Wiersze Z Dobrego Serca I Natchnionych Myśli

Niezapominajki

Ze wszystkich kwiatów,
Niezapominajki wybrała,
Ile ich w swym życiu zebrała?

Jej ulubione kwiaty,
Boje się jej utraty.
Więc piszę o niej poematy.
Może i ona, przytoczy mi jakieś cytaty.

Niezapominajki,
Wszystko dla mej dobrodziejki.

Czasem więdną w mojej głowie.
Może ona mi opowie?
Jakież to uczucia do mnie skrywa.
Niech niczego przede mną nie ukrywa.

Niezapominajki,
Z moich łez wylanych kwitną.
Przypominają mi ją, taką ambitną,
Pamiętną,
Zalotną.
Niech po grzmotach wyrzuconych,
Znajdzie do mnie drogę powrotną.

Potrzebuje jej jak powietrza.
Nie mam pojęcia, co wobec mnie zamierza.
Jej piękno mnie jak strzała uderza,
I jej niezapominajek,
Nie odpowiadam żadnych bajek.
One w jej sercu urosły.
W jej duszy już na zawsze zarosły.

Zawsze się uśmiecha.
Ale szczerze? Uważam że to ona, przez cały czas ucieka.

Ucieka przed smutkiem.
Co będzie skrywania go, skutkiem?

Niezapominajki,
Jej nadzieja,
Codziennie maskę przywdziewa.
Ale ja chcę zobaczyć,
Co się za nią kryje.
Co tam odkryję?
Czy tego dożyję?
Czy to co tam zobaczę, mojej miłości do niej nie zabije?

Chcę ujrzeć jej szczere łzy,
Wylane,
Tak długo przed wszystkimi ukrywane.

Obie zdejmijmy swe maski,
Wypuśćmy z siebie wrzaski,
Zdajmy się na świata łaski.

Zasadź we mnie kawałek siebie.
Zostaw mi niezapominajki.
Patrząc na nie, twoją urodziwą twarz sobie przypomnę.
Wiedz że ja,
Nigdy o tobie nie zapomnę.

Jaśmina Trzos.