Taste of Sanity (Seven Deadly Sinners #4)

Chapter 20

KILL...

She killed her own father. Parang sirang plaka na nagpaulit-ulit sa isipan ko ang mga salitang sinambit niya. Hindi ko alam ang dapat na maramdaman, pero hindi magawang i-proseso ng isip ko ang sinabi niya. I felt my body stiffen at the new information.

"I belong to an Organization. Those people that you saw are called Sinners." Walang emosyong pagpapatuloy niya at wala sa sariling nabitawan ko ang pagkakahawak sa kamay niya.

Nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata niya dahil sa ginawa ko. Bigla akong nanghina dahil sa narinig. I gradually lost all the energy I have in my body. She killed her ow father. Kill!

"E-Evion..." Nanginginig na pagtawag ko at napaatras kaya nakita ko ang malungkot na ngiti niya.

It's a sad smile that she's trying to hide. Hindi ako makahinga. I feel suffocated even more as though the new information prevented me from from havinv a peaceful life. My hands started to tremble in both fear, uncertainty, and exhaustion.

"It's fine, honey. You don't have to accept." She smiled again and softly pat my head before slowly turning her back to me, leaving me speechless and in the state of shock.

Napahilot ako sa sentido nang mawala siya sa paningin ko. Doon lang ako nakahinga nang maluwag kahit na nanginginig pa rin ako. I honestly don't know what to react, and what to say. Hindi ko inexpect ang bagay na iyon dahil wala sa itsura niya ang kayang makapatay.

Her father. Her domineering father. Did he deserve to die?

I need to calm down and think properly. Think! That's Evion. She's not someone who will intentionally hurt me, right? I'm safe with her. She may have committed that sin, but, that doesn't define who she is... right?

I should think of how she felt as well. Anong naramdaman niya nung ginawa niya 'yon, at matapos niyang gawin?. Sinabi niya sa akin na ginagambala pa rin siya ng kasalanan niya hanggang ngayon. She's brutally stuck with that sin.

Evion told me her pain. She showed me her scars and agony that she tried to hide all her life.

Nanghihinang sumandal ako sa kinauupuan at huminga nang malalim para pakalmahin ang sarili. I suddenly felt anxious. Ano ba 'tong pinasok ko?

Organization. Is it an illegal Organization? At 'yung mga tao kanina, they're definitely hunting those wounded people. Pakiramdam ko ay hindi lang ang ama niya ang pinatay niya kung kasama siya sa mga gano'ng tao.

By the sound of it, she's a well-respected person in that Organization because those people recognized her. Those people, sila rin 'yung mga tauhan ni Evion dito sa mansyon!

I need to sort things out and calm down before I make my decision. Ayokong basta magdesisyon dahil mahalaga sa akin ang nararamdaman niya. Evion already opened up herself to me by letting me see those scars that she have. Her horrendous past.

Evion Illary. Evil.

What should I do?

_____

"MAGBIBIHIS LANG ako, Andrew. Pahintay ako." Paalam ko kay Andrew habang bitbit ang pamalit at papasok palang sa CR.

Nagpupunas ng pawis na tumango siya sa akin. Init na init ang itsura niya. "Sige, take your time. Dito lang ako, ha." Tinuro niya pa ang isang bench at doon naupo habang may kausap na kaklase niya.

Pumasok na ako sa loob ng cubicle para makapagbihis. Katatapos lang ng PE namin at pawis na naman ako nang sobra. Nakakapagod masyado. Ibang sport na naman ang nilaro namin ngayon. Pero, mas maayos nang dito mapagod kaysa sa pag-iisip sa kung ano ang dapat na gawin.