İKİ YÜREK (TÖRE )

23.Bölüm ( İntikam )

Yiğit uyandığında salonda kimseyi görmeyince tam kalkacağı zaman merdivenlerden gelen sesle Bejna'nin olduğunu anlayıp uyuma numarası yapmıştı.
Bejna'nin yanına gelip tekrar geri gitmesiyle gözünü biraz aralayınca Bejanin üzerini giyinmiş ve telaşlı yüzüyle bişey karıştırdığını anlamıştı.

Bejna'nin salonun çıkışına gittiğini görünce yine kaçağını anlamıştı.

Bejna arkasına dönüp Yiğitle yüz yüze gelip

-Sen uyumuyor muydun gözlerin kapalıydı ?

-Uyuyordum ama evin içinde bir kaçak görünce uykum kaçtı. Şimdi söyle bakalım nereye gidiyorsun böyle telaşlı telaşlı.

- Öncellikle nereye gidersem giderim bu seni hiç alakadar etmez ve ben nasıl sana hesap soramıyorsam ne yazık ki sende bana hesap soramazsın.

Yiğit kaldırdığı tek kaşıyla Bejna'nin yüzünü inceleyip

-Demek hesap soramazmışım...

-Aynen öyle hesap soramazsın vuruldun diye de boşanmaktan vazgeçtiğimi de düşünüyorsan yanılıyorsun.

-Sen istiyorsun diyede berdeli bozacaklarını sanıyorsan sende yanılıyorsun.

-Bozulmak zorunda boynumu büküp kabullenmiycem bana yapılan bu haksızlığı anladın mı Yiğit ağa.

Yiğit zorlukla çıkan sesiyle hafif gülerek yeşil harelere bakıp

-Kardeşinin ölmesini isteyecek kadar nefret mi ediyorsun benden.

-Nefret bile bir duygu ama ben senden nefret bile etmiyorum umarım beni birgün anlarsın ama yaşadıklarımı yaşayıp çektiğim acıları bir bir çekince sonra sorarsın kendine ben affeder miydim diye o zaman gelip özür dilersin.

Yiğit dolan gözleriyle Bejna'nin görmemesi için bakışlarını gözleriden çekmişti ama Bejna susmayacaktı bugün.

- Ben ait olduğum yeri bile benimsiyemedim hep dışlandım her kızın kalbi babasına aittir diyolar ama benim hiç kalbim olmadı.Belki sevgisiz büyümüş olabilirim ama asla kimseyi kırıp da canını yakmadım.Bana yapılan bütün haksızlığa rağmen susup sesimi çıkarmadım çocukluğumu öldürdüler, hayallerimi yıktılar, bedel ödenmesi gerekiyordu onuda gençliğimden vermemi istediler susup sesimi çıkarmadım ama artık dayanamıyorum. Geç oldu belki ama analdım ki sustukça daha çok bedel ödemem gerekicek şimdi sen söyle seni affedersem ölmüş çocukluğumun kemikleri sızlanmazmı ?

Yiğit Bejna'nin söyledikleriyle sessiz kalışı içinden nasıl savaş verdiğini belli ediyordu.

Yeşil harelere bakıp tam konuşacakken sözleri boğazında kalıp konuşmamıştı.

Bejna Yiğitin gözlerinde gördüğü pişmanlık ve üzüntüyle acı bir tebessüm edip

-İyisen eve gidelim teyzemi görmem lazım.

Yiğit cevap yukarı çıkınca Bejna Yiğitin arkasından seslenip

-Sen gelmiyorsan adamlarına söyle götürsünler beni.

Yiğit omzunun üstünden Bejna'ya bakıp

-Biraz sabredersen gömleği değiştircem böyle konağa gelemiyeceğime göre.

Bejanin ne diyeceğine dinlemeden çıkmıştı yukarı.

Bejna Yiğitin yukarı çıkmasıyla o gelene kadar biraz nefes almak için kapının önüne çıkmıştı.Yolu izlerken birkaç gün önce sürekliyerek buraya getirildiği günü hatırlayıp dolan gözlerle acıyla gülümseyip " Hepiniz yaptıklarınızın hesabını vereceksiniz ."