Σκοτεινοί Άγγελοι

48. Το σκοτάδι της.

Οι δουλειές άρχισαν να σταθεροποιούνται. Είχαμε ήδη παράξει το πρώτο φορτίο όπλων και είχαμε κάνει τις πρώτες συναλλαγές με τον στρατό. Έχοντας λάβει την αμοιβή από τα πρώτα νόμιμα κέρδη ήταν καιρός να κινηθώ.

Έχοντας έτοιμο εμπόρευμα το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να το προωθήσω. Ο Ράντκλιφ πίστευε ότι αν έπαιρνε τον έλεγχο της περιοχής μας είχε νικήσει αλλά έκανε λάθος. Εκείνο που μας έκανε τους αφέντες μιας περιοχής, ήταν το όνομα.

Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να αναφέρω το όνομά μου και μερικά κεφάλια του υποκόσμου θα έτρεχαν να με συναντήσουν.

Ένας από τους πελάτες μου, κατείχε αυτό το κλαμπ. Του άρεσε να βρίσκεται εδώ και να επιβλέπει. Για το λόγο αυτό, έπρεπε να έρθω ως εδώ για να κάνω δουλειές μαζί του.

Η συζήτηση πήγε όπως την περίμενα. Έχοντας έτοιμο προϊόν και ένα ισχυρό όνομα, η συμφωνία έκλεισε αμέσως. Μάλιστα, ο άντρας αυτός είχε κάποια κλαμπ στο Σαν Φρανσίσκο. Μπορούσε να προωθήσει το εμπόρευμα μου και εκεί.

Λίγες ώρες μετά τα μεσάνυχτα, η συμφωνία είχε κλείσει και ήμουν έτοιμος να αποχωρήσω όταν πρόσεξα τους σωματοφύλακες της Νίνα Γκάρετ από μακριά. Καθώς ήμουν εδώ, ίσως την χαιρετούσα.

Πλησιάζοντας το τραπέζι της, την πέτυχα να τρίβεται πάνω σε έναν άντρα. Το κορμί της είχε καλύψει το δικό του καθώς είχε καθίσει πάνω του και τον φιλούσε. Παρόλο που βρισκόταν σε δημόσιο χώρο, δεν ήταν ασυνήθιστο για ζευγάρια να επιδίδονται σε πιο τολμηρές κινήσεις.

Ξερόβηξα.

-«Δεσποινίς, ο κ. Χάρπερ είναι εδώ.» ένας από τους σωματοφύλακές της την ενημέρωσε.

Εκείνη γύρισε το βλέμμα της προς το μέρος μου αλλά την στιγμή που αντίκρισα το άτομο πίσω της, πάγωσα.

-«Λίαμ!!! Τι σύμπτωση!!!» αποκρίθηκε η Νίνα αλλά το βλέμμα μου είχε πέσει στο άτομο που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεχόταν τα φιλιά της.

-«Να σου γνωρίσω το Ραφαέλ!» αποκρίθηκε.

-«Ραφαέλ.» ψέλλισα ενώ το βλέμμα μου είχε σκοτεινιάσει.

-«Ραφαέλ, αυτός είναι ένας καλός φίλος, ο Λίαμ Χάρπερ.»

-«Χάρπερ!» ακούστηκε το όνομά μου με μια βραχνή και βαθιά φωνή που με έκανε να μείνω έκπληκτος. Όμως πιο έκπληκτος έμεινα από το βλέμμα θυμού και δυσαρέσκειας που έλαμψε στα τυρκουάζ μάτια του.