Tot je vrij bent II: zo vader, zo zoon

Hoofdstuk 9

Thomas Pov

'Cas, vertel' zegt Jort gebiedend. Casper kijkt op. 'Nee, dat ga ik niet doen' zegt hij, waarmee hij mijn vermoedens bevestigd. 'Jawel Casper, als je iets weet moet je het zeggen. Wij hebben net zoveel recht op info als jij' zegt Jort. 'Ik denk gewoon dat het beter is als ik het niet zeg. Dat scheelt jullie een hoop stress om misschien wel niks' zegt Casper die in zijn eten roert. 'Dat boeit me niet, zeg gewoon' zegt Jort kwaad. 'Casper, vertel maar gewoon, als jij er als enige mee blijft zitten, dat is ook niet Nice. Deel het dan tenminste dan kunnen we mee denken' zegt Lucas rustig. Casper zucht en kijkt hem even aan. 'Goed, maar ga nergens van uit oké? Ik weet niks zeker' zegt hij zenuwachtig. Ik zucht uit. Dit is precies waarom ik zo graag naar Lucas wilde. Gespannen wacht ik af op zijn woorden. 'Ik zat dus in die andere kamer, toen jullie naar die cel gingen. En ze waren naar mij aan het schreeuwen dat ik normaal moest doen enzo. Maar ze waren ook aan het communiceren naar elkaar over de portofoon enzo. En ik hoorde ze dus meerdere keren 'Morto' zeggen. Ik kan geen portugees, maar in het Spaans is 'Muerto' dood of moord weet ik door een serie. Ik... ik ben gewoon bang dat er iets is gebeurd met en van de jongens waarmee we vochten. Dat er iemand dood is gegaan.' Zegt hij en hij slikt. Voor het eerst deze hele 17 uur hoor ik iets van angst in zijn stem. Voor het eerst laat hij iets van een emotie zien wat geen agressie is of dat irritante lachje waarmee hij alles weg lacht. Dan kijk ik de andere jongens aan. 'Dat- dat kan toch niet?' Vraag ik bang. Jort en Lucas kijken nu ook moeilijk. Jort begint zijn hoofd te schudden. 'Nee, er moet een vergissing zijn. Casper heeft het vast niet goed gehoord of het ging ergens anders over ofzo...' zegt hij, maar ik hoor een onzekerheid in zijn stem. En dat is precies het probleem. Geen van ons is overal bij geweest. Niemand weet precies wat er is gebeurd, ook nadat we gestopt waren. Wat als Casper gelijk heeft? Wat als wij medeplichtig zijn aan een moord?

