(Eğlence amaçlı yazılmıştır.)
Aşkın karşısında hiçbir şeyin engel olamayacağına bir kez daha şahitlik etmek isterseniz Yağmur ve Fatih sizi Trabzon'da bekliyor olacak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌧
O gecenin üzerinden neredeyse bir hafta geçmiş, Fatih her gece yaptığı gibi camın altına gelmeye devam etmişti.
Tek fark camı açmadan perdenin arkasından onu izleyip geriye çekilen bendim. O geceden sonra babam kalbime büyük bi taş bırakmış, kimsenin yapamadığını yapıp beni durdurmuştu. Taş kalbime batarken Fatih'in yüzüne bakamaz olmuş bu seferde perdelerin arkasına sığınıp kalmıştım. O taş gün ve gün kalbimi delerken bundan kurtulmak için elimden hiçbir şey gelmez olmuştu. Babamın sözü yine benim dünyamda kanuna eş değerdi.
Fatih her şeyden habersizdi. Onun duymadığı kelimeler beni ondan uzaklaştırırken bunun için de kendimi suçluyor, camdan gölgemi dahi görmesinden çekiniyorum.
Her gece, hep aynı saatte o cama taş atar, bende her zaman ki gibi perdenin arkasında dururdum. Bi süre bekler ardından giderdi.
Saat on bir buçuğa yaklaşırken yatakta oturmuş cama değen taşın sesini bekliyordum. Bi süre geleceğinden eminken saat ilerledikçe gelmeyeceğine dair şüpheler içimde uyanmış, nefesim daralır olmuştu.
Pes ederek yatağa uyandığımda aşağıdan gelen bağışmalarla doğruldum. Kilitli olmayan kapıdan çıkarak hızla bahçeye yöneldim.
"Sana kardeşimden uzak dur dedim."
Abimin öfkeyle Fatih'e savurduğu yumruğu, Fatih'i yere sereken koşarak onun yanına çöktüm. "Fatih!" Zaten oldukça alkol kokan adam zar zor açtığı gözleriyle yerden doğrulamaz olmuştu. Abime doğru atılarak bağırdım. "Ne yaptığını sanıyorsun sen?" Ellerimi göğsüne doğrultup var gücümle ittim. "Uzaklaştırdığınız yetmedi, şimdi de öldürücek misiniz?"
"Gerekirse onu da yaparım." dedi abim adeta tıslayarak. Yerde yatan Fatih'e doğru bağırdı. "Uzak duracaksın lan Yağmur'dan. Duydun mu?"
Tekrar ellerimle onu iteklediğim sırada sessizliği bozan şey yerde ki Fatih'in dedikleri oldu. "Sana 5 yıl öncede söyledim, 3 hafta öncede." Yerden doğrulup abimin karşısına geçti ve bu sefer yumruk atan o oldu. "Asla!"
5 yıl önce..
"Beni çağırmışsın." dedi Fatih, karşısında ki adama bakarak. "Öyle.."
Rüzgar ve Fatih ailelerinin aksine kavga etmez, hatta iyi bile anlaşırdı. Bu iyi anlaşmanın aralarında zamanla bir dostluk oluşmasına da etkisi oldu. Küçükken beraber kurdukları oyunlarla başlayan bu dostluk, büyüdüklerinde dert ortaklığına evrildi. İkisinden biri ne zaman bir şeye canı sıkılsa diğerine haber verir, kolay kolay kimsenin uğramadığı meyhanede köşe bi masada konuşurlardı.
Aileler arasında her ne olursa olsun dostluklarına yansıtmaz. Kimsenin aralarına girmelerine izin vermezlerdi.
Rüzgar boş sandıklardan birinin üzerine otururken, Fatih'te onu takip etti. Şuan onun iyi olmadığını tahmin edebiliyor. Konuşması için zorlamak istemiyordu. Bir şekilde Rüzgar ona anlatırdı.
"Fatih.." dedi adam denize bakışlarını sabitlerken. "Sen benim en güvendiğim kişisin."
"Sende benim kardeşim, sende benim."
Rüzgar gözlerini hala dalgalardan ayırmazken bi süre sadece sustu. "Yağmur'a aşık olduğunu biliyorum Fatih."
Ani sözler karşısında şaşkınlıkla sarsılan adam, arkadaşının tepkisi için dikkatle hareketlerini izledi. Rüzgar tepkisizce denizi izliyor, duygu belirten hiçbir mimikte bulunmuyordu. Fatih daha fazla bu sessizliğe dayanamayarak azını araladı. "Evet aşığım." Rüzgar oturduğu yerden kalkıp bi kaç adım uzaklaştı ve arkasını döndü. "Yağmur'dan uzak dur." Sakince söylediği şey Fatih'i tonlarca yük altında bırakırken o ilerlemeye devam etmişti.
Koşarak ona yetişen Fatih arkadaşının omzuna dokundu. Omzuna değen parmaklarla aniden arkasını dönen Rüzgar yumruğunu Fatih'e vurdu. "Ulan nasıl yaptın bunu bana?" Yerdeki bedeni tekmelerken hırsla bağırdı. "Sen benim en yakın arkadaşımsın. Ne demek senin kız kardeşine aşığım." Ard arda tekme ataken Fatih kendini savunacak hiçbir harekette bulunmuyordu. Yağmur aniden bastırdı. Öfkesini kusan adam arkasını dönmüş gidecekken yerdeki Fatih kan dolu ağzıyla mırıldandı.
"Ne seni kaybederim, ne de Yağmuru, Rüzgar Denizci. Yaz bu sözümü bi kenara."
