Chapter 18
ဇနီးဖြစ်သူ အခြားယောက်ျားတစ်ဦးအား မျက်စိကျသွားမည့် ဖြစ်ရပ်ကို မည်သည့်ယောကျာ်းကမှ သည်းခံနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ ဇနီးသည်ကို မချစ်သည့်တိုင် ထိုကဲ့သို့သော ကိစ္စမျိုးမှာ သိက္ခာကျဆင်းဖွယ်ရာဟု ခံစားရသေးရာ ဧကရာဇ်တစ်ပါးအဖို့ သာ၍ပင် ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဖွယ် ကောင်းလှသေးသည်။
ဤသည်မှာ အမျက်ထွက်အောင် တမင်တကာ ကြံစည်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း များစွာ သိသာလှပေသည်။
လီယင်း၏ အမူအယာတို့ ရေခဲသဖွယ် အေးစက်လာတော့၏။
.........
“လပြည့်ည” အဆောင်တော်၌ ...
အစိမ်းဖျော့ရောင် ဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသူတစ်ဦးက စားပွဲပေါ်ရှိ ပစ္စည်းအားလုံးကို တွန်းချကာ ပစ်ပေါက်ဖျက်ဆီးနေသည်။ ကြွေထည်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့် ခွက်များမှာလည်း ကြမ်းပြင်သို့ ပစ်ပေါက်ခံရသည့်အတွက် အစိတ်စိတ်အမြွာမြွာ ပျက်စီးသွားတော့၏။
နဉ်ရိုက ဒေါသကြီးစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
“အရှင်က သူ့ကို ပြန်ခေါ်လာပြန်ပြီလား ...”
“ကြင်ယာတော်နဉ် ကျေးဇူးပြုပြီး ဒေါသစိတ်ကို ထိန်းပါ ...”
“ဘယ်လိုလုပ် ထိန်းနိုင်မှာလဲ ...”
သူမ၏ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ဒေါသစိတ်ကြောင့် ရဲရဲနီကာ ခေါင်းတွင် ဆင်ယင်ထားသည့် အဆင်တန်ဆာတို့ပင်လျှင် လှုပ်ယမ်းသွားတော့သည်။
“ယွင်ချင်းစီက သူ့လူတွေကို ငါ့နန်းဆောင်ထဲ ခေါ်ချလာတာကို အရှင်က သူ့ကို ဆူတာငေါက်တာတောင် မလုပ်ခဲ့ဘူး လူတိုင်းရဲ့ အရှေ့မှာပဲ အရှင့်ကို မေ့ဆေးအပ်နဲ့ ထိုးတယ် ဒါလည်း စိတ်မဆိုးဘူး အရှင့်ကို အရမ်းကို သည်းမခံနိုင်လောက်တဲ့အထိ ကျူးကျော်စော်ကားတာတောင်မှ ခေါင်းပေါက်ရုံလောက်နဲ့ပဲ ပြီးသွားတယ် ...”
ပြောရင်းပြောရင်းဖြင့်ပင် ဒေါသပိုကြီးလာပြန်တော့သည်။
“ဒါက... တော်ဝင်နန်းတော်က ယွင်ချင်းစီရဲ့ လုပ်ရပ်တွေက ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ သည်းမခံနိုင်လောက်တာကိုတောင် အရှင်က သူ့ကို ခေါင်းပေါက်အောင်ပဲ လုပ်ခဲ့တယ် ...”
