Gözümden Düşdüğün An

34.bölüm

Barış ayağa kalktı ve kutusundan çıkardığı yüzünü Arzunun parmağına taktı. Arzu zorla gülümsemeye çalıştı. Ateş daha fazla dayanamayarak sinirle çıktı mekandan. Ardından Melekte gitti ama yetişemedi Ateş hızlı bir şekilde arabasına bindi ve uzaklaştı. Arzu tebrikleri kabul ediyordu yüzündeki zoraki gülümsemesiyle gözleri Ateşi aradı ama yoktu. Bir süre daha durduktan sonra Barışa bakıp
"Gidelim mi?" Diye sordu. Başını salladı Barış
"Gidelim canım" hep birlikte mekandan çıkıp arabaya bindiler. Yol boyunca konuşmadı Arzu. Eve vardıklarında sinirle salona gitti. Barış arkasından gidip
"Arzu ne oluyor?" Şok olmuşcasına ona bakıyordu Arzu
"Ne mi oluyor? Barış sen ciddi misin? Birde soruyor musun? Barış sen bu gece beni nasıl bir duruma soktuğunun farkında mısın?" Dedi sinirle
"Arzu ben sadece sana olan aşkımı her kesin önünde itiraf edip bu evliliği gerçekleştirmek istedim"
"Hayır sen her kese değil bir kişiye bunu göstermek istedin. Ateşe. Ama unuttuğun bir şey var. Ben. beni nasıl bir duruma soktuğunun farkında bile değilsin. Ya senin bana böyle bir emrivaki yapmaya ne hakkın var? Ne diyecektim? Her kesin içinde "hayır" mı?" Dedi sinirle çünkü gerçekten çok sinirliydi. Bu haraketi Barıştan asla beklemezdi
"Nasıl yani sen bu teklifi sadece ikimiz olduğunda yapsaydım hayır mı diyecektin?" Diye sordu. Sakinleşmeye çalışıyordu Arzu. Bunlar çok fazlaydı onun için
"Barış ben galiba en başında yanlış yaptım. Ben sana şimdi değil 5 yıl önce o havalimanında hayır demeliydim" dedi. Barışın yüzündeki hayal kırıklığını gördü ama başka çaresi yoktu ona yanlış bir şeye ümitlendiriyordu.
"Pişmansın yani?"dedi kırgın sesiyle
"Sen çok iyi bir insansın. Kızıma çok iyi baba oldun. Teşekkür ederim ama olmuyor. Ben sana aşık değilim. Bu evliliği gerçeğe döndüremem. Biz çocuklarımız için evlendik ve bu çok büyük bir yanlıştı. Özür dilerim Barış ama yapamam. Eğer sen bana bu soruyu sadece ikimizin olduğu bir anda sorsaydın sana hayır derdim. Bana olan duygularını geç anlamadım ve anlar anlamaz bu işi bitirmemekte hata yaptım. Ben artık mutlu olmak istiyorum Barış. Huzurlu olmak istiyorum. Hiç bir soru işareti olmadan. Kafamda bin bir düşünce barındırmadan rahat olmak istiyorum. Özür dilerim ama yapamam bence ikimiz içinde en iyisi bu evliliği bitirmek. Benim için çok şey yaptın bunu nasıl öderim bilmiyorum ama sen her zaman benim çok değer verdiğim bir arkadaşım olacaksın" dedi. Barış şaşkınlıkla kalmıştı. Onu tamamen kazanmak için yaptığı hamleyle onu tamamen kaybetmişti.
"Arzu bak özür dilerim seni böyle bir duruma sokmamalıydım tamam sen nasıl istersen öyle devam ederim" eliyle onu durdu Arzu
"Hayır Barış devam etmeyelim. Burda bitsin. Ben gerçekten yoruldum. Şimdi Denizi alıp gideceğim diğer işlemleri sonra konuşuruz" dedi ve merdivenlerden çıkmak için hamle yapacakken
"Arzu lütfen bak çok özür dilerim ama yapma böyle nolursun. Konuşalım bitirme hemen tamam hata yaptım kabul ediyorum ama düzelte biliriz"
"Barış lütfen daha fazla konuşmak istemiyorum. Yalnız kalmak istiyorum" dedi ve yukarı çıktı kızı uyuyordu. Uyandırmaya kıyamıyordu ama burda daha fazla durmak istemiyordu. Kendi odasına gitti ve üzerini değiştirdi. Daha rahat bir şeyler giyip tekrar kızının odasına gitti. Onu yavaşça kucağına aldı. Çantasınıda alıp aşağı indi. Barış hala salondaydı. Kucağında Denizle inen kadını görüp yanına gitti.
