Yağmur damlalarının ıslattığı saçlarına takıldı gözlerim uzun uzun izledim her detayını , sahiden onu sevebilir miydim ?
Zifiri harelerine dokundu yeşil gözlerim , kalbim bana ihanet edercesine hızlandı .
Dolgun dudakları aralandı ve yavaşça fısıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koşuyordum , Koşuyordum . Akrep yelkovanla bir yarış halindeyken sadece koşmaya devam ediyordum . Kalp atışlarım göğsümü deliyor içimdeki bu bu akıl almaz acı geçmiyordu .
Kaçıyordum . Peki ben neyden , kimden kaçıyordum ? Beni bu hale getiren neydi ? Hissettiklerim mı? Doğrularım mı ? Ben kimdim ?
"ELİSAAA!!!"
Onu duydum . Karanlığımın , ölümümün sesini . Doğa' nın bastıramadığı kokusunu soludum. Artık darmadağındım . Ruhum paramparçaydı.
Adım atmayı bıraktım . Onu bekledim . Onu ilk gördüğümde , içine düştüğüm derin gözlerine son defa bakabilmek için , beni kendisine bağımlı kılan o kokusunu ciğerlerime son kez nefes diye çekebilmek için , bana gelmesini bekledim .
Yanıma ulaştığında nefes nefeseydi . Soluk soluğa kalmıştı . Şahı beni kaç defa soluksuz bırakmıştı ?
"Nereye gidiyorsun? Nereye gidiyorsun allahın belası ? Korktum , sana birşey olacak diye çok korktum . Beni mi sınıyorsun lan ?"
Sesi bana karşı ilk defa bu kadar sertti . Haklıydı biliyordum . Simsiyah gözleri öfkesini ve endişesini bastıramıyordu .
Sert bir soluk verdi . Kendisini sakinleştirmeye çalışıyordu . O bana sesini yükseltmemeye ayrıca dikkat eder , beni kırmaktan çekinirdi. Gözlerini kapattı . Beni kendisine çekti bana sımsıkı sarıldı. Güven veren kolları beni kıskaç gibi sarmaladı.
Derin bir nefes aldı . Kokumu derince soldu . Kalbimin üzerine yaslı kalbinin hızlı hızlı çarpışını hissediyordum. Saçlarımı defalarca kez öptü . Sevgisini hep hissettirdiği gibi şimdi yine hissettirdi.
Onun kolları arasından çıkmak için bir hamle yapmıştım ki bunu engelledi . Beni kendine daha da sımsıkı sarmaladı .
"Bırak dokunma . Bana sarılma . Yaralarımı sarma . Hak etmiyorum ."
Bağırıyordum artık gücüm hiçbir şeye yetmiyordu . Kalbim çok acıyordu.
Ne zaman aktığını bilemediğim gözyaşlarım çeneme kadar uzandı . Gözlerimdeki yaşlar çok canımı yaktı . Söz vermiştim oysaki daha önce kendime bir daha ağlamayacaktım özellikle bir erkek için asla .
Ama verdiğim söz buhar olup uçmuştu . Ağlamıştım . Herhangi bir erkek için değil onun için ağlamıştım .
Karan için .
Adı dahi yüreğimde bir zelzeleye yol açıyorken , onsuz olmaya nasıl dayanacaktım?
Bana güç veren kolları beni herşeyden korumak istercesine daha sıkı sarmaladı .
Yüzü yüzüme yaklaşınca nefesi nefesime karıştı. Onun sesini ilk defa duyduğum gün olduğu gibi şimdi de kalbimi delicesine hızlandırdı .
