emin misin?

Reha: Evet.

Siz: Sen öyle diyorsan.

Siz: İyi geceler.

Reha: İyi geceler.

Ecem'in sohbetine girdim.

Siz: Ben rahat edemedim.

Siz: Reha'ya yazdım.

Ecem: çünkü, sen malsın.

Ecem: illa seni terslesin diye çanak tutuyorsun.

Siz: Yo, ben test kitabını tutuyorum.

Ecem: hahaha.

Siz: Beni terslemedi.

Siz: Sizin düşündüğünüz aksine sakince ve medenice konuştuk.

Ecem: VOV.

Ecem: Herkesin çekindiği, çoğu insana soğuk yapıp okulun nerdeyse tümüyle kavgalı olan üstüne üstlük kendini yüzümde yara var diye dışlayan çocuğa yazman çok mantıklı?

Siz: EVET?

Ecem: bok ye.

Siz: ne münasebet, annemin yaptığı yemekleri yemeyi tercih ederim.

Telefonu kitleyip masaya koydum. Alt tarafı bir defterin ben de olduğunu söylemiştim. Bunun büyütülecek neyi vardı? O da normal bir insandı. Beni öldürecek değildi ya. Beni öldürecek değildi ama kendini öldürecekti. Ama bundan benim haberim bile yoktu.

○