Professor Hubby (COMPLETED)

16

"Good afternoon po ma'am".

Lahat kami ay napagaling kay Adam na kararating lang. Pareho silang maaga sa oras na pinag usapan. Malas lang talaga ako at nauna ni si Khaizer.

Ramdam ko pa din ang masamang titig sakin ni Khaizer. Nang makaramdam ako ng guilt ay ibinato ko sa kanya lahat ng galit ko sa isipan ko.

Hindi ko naman itatago si Ayler sa kanya kung hindi nya ko niloko. Kung maspinili nya ba kami kesa sa babae nyang si Maam Ther. Kung mas binigyan lang sana nya kami ng atensyon.

"Mommy!" Tumakbo sakin palapit si Ayler. "Your secretary is here now. Uuwi na po kami. Wag ka pong magpapagabi mommy. I'll wait for you. I love you".

"I love you too". Sagot ko bago hinalikan sa pisngi si Ayler. Masfumoble yata ang kabang nararamdaman ko nang tumakbo na palayo at papunta kay Adam si Ayler. "Bye, ingat kayo".

Nang makalabas at makaalis na sina Adam at Ayler ay mas dumoble ang tensyon sa paligid. Nakatitig lang sakin ang madidilim na tingin ni Khaizer.

Alam kong may namumuo na sa isipan nya. Kamukhang kamukha nya si Ayler at bukod dun ay alam nya ang tungkol sa pagdadalangtao ko. Ang alam nya lang ay nakunan ako.

" Is he mine?" Malamig na tanong nya sa britoneng boses. Hindi nya inaalis ang tingin sa akin. Hindi ko alam ang isasagot. Walang lumalabas na boses at salita sa bibig ko.

Tanging pagtango lamang ang naisagot ko. Tumawa sya ng sarkastiko bago sabunutan ang sarili. "Fuck!" He cussed. Pansin ko ang pagtutubig ng mata nya.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko na tuluyang umiyak. Halo halong emosyon ang naramdaman ko ngunit wala akong ginawa kundi ang umiyak.

"W-why?... How did you..?" Hindi nya matapos ang mga tanong na nais nyang itanong sakin. He again looked at me but this time, he's crying.

"Five years ago, the doctor though he died but when they transfer me to another hospital, they found out that Ayler keep fighting. Matindi ang kapit ni Ayler kaya naipanganak ko sya ng maayos". Pagkwento ko.

" He's Ayler..." Bulong nya. Tumango ako. Pinigilan ko ang muling umiyak. There's a tears coming from gusto eyes.

"Yes... He's Ayler. He's our son. He's four years old. He likes sweet and sour, his favorite food are Sinigang, he loves mango and Sampaloc. He loves reading. He loves mind games and he want to be a teacher... Too". Pagpapakilala ko sa kanya.

This time, nakatungo lang sya. Hindi ko na tuloy mahulaan kung anong tumatakbo sa isip nya. I can't see his face clearly because his hair was blocking his face.

"Did... Did he... Did he ever ask about me?" Mapait na tanong nya. Tumingin sya sakin at nakita ko kung paano namumugto ang mata nya.

"Y-yes... I told him that you're just busy at work so he understand but he's always asking me when you're going home." Sagot ko. "He wants to meet you".

"I-im sorry". Natigilan ako sa binigkas nya. "I understand you. Malaki ang kasalanan ko sayo. Salamat kasi kahit wala ako ay pinalaki mo ang anak natin ng maayos".

He looked at me. Naglakad sya palapit sakin at tsaka ako niyakap ng mahigpit. Isinubsob nya ang mukha sa aking balikat. And then I felt my shoulder getting wet. He's... He's crying silently.

"I missed you". Bulong nya. Magsasalita na sana ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Lumayo kami sa isa't isa at sinagot ko naman ang tawag.

"Ma'am, si Ayler po... "Nakaramdam ako ng kaba dahil sa boses ni Manang. "Naaksidente po ang kotseng sinasakyan nina sir Adam at Ayler. HE'S CURRENTLY IN THE RAMIREZ HOSPITAL".

Naibaba ko ang phone ko at natulala kung saan. "What's wrong?" Tanong sakin ni Khaizer.

"S-si Ayler... Nasa hospital si Ayler... Naaksidente ang sasakyang sinasakyan nila". Sagot ko. Agad kong kinuha ang bag ko at lumabas ng office. Naramdaman ko ang pagsunod sakin ni Khaizer.

"I have my Bugatti. Dito ka na sumakay". Sabi nya. Tumango naman ako bago sumakay sa may shotgun seat. Nang makasakay sya ay agad nyang pinaandar ang sasakyan.

"Nasa Ramirez hospital sila ngayon." Sagot ko. Puno ng kaba ang dibdib ko. Di ko na alam ang dapat irereact sa nangyari. Natatakot ako. Di ko kayang mawala si Ayler.

I felt his hand hold mine. Napatingin ako sa kanya na seryoso ang tingin sa daan. Mabilis ang takbo ng sasakyan kaya mabilis din kaming nakarating.

"N-nasaan po si Ayler Lian M. Ledezma?" Tanong ko. Naramdaman ko ang pagtingin sakin ni Khaizer.

"You gave him my surname". Bulong ni Khaizer. Hindi naman ako sumagot dahil tanging si Ayler lang ang laman ng utak ko ngayon.

"Nasa operation room po ang pasyente". Sagot ng nurse. Agad naming tinung ang operation room at nanatili sa upuan katapat nun.

"Kayo po ba ang magulang ng pasyente? Ni Ayler po?" Tanong ng batang doctor. "

Tumango naman kami. "Kami ng po, how's my son?" Sagot ni Khaizer.

"Maraming dugo na po ang nawala sa bata. Kapag hindi agad naagapan ay maaari syang maubusan ng dugo.". Sagot ng doctor.

"Magkatulad kayo na AB-". Sagot ko at tumingin kay Khaizer. "Please... Help him. Help our son". Sagot ko.

"I will. I will help him. I will help our son" Sagot ni Khaizer. Humakbang sya palapit sakin at bago ko naramdaman ang kanyang mga labi sa akin. He kissed me pasionately. His kisses we are careful likes he's afraid to hurt me.

"Khaizer". Bulong ko. After breaking the kiss, he hugged me. Sinubsob nya ang mukha sa aking balikat.

"I love you. I love you both".

----------:)----------
----------:(----------
----------:/----------

Sorry for not updating you weekly like I've said. Medyo nahirapan din po kasi ako since I have my own life behind being your author.

I promise to update the story as soon as possible. Thank you.