Süreyya Tanya, hayatı boyunca girmek için çabaladığı bale okuluna kabul edildiğinde on sekiz yaşındaydı. Rusya'nın soğuk topraklarına adımı bastığında küçük bir kızdı.
Hayata dair en kötü şeyleri unutmak için gittiği bu şehirde, kaderin onun için d...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sezen Aksu - Farkındayım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba, nasılsınız? Umarım çok iyisinizdir, sizleri ve yorumlarınızı çok özledim.
Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Bu aralar azaldıkları dikkatimden kaçmıyor, motivasyonum düşüyor, haberiniz olsun.
Şimdi sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Keyifli okumalar diliyorum. ❄️
Bölüm 22:Görünen Yaralar
İyi birisi olmak her zaman kötü birisi olmaktan zordu.
Kötüler için bazı şeyleri göğüslemek daha kolaydı kanımca. Beklentiler yoktu her şeyden önce. Kötü birisinden kimse hiçbir şey beklemezdi, kimse en ufak hatasında ona arkasını dönüp gitmezdi, kimseye her zaman hoşgörü göstermek zorunda değillerdi, yüzlerine çarpılan kapıları yine onlar çalmak zorunda değillerdi.
Oysa iyiler için beklentiler vardı, çok fazla beklenti ile karşı karşıya kalıyorlardı. Yüzlerine çarpılan kapıları, o kapıyı çarpanlar yeniden çalsınlar diye bekliyorlar, çalmadığında ise gelip seni kibirli olmakla suçluyorlardı. Bir kez alttan almadığında, bir kez hata yaptığında, bir kez yanlış yola saptığında bütün yüzler senden çevriliyordu ve kimse senin iyi birisi olmanı umursamıyordu.
Olduğum yerde huzursuzca kıvranırken bir kez aramam cevapsız kaldı.
Chloe mesajı atıp telefonu kapatmıştı sanırım. Zamanında bana doğru salladığı o parmak şimdi ikimizin de umurunda değildi, benden bir iyilik beklentisi vardı. Tam da bana arkasını döndüğü sebepten ötürü. Kaşlarım çatılırken ofladım. Ona sırtımı dönemezdim, ben acımasız olamazdım.
Odanın kapısı açıldığında Victor'u gördüm. Benim için hazırlattığı dans odasındaydım. Oda hala tozluydu ve dekora geçmek için hala boya kokusunun çıkmasını bekliyorlardı. Kapıyı arkasında sessizce kapattı. "Bir şey mi oldu?" dedi bana doğru yaklaşırken. "İyi misin?"
