စောင်ပုံကြားထဲမှ ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့်ခန္ဓာကိုယ်မှာခပ်ဖြည်းဖြည်းအကြောဆန့်သည်။လက်ဖမိုးနဲ့ဖိပွတ်မိတဲ့မျက်ခွံတွေနောက်ကမနက်ခင်းကိုကြိုဆိုဖို့ကြိုးစားနေဆဲရီဝေဝေမျက်ဝန်းတွေ...။လက်ထောက်ပြုကာထလို့ ယောင်တောင်တောင်နဲ့ထိုင်မိတဲ့အခါမှာတော့အနက်ရောင်ဆံပင်တွေဟာဖရိုဖရဲ။
ခဏလောက်အပြည့်အစုံနိုးအောင်ထိုင်နေပြီးတော့မှ ဆောင်ဟွန်းအိပ်ရာပေါ်ကထရပ်လိုက်သည်။မျက်နှာသစ်၊သွားတိုက်ပြီးလို့ဧည့်ခန်းဆီဦးတည်တဲ့အခါကြားရတဲ့အသံတစ်ချို့။ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့လေသံအယိမ်းအပြုကြောင့်တံခါးဖွင့်လိုက်တာနဲ့သူ့မှာဇဝေဇဝါဖြစ်ရသည်။
"ရယ်ဂျီ မျက်နှာထားကိုပြင်နော်၊မေမေမကြိုက်ဘူး"
ဆိုဖာပေါ်မှာအောက်နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်ထားဆဲရယ်ဂျီဟာ စိတ်ဆိုးဟန်မျက်နှာထားနဲ့ရှုံ့မဲ့နေသည်။ဆူပူနေပေမဲ့မီးဖိုချောင်ထဲကမေမေ့မျက်နှာက မကောင်းလှ။ဆောင်ဟွန်း ဧည့်ခန်းအလယ်ကနေအခြေအနေသုံးသပ်ရင်းကဘာပြောရမှန်းမသိငြိမ်နေရသည်။ဖြစ်နေကျလည်းမဟုတ်တာမို့ သူလည်းဘာလုပ်ပေးရမလဲတွေဝေဆဲ...။
မီးဖိုချောင်ကမေမေ့ကိုလှမ်းကြည့်ခိုက်မှာသက်ပြင်းချတာကြားရသလို ဆိုဖာပေါ်ကရယ်ဂျီ့မျက်ခမ်းစပ်နီနီလေးကနေလည်းမျက်ရည်ဥတစ်ချို့ကျနေလေပြီ။အသံမထွက်အောင်နှုတ်ခမ်းကိုက်ရင်းဖိနှိပ်တဲ့အခါ ပခုံးသေးသေးလေးတွေကလှုပ်လို့...။ဆောင်ဟွန်းမနေနိုင်စွာပဲ မီးဖိုချောင်ထဲလျှောက်သွားကာမေမေ့နားကပ်ရတော့
"ရယ်ဂျီဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး သားရယ်၊စိတ်ထဲထားမနေနဲ့၊ရယ်ဂျီ အဝတ်သွားလဲတော့၊ဂျူယောင်းလည်းစောင့်နေတော့မယ်၊ကျူရှင်ဆရာမ မရောက်သေးခင်မြန်မြန်လုပ်"
"........"
"မေမေပြောတာကြားလား ရယ်ဂျီ၊အဝတ်သွားလဲ"
တခဏထိပေထိုင်နေသေးတဲ့ကျောပြင်လေးပိုင်ရှင်မှာဒုတိယအကြိမ်လေသံမာလိုက်မှ ခြေသံတတောက်တောက်နှင့်အခန်းထဲပြေးဝင်သွားသည်။အခုအခါမှာတော့ကြိတ်ငိုတာမဟုတ်ပဲ နှာခေါင်းရှိုက်သံကျယ်ကျယ်ကအခန်းတံခါး"ဂျောက်"ခနဲအလျင်စလိုမပိတ်သွားခင်ထိ ပြတ်ပြတ်သားသား...။
YOU ARE READING
𝙵𝙸𝚁𝚂𝚃 𝙻𝙾𝚅𝙴 ✓
Fanfiction[𝙿𝚊𝚛𝚔 𝚂𝚞𝚗𝚐𝚑𝚘𝚘𝚗 × 𝚂𝚒𝚖 𝙹𝚊𝚎𝚢𝚞𝚗] 𝚖𝚊𝚢𝚋𝚎, 𝚠𝚑𝚎𝚗 𝚠𝚎'𝚛𝚎 𝚛𝚎𝚊𝚍𝚢, 𝚠𝚎'𝚕𝚕 𝚖𝚎𝚎𝚝 𝚊𝚐𝚊𝚒𝚗.
