Σκοτεινοί Άγγελοι

40. Εμψυχωτικά λόγια

    Την στιγμή που έβγαινα από το κτίριο όπου στέγαζε την παράνομη αρένα, ένα χέρι με άρπαξε από το πέτο και με κόλλησε στον τοίχο. Πριν προλάβω να αντιδράσω, αναγνώρισα το άτομο που με αιφνιδίασε, που δεν ήταν άλλο από τον Άντριου.

-«Τι νομίζεις ότι κάνεις;» γρύλισε με σφιγμένα δόντια.

-«Παίζω!»

-«Ραφαέλ, νόμιζα ότι δεν ήθελες να την πληγώσεις.»

-«Δεν την πληγώνω. Κοίτα, δεν έχω ούτε γρατσουνιά και φοράω ελαφριά γάντια οπότε ούτε οι γροθιές μου τραυματίζονται.»

-«Έχεις για όλα μια απάντηση, εξυπνάκια; Εξήγησε μου, τι κάνεις εδώ!!!» συνέχισε να έχει εκείνο το αυστηρό βλέμμα.

-«Εκτονώνω λίγη ενέργεια ή μήπως προτιμάς να σπάω στο ξύλο ρεμάλια του δρόμου;»

-«Δεν σε καταλαβαίνω, Ραφαέλ, γιατί το κάνεις αυτό; Τι είδους ενέργεια εκτονώνεις; Θυμό;» ψέλλισε με πιο ήπια φωνή και με ελευθέρωσε.

-«Απλά κάνω αυτό για το οποίο είμαι καλός.» είπα και έφτιαξα το τσαλακωμένο μου πέτο. Με κοίταξε με απορία.

-«Την προστατεύω.»

-«Με αυτόν τον τρόπο;»

-«Φυσικά. Δεν θέλεις να γίνει δολοφόνος, σωστά;» αποκρίθηκα πονηρά αλλά το αστείο μου δεν ήταν τόσο πετυχημένο. Μάλιστα τον έκανε ακόμη πιο ανήσυχο.

-«Θέλω να δεις τον Δρ. Πήτερσον άμεσα.» είπε αυστηρά. Ήθελα να αρνηθώ καθώς ήταν χάσιμο χρόνου, αλλά το αυστηρό βλέμμα του δεν μου έδινε περιθώρια άρνησης.

****

Το γραφείο ερευνών άλλαξε τοποθεσία. Είχαμε μεταφερθεί πιο παραλιακά. Μετά από εκείνο το επεισόδιο με τον Ράντκλιφ, δεν θα βρίσκαμε ησυχία. Αργά ή γρήγορα θα μας έβρισκε και εδώ. Παρόλα αυτά, χρειαζόμασταν μια βάση για τις υποθέσεις μας.

Αυτή τη στιγμή, είχα τον Δρ. Πήτερσον απέναντί μου. Ξέρω ότι ήταν αργά αλλά αυτές τις ώρες μπορούσα να τον δω. Είχε τελειώσει την ψυχανάλυση του Ραφαέλ.

Τα λόγια και οι πράξεις του Ραφαέλ με ανησύχησαν. Χρειαζόταν να συμβουλευτώ ειδικό πριν να είναι αργά.

-«Από ότι φαίνεται, η Άιβερι περνάει μια δύσκολη φάση στην ζωή της. Φαίνεται να είναι ερωτευμένη και τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά. Σε συνδυασμό με την ανασφάλεια, την έλλειψη εμπιστοσύνης και το φόβο που νιώθει για κάτι τόσο καινούργιο όσο ο έρωτας, ο συναισθηματικός πόνος που λαμβάνει είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που θα ένιωθε ένα φυσιολογικό άτομο.» άρχισε να μου λέει ο ψυχολόγος και έφερα στο μυαλό μου το γεγονός ότι η ανιψιά μου είχε ερωτευτεί έναν μαφιόζο και μάλιστα έναν που τον κυνηγάει ο Ράντκλιφ αλλά και η αστυνομία.