İKİ YÜREK (TÖRE )

20.Bölüm (Acı)

Bejna'nin çığlığıyla herkes salona koşmuştu.

Zelal ve Evin yerde ağlayan Bejna'yi görünce hemen yanına gelmiştiler.

-Noldu burda kızım iyi misin ?

Bejna diznin üstüne çökmüş hıçkıra hıçkıra ağlayıp, bağırıyordu

-Babam yapmaz öyle bişey, yalan söylüyorsunn.... yalancısın sen babam annemi çok seviyordu

Esma yerde ona bağıran Bejna'nin yanına gelip Bejna gibi dizlerinin üzerine çöküp

-Keşke... keşke yalan olsa kızım

-Yalancıı...sennn yalan söylüyorsun...git burdan gittttt

Bejna elleriyle kulaklarını kapattıp

- Suusss ...allah için sus.... bişey duymak istemiyorum...yalan söylüyorsun babam annemi çok seviyordu biliyorum ben bunların hepsi yalan.

Esma Bejnayi kolları arasına alıp saçlarını okşayıp sakinleştimeye çalışarak

-Yalan olması için herşeyimi verirdim Bejna .

Bejna Esmanın onu saran kollarını hızla itttip. Ayağa kalkmak için çalıştığı zaman karnında hissettiği acıyala yüzünü ekşitip Esmanın kolundan tuttup kapıyı göstererek

-Defol git burdan...defooolllll

Zelal hanım Bejanin teyzesini kovmasıyla

-Kızım...dur yapma teyzen o senin

-Teyzem filan değil şu zamana kadar umrumda değildim zaten şimdi ne diye çıkıp gelmiş babama iftira atııp kendini haklı mı çıkarıcak aklı sıra

Esmanın kolunu bırakıp öfkeli gözlerini Esmaya dikip sert sesiyle kollarını iki yana açıp

-Güya babam onu tehdit etmiş Bejnayla görüşürsen öldürüm seni neymiş babam annemi hiç sevmemiş .(Alayla bir kahkaha attıp) evet babam beni sevmiyor olabilir ama bu kadar ileri gitmez o anneme aşıktı ( Zelal hanımın iki elini tuttup teyzesini işaret edip ) söyle ona Zelal anne babası yapmaz öyle bişey de benim babam o kadar kötü değil

Esma Bejna'nin ona inanmasına Bejanin kolundan tuttup kendine çevirerek

- İster inanan ister inanma Bejna ama senin baban pisliğin teki evlendiği günden beri sürekli Rojdaya şiddet uygulayıp, aşağıladı anneni sevdiği kadar canını da yaktı masumluğunu ,sevdiğinini aldı annemizi , babamızı aldı bizden o çok sevdiğin baban.

Bejna Esmanın söylediklerine kafasını iki yana sallayıp mırıltıyla "hayır...hayır...yalan söylüyorsun bunların hiçbiri gerçek değil..."

Salon kapısının girişinde duran Devran Ağayı işaret edip

-Kaçacaklardı belki kurtulacaktı ama Devran ağa gelmedi eğer o gece gelseydi belki de Rojda.....

Devran ağa Esmanın söyledikleriyle kalbinin sıkışmasıyla bir elini kalbine koydu diğer eliyle de duvara tuttundu gerçekler onuda yıkmıştı Rojda onu seni istemiyor artık diyip bir daha Rojadayı görmemişti.

-Belki de ne teyze...

Esma ayakların üzerine düşüp ağlayan gözleriyle Bejna'ya bakıp

-Eğer Devran ağa sözünde durup gelseydi o şerefsiz Hasan Ağa Rojdaya dokunmayacaktı, namusunu kirletmiyecekti.

~~~

Kul kurar ,kader güler dermiş oysa Rojda kaderinin ona getireceğini bilmeden çıkmıştı evden sevdiğine kavuşmanın hayaliyle ama nerden bile bilirdi ki anlına yazılan yazıdan. Oda istemezdi belki kaderinin böyle olmasını ama Hasan Ağa acımamıştı Rojdaya.
Peki zalim olan kimdi kader miydi yoksa insan oğlu muydu ?