Nu Casper heeft verteld waar hij blijkbaar al sinds gister nacht mee in zijn hoofd zat, zijn we alsnog op weg naar Meneer Steeg. Over een kwartier begint de voetbal training, dus we hebben nog heel even de tijd. Het eten hebben we niet eens meer op gegeten, want niemand kreeg nog een hap door zijn keel. Als 4 kleine ongeduldige kinderen komen we voor de grotere gespierde man staan die naar mijn idee gewoon een topsporter is in zijn vrije tijd. Verbaast kijkt hij ons aan. 'Jongens, kan ik jullie helpen?' Vraagt hij direct. 'We moeten even praten met u. Kan dat?' Vraag ik netjes. 'Als jullie alle 4 tegelijk willen zal ik wel bewaking moeten vragen, dat is protocol' zegt hij. We knikken. Ik zou voor geen goud nu alleen willen praten met hem. We moeten er alle 4 bij zijn. Meneer Steeg loopt even weg en komt terug met 3 cipiers. 'Nou, kom maar mee dan' zegt hij. We lopen achter hem aan, en achter ons gaan de 3 bewakers lopen. Op weg naar het kamertje vlakbij de cel van mij en Casper. Hij gaat in de deur opening staan en laat ons naar binnen. De 3 bewakers willen achter ons aan lopen, maar worden tegen gehouden door Meneer Steeg. 'Ik vertrouw ze wel mannen, blijf buiten maar wachten' hoor ik hem zeggen. Er zijn maar 2 stoelen, waar Lucas en Casper al op zijn gaan zitten. Jort is op de leuning van de stoel van Lucas gaan zitten. Casper gebaard naar mij dat ik ook wel bij hem mag komen zitten, dus neem ik plaats half op de leuning half op zijn knieën. 'Goed' zegt Meneer Steeg die voor ons aan zijn bureau is gaan zitten en wat papieren aan de kant schuift. 'Vertel' zegt hij dan. Alle drie draaien we ons tegelijk om naar Casper. Hij is tenslotte degene die iets heeft gehoord. Casper gaat wat rechterop zitten en schraapt zijn keel. 'Nou Euhm' begint hij. 'Ik- we weten niet precies wat er afgelopen nacht is gebeurd. Niemand was overal bij, en we hebben geen compleet beeld van waar we precies schuldig aan zijn. Maar ik zat in een kamertje in Portugal bij de politie en ik hoorde ze steeds 'Morto' zeggen. Ik kan het idee niet loslaten dat er misschien iemand dood is gegaan en dat wij daaraan schuldig worden bevonden. Maar geen van ons weet of zoiets is gebeurd. We hoopten dat u meer informatie zou hebben. Vooral omdat we geen idee hebben waarom we nu al hier zijn' zegt hij netjes. Een stuk rustiger dan hoe hij zich tot nu toe heeft gedragen, maar ook een stuk fragieler. Iets wat ik niet ken van Casper. Meneer Steeg begint te typen op zijn computer. Het blijft lang stil, veel te lang voor mij in ieder geval. 'Goed, wat ik tot nu toe hier heb staan, is dat er na het moment dat jullie vochten op die plek iemand naar het ziekenhuis is gebracht in kritieke toestand. Ze wisten niet of hij het ging halen of niet. Waarom jullie hier zitten is omdat jullie, volgens de Portugese politie, de aanstichters waren van een mogelijk dodelijke vechtpartij, waarna er niet werd meegewerkt met de politie, waardoor de verdenking alleen maar meer werd. Of er daadwerkelijk iemand is overleden is nog niet duidelijk bij ons.' Zegt hij. 'En wat als... wat als hij wel overlijdt?' Vraagt Jort onzeker. 'Als er iemand overleden is start er een groot onderzoek naar wat er precies is gebeurd. Wie schuldig is en wie niet. Binnen 10 dagen krijgen jullie in ieder geval te weten of je hier nog moet zitten of dat je het oordeel ergens anders mag afwachten. Het kan best zijn dat ze niet zeker genoeg weten of jullie daadwerkelijk zo betrokken waren als dat ze nu zeggen, dan wachten jullie buiten de PI de rechtzaak af en tot die tijd ben je in principe vrij. Maar omdat jullie er allemaal bij betrokken waren en de situatie ernstig is moeten jullie de eerste 10 dagen hier wachten' zegt hij. 'En Lucas dan? Lucas heeft helemaal niet gevochten?' Zegt Jort verontwaardigd. Meneer Steeg kijkt even naar Lucas. 'Ik mag helaas niemand zomaar vrij spreken. Maar als Lucas niet heeft gevochten zal ik een melding maken daarvan, dan kunnen ze nu al direct kijken naar of hij hier moet blijven of niet' zegt hij. We kijken even allemaal naar Lucas die vaag glimlacht en knikt. 'Maar goed, tot nu toe weet ik niks nieuws jongens, het spijt me. Daarnaast is het ook de vraag of jullie daadwerkelijk schuldig zouden zijn mocht de jongen in kwestie overlijden. Wacht dus rustig af. Het kan net zo goed zijn dat jullie na de rechtzaak weer vrij zijn' zegt hij. Ik zucht nu toch iets meer opgelucht. Oké, we weten wat de situatie is en er is nog niet zo veel aan de hand. 'Mooi, kunnen we dan nu voetballen?' Vraagt Casper. 'Tuurlijk, het begint over 5 minuten, ik zal meelopen' zegt Meneer Steeg. Casper staat op waardoor ik ook op moet staan van de stoel, en met z'n allen lopen we achter Meneer Steeg aan. Ik kijk even naar Casper die met zijn handen in de zakken van de gekregen kleding loopt. Misschien klinkt het raar, maar ik ben blij dat Casper even iets van angst liet zien. Dat ook hij toch wel daadwerkelijk een emotie heeft hierbij. Hij laat het niet graag zien, maar we hebben toch even kunnen zien dat hij diep van binnen zich net zo voelt als wij allemaal, en misschien kan ik straks toch wat makkelijker alles waar ik mee zit bespreken met hem.