(Eğlence amaçlı yazılmıştır.)
Aşkın karşısında hiçbir şeyin engel olamayacağına bir kez daha şahitlik etmek isterseniz Yağmur ve Fatih sizi Trabzon'da bekliyor olacak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌧
Fatih'ten
Ellerimi yüzüme kapatmış başımdaki ağrıyı gidermek için gözlerimi ovuşturuyordum. "Ne oluyor oğlum? Ne bu halin?." Eve geldiğim ilk andan beri başımda söylenen annem, diğerlerini de uyandırarak başıma toplamıştı. "Cevap versene Fatih."
Daha fazla dayanamayarak odama doğru hızla adımladım. Çekmecenin içerisindeki tabancayı sarılı olduğu bezden sıyırıp koşar adım yürüme mesafesinde ki eve doğru yöneldim.
"Fatih! O elindeki ne Fatih?!"
Arkamdan bağıran annem ve diğerlerini umursamadan ilerlemeye devam ettim. Eğer sevdiğim kadın olmadan nefes alıyorsam almak istemiyordum.
Ölüm gelicekse kendi elimden gelsin.
...
Yağmur'dan
Dakikalardır odamda aşağı yukarı yürüyorken sinir hala bedenimi terk etmemişti. Kavganın ardından abim beni kucaklayıp odama götürmüş ardından ise kapıyı kilitlemişti. Aşağıdan sesler kesileli çok olduğu için en azından Fatih'in burada olmadığını biliyordum.
Bi kez daha sinile kapıya tekme attığımda onun sesine karışan silah sesiyle irkildim. Aşağıdan gelen silah ard arda patlamaya başladı. Titreyen ellerimi kapıya dayayarak biraz daha yanaştım.
Aşağıdan bağrışmalarla gelirken kalbim korku ile atmaya başladı. Vücudum zangır zangır titrerken aşağıdan gelen sesler arasında sevdiğim adamın sesi gelmemesi için yalvardım. "Dışarı çık Rüzgar!"
Duam daha rabbime ulaşamadan Fatih'in sesi bedenimi sarstı. Dış kapı şiddetle açılırken evde ki herkesin dışarıya döküldüğünü hissedebiliyordum.
Kalbim her yükselen kurşun sesinde yerinden çıkacak gibi olurken ellerimle şiddetle vurduğum kapıya sırtımı dayayarak çöktüm.
Eğer Fatih'e değen tek bir kurşun olursa kendimi bir ömür suçlardım. Uzun süredir farkında olduğum tek şey Fatih'e karşı beslediğim duygunun basit bi sevgi olmadığıydı. Bunca yıldır onun için yaşıyor, onun için nefes alıyor gibiydim. O varsa yaşadığım hayatın bir anlamı oluyordu.
Ellerimi kulaklarıma siper ederek dışarıdan gelen sesleri duymak istemedim. Bi süre rüya olmasını diledim, korkunç bi kabus.
Ellerim bile gelen sesleri kesemezken yüzüme değen yüzüğü gözümün önüne doğru kaldırdım. Bu yüzüğü takarken verdiğim söz geldi aklıma.
Beni ancak ölüm ayırırdı sevdiğim adamdan.
Ellimin hizasında kalan yatakla buluşan gözlerim yastığın altındaki anahtarı hatırlamamla parladı. Alal acele elime aldığım anahtarla hemen kapıyı açıp hızla kendimi dışarıya attım.
Bahçede tüm aile üyelerim ve Seyiz'ler toplanmış silah namlusunu kalbine dayamış olan Fatih'in etrafını sarıyordu. Gördüğüm görüntü karşısında nefesim kesilirken kapı eşiğine yaslandım. Ruhum bedenime ağır gelerek beni zorluyordu. Herkesin dikkati hala Fatih'te olduğu için benim geldiğimi kimse fark etmemişti.
"Fatih!" dedim bağırarak eşikten hızla fırladım koşarak ona yaklaşmaya çalışıyordum ki abim ve eniştem iki kolumdan tuttu. "Bırakın beni." Koca cüsselerine rağmen beni zorla tutan iki adamın arasından kurtulmak için çırpındım. "Yetmedi mi yaptıklarınız? Çocukça düşmanlığınız yüzünden birimizin ölümüne sebep olacaksınız."
"Yağmur!" dedi abim sertçe. "Bırak ne yaparsa yapsın."
Çırpınmayı bırakarak duraksadım. "Bırakayımda öldürsün mü kendini abi?" Ben öne atılmayı kesince ikiside beni serbest bıraktı. Herkeste gözlerimi tek tek gezdirdikten sonra bakışlarımı babama çevirdim. "Eğer ona bi şey olursa emin olun Denizci'ler, sadece Seyiz'lerin canı yanmaz."
"Yağmur!" dedi abim yeniden kükreyerek.
Biz abimle birbirimize odaklanmışken havaya sıkılan kurşunla dikkatimiz tekrar Fatih'e çekildi. "Seni seviyorum Yağmur."
Silahı tekrar kalbine yönetirken abim ve enişteme fırsat vermeyerek koşarak Fatih'e atıldım. Silahı tutan eline hamle yaptığımda, kulakları dolduran sesle karnıma yoğun bir sancı girdi.
Annemin ve Zehra teyzenin çığlığı birbirine karışırken bi elimle Fatih'e tutundum diğeriyle ise karnımı. "Yağmur!" dedi aynı anda abim ve Fatih. Üşümeye başlayan vücudum beni taşımazken kendimi sevdiğim adamın kollarına bıraktım. "Seni seviyorum Fatih Seyiz."
