MADALYON CEMİYETİ

Bölüm 44: En Parlak Yıldız

İyi akşamlar arkadaşlar. 

Beni özlediniz mi? Ben sizi çok özledim. Şu genç yaşımda sevgilime atmam gereken tripleri sizden yedim ama sorun değil. Sadece bir hafta bölüm gelmedi diye epey bir söylendiniz ama olsun. Tatlı tripler diyelim. 

Şimdi bunu sizden daha fazla saklamak istemiyorum. Son zamanlarda bölümlerin kısalığından şikayet etmek konusunda haklısında da ama bir nedeni var. Arkada planda yürüttüğü bir iş var ve açıklandığında eminim siz de benim kadar çok sevinecek ve seveceksiniz bu işi. Şimdilik bu kısa bölümler konusunda sadece sizden anlayış bekliyorum. Bir haftaya kadar düzelecek. 

Sizi bölümle baş başa bırakıyorum. 

Sınır 1300 oy ve 1000 yorum. Keyifli okumalar dilerim. Yeni bölüm sınır geçilir geçilmez gelecek. Keyifli okumalar. 

Bölüm44: En Parlak Yıldız

Victor Ivanov:

Yarının ne getireceği konusundaki endişelerimin her birisinden Tanya sayesinde arınmıştım.

Onunla bir hayat kurmak konusunda ikimizin de birbirimizin vazgeçilmezi haline geldiğimiz o gün her şey netti. O ve ben dünyanın sonuna kadar bir arada olacaktık. Bizi ayırabilecek hiçbir güç olduğuna inanmıyordum. Şimdi de düşüncelerim değişmemişti ve kucağında bir bebekle uyuduğunu gördüğümde içimde bir şeylerin kırıldığını hissettim.

Kırılma, hissetmeye alışkın olmadığım kadar sertti, canımı yakmıştı.

Küçük kız, onun göğsüne tutunmuş uyuyordu. Tanya'nın küçük bir versiyonu gibiydi ve o kadar sevimliydi ki karşı konulması imkânsızdı. Bu onların yanına ikinci gelişimdi, ilk gelişimde Tanya henüz dalmamıştı, bu yüzden geri çekilmiştim. Beni görürdü, beni bilirdi, bundan emindim. Ne hissettiğim konusunda henüz emin değildim ama o beni tanıdığı için eminim ki bunu bilirdi.

Şimdi ikisi de uyuyorlardı ve kızın Tanya'ya benzerliği binlerce düşünceyi peşinde sürüklüyordu. Birbirilerine olan uyumlarına bakınca dışarıdan kim görse bu sevimli ufaklığın Tanya'nın kızı olduğuna inanırdı. Yutkundum ve usulca yatağın yanına oturdum. İkisine de dikkatle baktım.

Çocuk sahibi olmak benim için her zaman bir tabuydu. Kimsenin devirip kaldıramayacağı bu tabuyu bir gün kendi ellerimle yıkacağıma asla inanmamıştım. Hatta abim Raskol eşinden bu yüzden boşandığında bir gün başıma bunun gelip gelmeyeceğini düşünüyordum. Ne de olsa kadınların büyük bir kısmı çocuk istemediklerine uzun süre kendilerini ikna ederler, yaşları ilerledikçe artan hormonlarla birlikte üremek konusunda ciddi olmaya başlarlardı.

Tanya için bu durumun hormonlardan ibaret olmadığını elbette biliyordum. Sevgili karım için bu kötü bir travmanın sonuncuydu fakat gözlerinde görüyordum. İkimiz de son zamanlarda birden çocuklar hakkında daha çok konuşur hale gelmiştik. Dahası bunların büyük düşüncelerin küçük yansımaları olduğu düşünüldüğünde Tanya'nın çocuk konusunda ne düşündüğünü gerçekten merak ediyordum.

İşin diğer yanı ise kendimin bile bu konuda eskisi kadar sert olmadığımı fark etmemdi. Çok sert değildim, bu doğru ama hala yetersizdim.

Başımı iki yana sallayarak ayağa kalktım ve onları uykularında rahat bırakmak adına odadan çıktım. Vasili, çocuklarıyla güreşmeyi bıraktığında bazıları yorgunluktan dalmıştı. Bunun ne kadar değerli olduğunu anlamalarını umdum. Babasıyla oynamaktan yorgun düşen bir çocuğun çok mutlu olduğuna emindim ama umarım bunu anlarlardı.