"Arzu bari yarın git bu halde nereye böyle" dedi kısık sesle
"Gerek yok ben bir karar verdim daha fazla konuşmak gerekmez. Şimdi kapıyı açar mısın?" Diye sordu. Barış çaresizce kapıyı açtı. Arzu kucağındaki kızıyla dışarı çıktı ve arabasına bindi. Allahtan Denizin uykusu ağırdı ve uyanmamıştı. Hemen çalıştırıp çıktı evden. Arabayı Elifle eskiden kaldıkları eve sürdü. Yolda Elife haber vermişti geleceğini Elif onu kapıda karşıladı. Denizi yatağa yatırıp geri geldi. Elif ayakta merakla bekliyordu arkadaşını
"Arzu noluyor Allah aşkına ben son dakika haberlerinde gördüm Barış sana her kesin içinde evlilik mi teklif etti?" Diye sordu şaşkınlıkla. Koltuğa oturan Arzu
"Delireceğim Elif her kesin içinde yaptı bunu" Elifte yanına oturdu
"Nasıl yapar bunu ya hayır birde bu adam anlayışlıydı. Maşallah dediğimiz 3 gün yaşıyor. Ne yaptın peki?"
"En başından beri yapmam gerekeni, boşanmak istediğimi söyledim. Hata yapmışım. Ben onunla evliliğim mantıklı ve değerli olduğunu sanmıştım ama karşımdakinin en nihayetinde bir erkek olduğunu unutmuşum"
"Yani haklısın ne diyeyim. Ateş ne yaptı?" Deyince aklı Ateşe gitti. Gözlerindeki hayal kırıklığını görmüştü.
"Sahnedeyken gözlerime bakıp yapma diye yalvarıyordu indiğimde gitmişti bile. Büyük bir ihtimalle hırslanmıştır. Ben bugün 5 yıl sonra ilk defa kendime acaba diye sordum. Acaba Ateşle yeniden olur muyuz? O an iki seçeneğim vardı. Ya inip Ateşe gidecektim, yadaki evet deyip Ateşi tamamen çıkacaktım hayatımdan. Evet dedim ama bunu yaparken çok huzursuzdum. Gözlerimin önüne bir hayal geldi. O, ben Deniz üçümüz mutluyuz. Olamaz mıydı? Ben üçümüzün olduğu bütün hayallerde mutluyum. Hemde hiç olmadığım kadar. 5 yıl sonra bir şey farkettim. Ben onu çok özledim. Ben aşık olduğum adama çok özledim. Ben aşık oldumu Ateşi özledim Elif" dedi gözünden bir damla yaş aktı. Elif hemen sarıldı arkadaşına
"Arzu sen gerçekten çok aşıksın ve çok ama çok masum bir aşk bu. Ateş gibi bir adamda bu hakkını kullandığın için belki biraz şanssızsın ama aşk bu sormazki kimi seveyim diye. Sen çok güçlü bir kadınsın. Çok iyi bir annesin. Senin güçlü olman için, yadaki hayatına mutlu devam etmen için bir erkeğe ihtiyaçın yok ama onu sevmeyi durduramazsın. Bu bir gerçek"
"Ben onu istemiyorum ki, ben eski anılarımızı özlüyorum. Onunla geçirdiğim güzel günleri özlüyorum. Ben onunlayken dünyanın en mutlu kadınıydım. Şimdiyse hiç bir şekilde o günlerdeki gibi olamıyorum. Ona kızgınım kırgınım ama yinede bu berbat duygudan kurtulamıyorum"
"Bak çok şey yaşadınız. Başka insanlar geldi gitti ama her şeye rağmen oda hala seni seviyor. Belki hala bir şansınız var"
"Hayır, yok ben ona güvenmiyorum ayrıca Ateş hiç bir zaman benim onu sevdiğim gibi sevmedi beni en çok seven taraf her zaman bendim. Ateş sahip olma takıntısı olan bir adam istediği her şeyi kolaylıkla elde etmeye alışmış. Şimdi ben ona zor geldim ya inat ediyor işte. Elde edince bıkar"
"Bilmiyorum Arzu belkide haklısın ama sonuçta 5 yıl boyunca senden başkasına bakmamış bile annesinin hırsı yüzünden sarhoşken o küçük şeytanında oyunu sayesinde bir kere olmuş bir şey tamam Ateşte suçlu ama eğer onlar bu oyunları kurmasaydı Ateş asla dokunmazdı ona yani bence öyle" bir şey söylemedi Arzu. Bir süre düşündü sadece onunla olan güzel anılarını düşündü. Zaten Melek hayatlarına giren güne kadar her anıları çok güzeldi. Ve bir kez daha emin oldu onu ve onunla geçirdiği güzel günleri çok özlediğine