Aile Hikayesinin Piçi Oldum!

AHPO - 23. BÖLÜM

Selam! Sınav sonuçlarınız için atıyorum bu bölümü moral olsun size de!

Bölüm şarkısı Niccolo ve Kenan'ımadır! Bu şarkıyı Alfonzo için de dinliyorum çok iyi oluyor!

Umarım hepiniz için sonuçlar iyidir!

3830 kelime!

Biliyorsunuz, bu yorum canavarının karnını doyurmak için tek bir şey yeter. Çoooook  yorumlarınızla donatın soframı gülüm! 

Yorum ve Vote atmayı unutmayın!

İyi Okumalar!

"Uyudu." Diyen Yekta Bey odadan çıktığında, karşısındaki karısına bakamamıştı. Karısına da kendine de kızgındı. Oğlunun şımarıklık, ergenlik diye söylendiği tavırların intihar çığlığı olduğunu nereden bilebilirdi ki?

"Yanına bir gireyim." Diyen Jülide Hanım'ın önünü Yekta Bey kesmişti.

"Girme. Girme Jülide, uyandığında görürsün." Jülide Hanım ilk defa şaşırmıştı. Kocası asla onunla sert bir şekilde konuşmazdı.

"Yekta, canım bir şey yaptım?" diye sormasıyla Yekta Bey içine yıllarca atığı şeylerin üstüne birkaç şey daha atıp.

"Hayır, yapmadın ama Deniz ufacık sese uyanıyor. Travmatize olmuş." Demesiyle Jülide Hanım'ın dudakları titremişti.

"Biz koruyamadık onu değil mi?" diye sormasıyla, Yekta Bey karısının kolundan nazikçe tutup aşağıya inmeye başladı.

"Korumak mı? Biz Deniz'i az kalsın yok ediyorduk Jülide. Ve hiçbirimizin haberi bile yoktu." Demesiyle Jülide Hanım sessizce ağlarken, Yekta Bey karısına sarılıp saçlarını okşarken en aşağıya gelmişlerdi.

Efe Deniz'in geldiğini gördükten sonra ona koşmak istemişti ama Zait oğlunu tutmuştu. Deniz darmadağınıkken bir de Efe'yle uğraşmasını istememişti. Şimdi ise Efe yerde Niccolo'yla oturmuş oyuncaklarla oynuyorlardı.

Zait ise Müştemilata gitmişti. Sadık'ı sorguya çekiyordu bir haftadır çektiği gibi tekrardan sorguya çekiyordu.

Azat dışarıya hava almak için çıkmıştı. Sarp öylece oturuyordu. Pars ise korumaları yanına almış dışarıya çıkmıştı.

Hasret'in stajı olduğu için mecbur dışarıdaydı. Defne ise mutfakta oturuyordu.

"Buyu vey!" diyen Efe Niccolo'nun ceketindeki mavi mendili almaya çalışıyordu. Niccolo kaşlarını çatmıştı. Mendili her an kanaryası ağlarsa diye hazır tutuyordu ama karşısındaki çocuğun buz grisi gözleri mendile düşmüştü bile. Avcı gibi bakıyordu.

"Onun sahibi var." Demesiyle Efe kaşlarını çatıktan sonra ellerini uzattı.

"Bayanane!" bağırarak almaya çalıştığında, Niccolo gülmüştü ama vermemeye kararlı bir şekilde mendili havaya kaldırdığında, Efe ayağa kalkıp zıplamaya başladı.

"Vey oyu!" diye bağırırken mendile uzanmaya çalışıyordu. Niccolo yere otururken kolunu daha çok yükseğe kaldırıp.

"Vermem, onun sahibi var." Derken gülümsüyordu. Aklındaki her şey çoktan oturmuştu. Efe Kenan İllavetin'in kopyasıydı.

"Bayanene! Vey!" derken Niccolo'nun bacaklarına basıp koluna yetişmeye çalışıyordu. Niccolo kucağına çıkmış çocuğun buz grisi gözlerini daha yakından görürken kocaman sırıtıyordu.