Σκοτεινοί Άγγελοι

3. Θέλω να γυρίσω σπίτι!

Με κόπο άνοιξα τα μάτια μου. Πονούσε το κεφάλι μου ενώ προσπαθούσα να καθαρίσω την όρασή μου. Όταν κατάφερα να δω καθαρά, πρόσεξα ότι ήμουν ξαπλωμένη στο πάτωμα.

Ανασηκώθηκα μόνο για να δω ότι βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο χωρίς διέξοδο. Μόνο μια παλιά λάμπα φώτιζε τριγύρω με το θολό φως της και μπορούσα να δω.

Τριγύρω δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο από ένα στρώμα κρεβατιού που βρισκόταν στο πάτωμα και μια λεπτή κουβέρτα. Το δωμάτιο ήταν από συμπαγή και άγριο τοίχο ενώ υπήρχε μία και μοναδική μεταλλική πόρτα.

Πονούσε ακόμη το κεφάλι μου όταν θυμήθηκα. Βοηθούσα εκείνη την κυρία στην τραπεζαρία, όταν ξαφνικά ένα κομμάτι πανί κάλυψε το πρόσωπό μου και αμέσως ένιωσα ζάλη και έχασα τις αισθήσεις μου. Ξύπνησα μόνο τώρα σε αυτό το δωμάτιο.

Πλησίασα την πόρτα και άρχισα να την χτυπώ.

-«Είναι κανείς εκεί; Βοήθεια! Είναι κανείς εκεί;» άρχισα να φωνάζω ενώ ταυτόχρονα χτυπούσα την πόρτα αλλά δεν πήρα απάντηση και το χέρι μου άρχισε να πονάει από τα χτυπήματα.

Σταμάτησα και στάθηκα μια στιγμή να ξεκουραστώ. Άρχισα να πηγαινοέρχομαι μέσα στο δωμάτιο ενώ κοιτούσα από εδώ και από εκεί μήπως βρω κάποιο στοιχείο για το που βρισκόμουν ή πως μπορούσα να βγω από το δωμάτιο.

Μετά από λίγο άρχισα να χτυπάω ξανά την πόρτα και να φωνάζω. Όταν κουράστηκα σταμάτησα και έπειτα ξεκίνησα ξανά να φωνάζω. Επαναλάμβανα το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά.

Μετά από πολλές επαναλήψεις, άκουσα την μεταλλική πόρτα να ξεκλειδώνει και οπισθοχώρησα. Την στιγμή που άνοιξε η πόρτα όρμησα προς το μέρος της για να βγω έξω αλλά μια δύναμη με έπιασε από τα μαλλιά και με πέταξε στο πάτωμα.

Η πόρτα έκλεισε αλλά δεν ήμουν πια μόνη. Ύψωσα το βλέμμα μου μόνο για να δω την κυρία από την καφετέρια. Το βλέμμα στα μάτια της είχε αλλάξει. Δεν ήταν κενό ή μουντό. Πλέον ήταν γεμάτο μίσος και απέχθεια για μένα. Όμως δεν καταλάβαινα. Δεν της είχα κάνει τίποτα κακό.

-«Καλύτερα να μείνεις ήσυχη, μικρή, αλλιώς δεν θα έχεις καλά ξεμπερδέματα.» αποκρίθηκε.

-«Ποια είσαι; Γιατί με έφερες εδώ; Άσε με να φύγω!!!» αναφώνησα αλλά την επόμενη στιγμή με χαστούκισε.

-«Σου είπα να μείνεις φρόνιμη.» είπε αυστηρά. Έπιασα το μάγουλό μου. Όμως εκείνη η γυναίκα με είχε χτυπήσει, κάτι που δεν είχαν κάνει καν οι γονείς μου.