Süreyya Tanya, hayatı boyunca girmek için çabaladığı bale okuluna kabul edildiğinde on sekiz yaşındaydı. Rusya'nın soğuk topraklarına adımı bastığında küçük bir kızdı.
Hayata dair en kötü şeyleri unutmak için gittiği bu şehirde, kaderin onun için d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rihanna / Love on The Brain
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar dilerim 💖 Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen 🤍
Sizi bölümle baş başa bırakmadan önce hemen ekleyeyim;
Eğer siz de bölümün erkenden gelmesini istiyorsanız küçük bir sınır belirleyelim yine bu bölüm için de. Geçerseniz bölüm erken gelir, geçilmezse de her zamanki gününde.
Sadece yorum sınırı olacak. Bu uzun bölüm için 1000 yorum adil göründü bana. Ama dediğim gibi zorunda değilsiniz. Tek isteğim yorumların sırf sınır geçilsin diye sayılardan geri sayım yapılması gibi tuhaf şeylerin yapılmaması ya da sırf sınır geçilsin diye yüzlerce random atılmaması sahne komik bile değilken.
Zorunda değilsiniz, sınır geçilse hem sınırın geçildiği gün hem de cumartesi günü bölüm gelecek. Geçmezseniz sadece cumartesi gelir 💖
Size keyifli okumalar dilerim, oy sınırı yok🩰
Bölüm 13:Oyun Kurucu
Aleksandr Puşkin'in usta kaleminde şöyle bir cümle dökülüyordu bir gün;
'Fakat kaderden kaçılmıyor. Alnımıza yazılan başımıza geliyor."
Kaderden kaçılmıyordu, haklıydı. İnsan kendi adımları ve kararlarıyla kendine bir yol belirlerken Tanrı bazen insanın önüne engeller çıkartır, bazen onun için yoluna birilerini koyardı. Bunu bazen o insana yardımcı olmak için yapardı bazen de onu sınamak için. Buna inanırdım, buna kader derdim. Bazı taşlar Tanrı tarafından konulurdu ancak taşın neresinden geçeceğimiz bizim kararımız değil miydi?
Victor benim yolumdaydı, ben doğduğumda bile onun o yolda olduğu bir gerçekti. Onu ne geçebiliyordum ne de atlatabiliyordum. Victor benim sırtıma aldığım taştı, bu yolu artık benimle birlikte yürüyecekti. Şimdi anlıyordum ki insanın alnına yazılıp da başına gelen, o sırtına aldığı taştı işte. Taş zamanla ağırlaşıp belimi mi bükerdi yoksa bir engel olmaktan çıkıp elimden mi tutardı ileride, bilmiyordum.
