Chapter 48
ယွင်ချင်းစီက ဇာမဏီဝတ်ရုံကို ချွတ်ကာ အဖြူရောင် ဝတ်စုံကို ပြောင်းလဲဝတ်ဆင်ပြီး စားပွဲပေါ် ထိုင်လျက် စာတစ်စောင် ရေးလိုက်သည်။ ၎င်းကို ကျန်းရှန်းနန်းဆောင်သို့ ပို့ဆောင်စေပြီးနောက် ကျင်းဟွမ်နှင့် ရင်ရှီတို့အား ချောင်ယန်နန်းဆောင်ကို ရှင်းလင်းသိမ်းဆည်းစေကာ ရထားလုံး ပြင်ထားရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။
နှစ်သစ်ကူးအားလပ်ရက်များတွင် မိဘအိမ်ပြန်ကာ ဖခင်ဖြစ်သူ၊ အစ်ကိုများနှင့် အချိန်ဖြုန်းခဲ့သည့်အတွက် ရထားလုံး ပြင်ပေးရမည့် အစေခံက မေးမြန်းလိုက်သည်။
"ဧကရီ .. ဆွေမျိုးတွေဆီ အလည်အပတ် သွားဖို့ဆို အဆောင်အယောင် အခမ်းအနားပါရှိတဲ့ ရထားလုံး ပြင်ဆင်ပေးရမလား ..."
"မလိုအပ်ဘူး ..."
သူက ပြုံးပြလိုက်သည့်အတွက် ထိုအစေခံမှာ တစ်ခဏမျှ ကြောင်အသွားတော့သည်။ ကြည်လင်ရှင်းသန့်နေသည့် မျက်နှာကို ငေးကြည့်ရင်း လက်ထပ်ပြီးကာစ ဧကရီကို ပြန်လည်ကာ အမှတ်ရသွားတော့သည်။
လီယင်း ပြန်လည်မွေးဖွားလာကြောင်း သိရှိသွားပြီးကတည်းက တစ်ဖက်သူသည် သူ့ကို နန်းပြင်ထွက်ရန် မတားမြစ်တော့။ တစ်ဖက်သူ၏ ခွင့်ပြုချက်ကို စောင့်ဆိုင်းနေရန် မလိုအပ်သည့်အတွက် ယွင်ချင်းစီအဖို့ နန်းပြင်ထွက်ရန်မှာ လွယ်လွန်းမက လွယ်ကူလှပေသည်။
ရထားလုံးက နန်းမြို့တော်၏ အရှေ့ဘက်ဂိတ်မှတစ်ဆင့် နှင်းမှုန်များအကြား တစ်ဖြည်းဖြည်း ထွက်ခွါသွားတော့သည်။
ယွင်ချင်းစီက မျက်စိစုံမှိတ်ကာ သက်ပြင်းချလျက် အရေးမပါသည့် ကိစ္စရပ်များကို ချန်ရစ်ထားလိုက်တော့သည်။
လီယင်းကိုရော သူ့ရဲ့ တိုင်းပြည်ကိုပါ တစ်ခါတည်း နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် ...
လီယင်းက သတိလစ်မေ့မြောနေဆဲဖြစ်ကာ သမားတော်က သူ၏ စိတ်ခံစားချက် ပြဿနာများသည် နှလုံးနှင့် ဆက်စပ်နေကြောင်း စစ်ဆေးမိသွားတော့သည်။ ဤသည်မှာ ပိုမိုပြင်းထန်သည့် ခေါင်းကိုက်ဝေဒနာကို ပိုပိုပြီး ခံစားလာရခြင်း၏ အကျိုးဆက်လည်း ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ဤထက်ပိုမို ရှည်ကြာသွားပါလျှင် ကြောက်ရွံ့ကာ စိတ်ကစဉ့်ကလျား ဖြစ်သွားနိုင်ပေသည်။
