Yıldızlara Bakarak

22.Bölüm

Selamm nasılsınız?

Yeni bir bölümle karşınızdayım.

Keyifli okumalar.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

Gözlerimi açtığımda yatağımdaydım. Yataktan kalkarak salona indim. Annemin Ahmetle koltukta oturduğunu görüp koşarak anneme  sarıldım.
"Hoşgeldin." Anneme gülümseyerek konuştum. "Hosbuldum kızım." Dedi.

Ahmete bakarak süzdüm üstünde pijama vardı. Benim aldığım. 🙊🙊
Yanlarına oturarak "ne zaman indin anne uçaktan?" Annem saçımı okşayarak "bir saat önce kızım. Senin uyanmadığını görünce Ahmetle sohbet edelim dedik." Gülümseyerek anneme tekrar sarıldım. Annem odasına çıkarak dinleneceğini söyledi.
Bende Ahmetle beraber birşeyler yapacağız.
"Günaydın sana da beyefendi." Göz kırparak Ahmete konuştum.
"Günaydın hanımefendi." Ahmette  kafasını sallayarak konuşmuştu.
Yaklaşarak karnını gıdıkladım. Geri çekilerek o da beni gıdıklamaya başladı. Koltuğa doğru uzanmıştım. Ahmet hala beni gıdıklamaya çalışıyordu. Üstüme gelerek durdu.
"Seni bir saat felen gıdıklardım ama sınavımız var. Gıdıklayamam." Ellerimi koltuğa vurarak "of ya ben onu hep unuttum. Üstümüzü giyinip çıkalım o zaman." Üstümüzü giyip okula gitmiştik.
Sınav dediğimiz dönem sınavlarıydı. Bizim için önemliydi. 12. Sınıfta kalmak istemeyiz. Sınava başlamıştı.
Belirlenen yerime oturarak önümdeki soruları yapmaya başladım. Fazla zorlanmamıştım. Soruları bitirdiğimde kafamı kaldırarak etrafa baktım. Tanımadığım bir çocuk bana kağıt atmıştı. Kağıdı sıranın altında açarak yazıyı okudum. "Bana 7. Sorunun cevabını verirmisin?" Kopya istiyordu. Okuduğum kağıtla çocuğa bakarak kafamı olumsuz anlamda salladım. Önüme dönerek soru çözmeye devam ettim. Önüme düşen kağıtla soru çözümem bölündü.
Kağıdı açarken hoca beni fark edip yanıma geldi. Elimdeki kağıdı alarak sınıftan çıkardı. Müdürün odasınaydım.
Nerden düştüm ben buraya ya of of her bela da beni bulur zaten.
Müdürün yanına giderek ayakta bekledim. Hoca  elindeki kağıdı müdüre verdi.
"7. Soruyu soruyorum. Yaptığını gördüm hadi ver. Bende sana 3. Sorunun cevabını vereyim. 3. Soru D şıkkı doğru cevap." Müdürün okuduğu şeylerle gözlerim kocaman oldu.  Kafamı sallayarak "Hocam  bakın ben kimseden kopya istemedim. Sizde okudunuz zaten. Kopya istediler vermedim. Öyle olunca da bana karşılıklı alıp verme yapmak istemiş." Müdür beni dinlemişti ancak annemi çağırmıştı. Dışarda annemin gelmesini bekledim.
Annem gelerek müdürün odasına girdi. Uzun süre konuştular. Sanki Dünyanın sonu gelmesin diye önlem alıyorlar. Alt tarafı bir kopya yani ne var bu kadar uzatmada. Annem dışarı çıkarak kolumdan tuttu. Eve gittik.
Annem evin kapısını açarak çantasını rast gele koltuğa attı.

"Kızım birisinden kopya istemek ne? Sen ne kadar sorumsuz oldun. Baban öldü diye hiçbir şey demedim. Arkadaşlarınla  buluştun. Ahmetle görüşmenin kısıtlamadım. Ama bu yaptığın çok sorumsuzca. En önemli ve son sınavındı bu senin." Annem biraz nefes alarak durmuştu. Benim gözlerim dolmuştu. Gözümden bir damla yaş akmıştı.
"Müdür birşey yapmadı sınavın geçerli ama bu benim sana kısıtlama vermiyeceğim anlamına gelmiyor.
Ahmetle görüşmeyeceksin. Sınava girene kadar ders çalışacaksın. Evden dışarıya çıkmayacaksın Damla duydun mu?" Ağlayarak
"Anne bana sormuyorsun bile sen kopya istedin mi diye. Ben öyle birşey yapmadım yapmam da. Anne sen bana güvenmiyorsun, Ahmetle görüşmemi kısıtlıyorsun. Ya babamın ölmesini araya katıyosun. Evden çıkma diyosun bana bu beni hapse koymak degilmi? Anne sen bana iyilik yapmıyorsun.  Sen benim canımı acıtıyorsun. Babam olsa böyle yapmazdı beni dinlerdi." Kapıya doğru gidiyordum.
"Ama baban yok Damla baban öldü. Eyer sen benim sözümü geçersen sende benim için ölürsün. "
Annemin dediklerine aklım ermiyordu.

"Anne çok ağır bir söz söylüyorsun farkındamısın. Senin için babamın ölünce herşeyin bittiğine inanamıyorum." Kafamı elimin içine aldım. Annemin dedikleri kafamda dönüyordu durmadan. Yankı yapıyordu sanki. Kendimi kaybetmiştim.
"Hayır hayır hayır hayır." Kapıyı açarak bahçeye çıktım. Elim kulağımdaydı.
"Duymadım duymadım. Babam ölmedi. Babam ölmedi. Kabus bunlar kabus." Ali abi beni gördü bahçeden dışarıya çıkarken beni durmak için bana yaklaştı. "Dokunma dokunma, yaklaşma bana yaklaşma!" Dudağım kurmuştu ıslatarak "kapıyı aç"elimle dış kapıyı gösterdim. Kapı açıldı dışarıya çıktım. Arabalar çok hızlı geçiyordu. Durmuyolardı. Annemin arkamdan sesini duydum. "Damla kızım nereye gidiyosun. Dur!" Annemi dinlemek istemiyordum. İstemiyordum. Elim kulağımdaydı hala. Hiç indirmedim. "Duymuycam duymuycam babam ölmedi. Ahmetle görüşebilicegim. Annemi duymuyorum. Duymuyorum."
Annem gelmeden karşıya geçmek için adım attım. Kafamda hala annemin dedikleri vardı. Kafama vurarak "susun artık susun yeter" diye bağarmaya başladım. Önüme baktığımda bana doğru gelen araba vardı. Korna çalıyordu. Şaşkınlıkla arabaya bakıyordum. Arkadan annemin çığlığını duydum. Bir acıyla gözlerimi kapattım.😶😶😕

Benden belki geriye kalan tek şey YILDIZLAR olabilir.

************************************

Bölüm sonuuu

En heyecanlı yerinde dimi 😄😄

Sizce Damlaya araba çarpacak mı? 

Ruhun dediği gibi asıl ölen Damla mı olacak?

Bir dahaki bölümde tüm merak ettikleriniz sona erecek. Allaha emanet olun. Hepinizi burnundan öptüm sayın. 💟❤💘