Saçmalık Numara| texting ✔ [Düzenlenecek]

yirmi ikinci

Anonimle konuşmuyorduk. Uzun süredir. Sahi kaç saat olmuştu? Yada gün? Hatta haftalar geçmişti. Ben ona bir şey yapmamıştım ki, o duygularıyla oynadığımı düşünüyordu. Artık beni sevmiyordu değil mi? Gerçekten kendini oyuncak gibi kullanıldığını zannediyordu.

Sadece görüldü atmıştım ya görüldü. Ama o kötü hissederken atmıştın değil mi? Ben bencil bi insandım. İnsanların hisleriyle dalga geçip, onları ciddiye almayan ve egosunu sürekli okşamak için onlara umut veren sonra da yüzüstü bırakan bi insandım ben. Kötü biriydim.

Ben ona bu kadar bağlanmışken nasıl böyle diyebilirdi ki? Sevdiğine kıyar mıydı insan? Bal gibi kıyardı. Sevilen bensem herkes kıyardı. Sevilen bensem herkes istediğini der beni üzerdi değil mi?

Kendimi hissedemiyordum, sanki boşluktaydım. Onsuzdum ve bir hiçtim. Artık sürekli kusuyordum. Yediğim her şeyi geri çıkartıyordum. İştahım kalmamıştı hiç. Kilo vermiştim belki de? Kendimi geceleri sürekli huzursuz hissediyordum. Bazen ateşim de çıkıyordu. Gözlerimi açamıyordum ve sürekli uyuyordum. Günler hızla geçiyor ama ben hala aynı günde aynı saatteymişim gibi hissediyordum. Ben hala ilk gün ağladığım gibi ağlıyordum.

Sağ göğsümdeki acıyla kıvrandım hala kalkmadığım yatağımda. Uyandığımdan beri ağrıyordu orası. Hastayımdır diye umursamıyordum ama hala geçmemişti. Büyük ihtimalle içime kapandığım için olmuştu bu hastalık. Günlerdir okula gitmiyordum. Devamsızlığım bitmemesi için gitmem gerekiyordu. Yatağımdan acıyla kalkıp ağrıyan göğsüme elimi bastırdım. Hayır geçmiyordu asla geçmiyordu.

Annem bana bakmak için geldiği sırada bende ona bakıp yüzümü buruşturdum acıyla. ''Meyra? Ne oldu neren ağrıyor?'' diye sorduğunda sağ göğsümü tutmaya devam ettim. '' Batuhan, oğlum arabayı ayarla, Meyra'yı hastaneye götürelim'' dediğini duymuştum gözlerim ağrıdan kapanmadan önce.

***

Oy vermeyi unutmayın 🤍