Σκοτεινοί Άγγελοι

41. Επίσκεψη ενός φίλου

    Ακόμη δεν μπορούσα να το πιστέψω. Παρόλο που πριν, μου φαινόταν περίεργη εκείνη η εναλλαγή στην διάθεση και στο χαρακτήρα, δεν περίμενα ποτέ ότι η κληρονόμος των Σάλιβαν ήταν ένα άτομο με διχασμένη προσωπικότητα.

Μάλιστα, είχα υπογράψει ένα αρκετά περιοριστικό αλλά κερδοφόρο συμβόλαιο μαζί της.

Σαν προσωπική της βοηθός περνούσα περισσότερο χρόνο μαζί της και μπορούσα όντως να παρατηρήσω τη διαφορά στο χαρακτήρα. Παρόλο που είχαν το ίδιο πρόσωπο, ήταν λες και βρισκόμουν απέναντι σε δύο εντελώς διαφορετικά άτομα.

Δούλευα όλη τη μέρα για την Άιβερι Σάλιβαν και μπορούσα με σιγουριά να πω ότι ήταν ένα μεγαλόψυχο, γενναιόδωρο, ευγενικό και εργατικό άτομο. Εκτός από τη δουλειά της εταιρείας, την οποία έπαιρνε στα σοβαρά και δεν σήκωνε κεφάλι όλη τη μέρα, είχε το χρόνο να ρίξει την προσοχή της στο προσωπικό του ομίλου.

Ταυτόχρονα, οι συναντήσεις με νέους πελάτες αλλά και με τους ήδη υπάρχοντες, προχωρούσαν αρκετά ομαλά. Ίσως να ήταν καλύτερη και από τον πατέρα της. Φυσικά, αυτό δεν σήμαινε ότι θα ενέδιδε σε όρους παράλογους. Όταν χρειαζόταν, μπορούσε να πει «όχι» και να διαφωνήσει. Στο τέλος όμως, έκλεινε όλες τις συμφωνίες που έρχονταν στο μέρος της.

Κάθε τόσο, έβγαινε από τις συναντήσεις με τους μετόχους, αφήνοντας πίσω της κεραυνοβολημένα και υπνωτισμένα βλέμματα. Η πρόοδος της εταιρείας ήταν αρκετά μεγάλη και ορατή από τότε που ανέλαβε και μάλιστα από τη στιγμή, που δεν είχε καν ολοκληρώσει τις σπουδές της.

Από την άλλη πλευρά, μόλις το ρολόι χτυπούσε επτά, ένα εντελώς διαφορετικό άτομο έπαιρνε τη θέση της.

Έχοντας τοποθετήσει πιο έντονο και αισθησιακό καλλωπισμό πάνω στο πρόσωπο της μαζί με μια καλοχτενισμένη περούκα, πίσω από το γραφείο καθόταν η ψυχρή αλλά απίστευτα γοητευτική, Μόργκαν Σάλιβαν.

Τα μάτια της γίνονταν απύθμενες και μυστήριες ζούγκλες που μέσα τους κρύβονταν τρομεροί κίνδυνοι και μυστικά. Χειριζόταν με επιδεξιότητα όλους εκείνους που έρχονταν να συνεργαστούν με τον όμιλο Σάλιβαν και αποτελούσαν την αφρόκρεμα του υποκόσμου.

Δεν δείλιαζε και δεν έχανε έδαφος ακόμη και όταν η άλλη πλευρά άρχισε να φωνάζει ή να απειλεί. Ακόμη και όταν φαίνονταν γίνονται ελάχιστα πιο επιθετικοί, το ψυχρό και μερικές φορές σκοτεινό βλέμμα της, τους καθήλωνε. Ήταν απίστευτο θέαμα καθώς «άγρια θηρία» εισέρχονταν στο γραφείο της και έβγαιναν «αρνάκια».