Chapter 7
ရေခဲပြင်ပွဲတော်သည် ကျေးလက်ရိုးရာ ပွဲတော်တစ်ခုမျှသာ ဖြစ်သော်ငြား ရံဖန်ရံခါတွင် ဧကရာဇ်အရှင်မင်းမြတ်ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ပါဝင်ဆင်နွှဲလေ့ ရှိသည် နှင်းလွှာပြင်တွင် လျှောစီးကာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကျီစယ်ကစားရသည့် ဤပွဲတော်မှာ ပြည်သူအားလုံး၏ အနှစ်သက်ဆုံး ပွဲတော်ဟုပင် ဆိုရလောက်ပေမည်။
မူလကမူ ယခုနှစ်အတွက် ပွဲတော်ကျင်းပရေး ဌာနမှ ကြိုတင်ပြင်ဆင်ကာ လုံခြုံရေးကိစ္စများ ဆောင်ရွက်ပေးရန် စစ်စခန်းများကိုပါ အကြောင်းကြားရမည် ဖြစ်သော်လည်း အစီအစဉ်အားလုံးကို စဉ်းစားပြီးချိန်မှာပင် ဧကရာဇ်နှင့် ဧကရီအကြား အငြင်းပွားမှု ဖြစ်ပွားခဲ့သဖြင့် အားလုံးကို ဆိုင်းငံ့ထားလိုက်ရတော့သည်။
ဤအကြောင်းခြင်းရာမှာ လူထုကြားအထိ ပျံ့နှံ့သွား၏။
ယွင်ချင်းစီနှင့် လင်းဟွိုက်ကျင်းတို့ ဆက်လျှောက်လာကြစဉ် လူတစ်စု၏ တီးတိုးစကားသံများကို ကြားလိုက်ရသည်။
“ဒီတစ်ခေါက် ချန်လန်ရေကန်က တော်ဝင်မိသားစုအတွက် သီးသန့်ထင်တယ်နော် အရှင်မင်းကြီးက ဒီနှစ် ကြွမလာဘူးလား ...”
“မင်း မသိသေးဘူးလား အရှင်က အခုတလော အတော်လေးကို စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်နေတာလေ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ငါတို့နဲ့ လာပြီး ပွဲတော်ကို ပျော်ပျော်ကြီး ဆင်နွှဲနိုင်မှာလဲ ...”
“ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ ...”
“အရမ်းကို လွှမ်းမိုးလိုစိတ်များပြီး သဝန်တိုတတ်တဲ့ ဧကရီယွင်ကြောင့် အရှင် အရမ်းကို ဒေါသထွက်သွားလို့လေ ငါကြားတာတော့ သူက နန်းတော်ထဲကနေတောင် ကန်ထုတ်ခံလိုက်ရပြီ ဆိုလားပဲ နန်းတော်ထဲမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ငါ့အစ်ကိုက ပြောတာ ဒီတစ်ခေါက်တော့ ဧကရီယွင်အနေနဲ့ အခြေအနေတွေကို ပြန်ပြောင်းနိုင်ဖို့ မလွယ်ဘူးတဲ့ ...”
“ငါလည်း ကြားမိတယ် ဒါပေမယ့် အရှင်က သူ့ကို မြတ်နိုးတယ် မဟုတ်လား ..."
“အမှန်ပဲပေါ့ ငါလည်း သူ ဘာတွေ တွေးနေမှန်းကို နားမလည်တော့ပါဘူးကွာ ကလေးလည်း မမွေးနိုင်၊ အရှင့်ကိုကျလည်း တစ်ခြားလူတွေနဲ့ ထိတွေ့ခွင့် မပေးနဲ့ တော်ဝင်မိသားစုကို မျိုးဆက်ပျက်သွားအောင် လုပ်နေသလား မှတ်ရတယ် အရှင်က သူ့ကို မုန်းပြီပေါ့ကွ မင်းပဲ စဉ်းစားကြည့်လေ အမတ်ချုပ်ယွင်ရဲ့ သားဖြစ်ပြီး ဘာလို့များ ဒီလောက်အထိ ထောင်လွှားမောက်မာနေရတာလဲ မသိဘူး ...”
