Taste of Sanity (Seven Deadly Sinners #4)

Chapter 41

"YES, MA'AM?" Masama ang tingin na tanong ko nang makapasok ako sa opisina ni Ms. Sullivan.

Masama rin ang tingin niya sa akin na parang may malaki akong kasalanan na ginawa. Here she is again with her piercing stares, intense presence, and stict personality. Ano na naman ba 'to ngayon? Parang lagi siyang galit kahit wala naman akong ginagawa. Pakiramdam ko tuloy ay may tinatagong sama siya ng loob sa akin.

Konti na lang ay iisipin kong na-hire ako sa company niya para lang pahirapan niya. It's been days since I started working here and I must say, she is eccentric. She's strange, and it feels like I am the only one she can see out of all the people she have.

Parehas sila ni Kuya na Tobi na makulit, at lagi niya akong pinagtutulakan sa kan'ya. He's so confident that this woman is kind and won't harm me in any way. The both of them are suspicious.

Inayos niya ang suot niyang business attire at eleganteng inayos ang salamin na suot niya. I admit that her beauty is beyond admirable, but I still dislike how her eyes were always accusing me of something I'm not aware of.

"Get me some coffee."

I scoffed at what I heard. Pang-pitong beses na akong pabalik-balik dito sa opisina niya dahil panay ang patawag niya sa akin para magpagawa ng mga bagay na hindi related sa trabaho ko. Hindi niya ba alam na ang layo lakarin? Sasakay pa ako ng elevator. Hindi na ako natapos sa ginagawa ko dahil sa kan'ya.

Madaling araw na dahil night shift ang schedule ko. At, konti na lang din ay iisipin ko nang gusto niya lang akong makita. It is as though she's always looking for me.

"Miss, I am not your assistant nor your secretary." Pagdidiin ko at namaywang sa harapan niya. Nailang pa ako nang hagurin niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa bago kinagat ang ibabang labi. "You have hands. Get your own coffee." Lakas na loob na sambit ko dahil nakakainis na siya. "It is not my job to do that."

"Why are you mad?" Seryosong tanong niya. She's knitting her eyebrows but hell, the strict personality she's showing is utterly captivating.

"Ma'am, sinong hindi maiinis sa'yo." She can fire me for reacting this way, but, she's really annoying. "Kanina pa ako pabalik-balik tapos ang iuutos mo lang ay mga bagay na pwede mong gawin. Not because you are the President, the CEO, or whatever position you hold, doesn't mean that you have all the right to ask someone to do what's not their job." Mahabang litanya ko pero mas lalo lang sumama ang mga tingin niya sa akin.

Those dark eyes isn't actually mad at me. It is mad at itself for trying so hard to suppress the insatiable thirst. Her actions towards me are strange, because she's not making herself clear.

"Be my secretary."

"No." Agad na pagtanggi ko at tinalikuran siya dahil para akong matutunaw sa mga titig niya. "Aalis na ako."

"What? Dito ka na magtrabaho. I'll ask my secretary to move your stuff here."

"Ma'am." Namaywang ako sa harapan niya at huminga nang malalim. "Magbehave ka nga." Inis na sambit ko at bago isarado ang pinto ay tinaas ko ang index finger dahil magrereklamo pa siya. "Hindi na ako susunod kapag tinawag mo 'ko ulit."

Tinalikuran ko siya at iritang sumakay ng elevator. Kaya pala ang laki ng sweldo, magkaka-anger issue pa yata ako dahil sa kan'ya. I dislike how her eyes were staring at me as though I've done something terrible to her.

Did I?

Sa lahat ng nakwento sa akin ni kuya Tobi ay wala siya. Wala siyang nabanggit na kahit ano na magkakilala kami ni Ms. Sullivan. All I know is that... everything was fine before I went into an unfortunate incident.