Bakışlarım mayışmış bir şekilde ondayken, o son kıyafetini de giydi.
Hayır, o işi yapmamıştık. Ama o dışarı hamam kıyafetleri ile çıkmak istemiyordu.
Elimi çeneme atıp yüzümü ona yaklaşırtırdı ve dudaklarıma bir öpücük kondurdu.
Karnımdaki kelebekler ile ona bakarken "Ne ara seni bu kadar sevdim acaba?" Dedi heyecan ile.
Benim bakışlarım ondayken ellerini kollarıma attı. Beni kendine çekip, sarıp sarmaladı.
Boynuma bir öpücük kondururken, kokumu en derinlerine çekmek ister gibi kokladı.
"Kokun, heybetin, ruhun beni benden alır ey yâr." Dediği zaman mayışmış gözlerle ona bakıyordum.
"Şu kara deryada kaybolup gitsem, gözlerinin ışıltısı ile yolumu bulurum güzelim." Dediği zaman karnımdaki ağrı ile yavaşça gülümsedim.
"Gülümsemeni değerli bir taşa dönüştebilsem, yüzükler belki de taçlar taşıyamazdı o güzel gülümsemeyi." Diye ardında eklediği zaman elleri belimde bitti ve inciltmek istemez gibi okşadı.
~~~~
Karşımdaki sultanın gözleri irileşirken yüzünde heyecan dolu bir gülümseme oluştu.
Afife Sultan, Macide Hatuna mutlulukla döndü ve "Odadaki herkes çıksın." Dedi.
Macide Hatun odadaki cariyelere kaşları ve gözleri ile birlikte işaret ederken cariyeler yavaşça çıktı.
"İstediğim şey sonunda hayliyle olmuştur Fatin Ağa." Dediği zaman gözleri ışıldadı.
Cariyeler tamamen çıktığı zaman Macide Hatun "Sultanım müsade buyurun hünkarımızın huzuruna gidip Fatin Ağayı halvete hazırlamak için müsade isteyim." Dedi.
"Hayır Macide, evvela hünkarımızın huzuruna ben gideceğim. Bu durumu benim sual etmem gerekir." Dediği esnada ayağı kalktı.
Beni geçip heyecanla giderken derin bir nefes aldım ve arkamı döndüm.
Tam bu esnada "Durun Sultanım." Dediğim zaman Afife Sultan hareket etmeyi durdurdu ve bana döndü.
"Sultanım nasıl unutursunuz?" Dediğim zaman kaşları çatıldı.
"Ben hadım değilim, hareme girmem zinhar yasakken hünkarımız bunu duyarsa tez vakitte kellem gider." Dediğim zaman Afife Sultan tamamen bana döndü.
Afife Sultan bakışlarını başka bir yöne çevirirken, Macide Hatun "Başka bir yol yok mudur Sultanım?" Diye sordu.
Afife Sultan bakışlarını çekmezken "Hünkarımız ile daha fazla vakit geçireceksin ağa." Dedi.
Kafasını kaldırırken, kara gözlerini benimkilere kitledi.
"Hünkarımızın sana olan aşkını kat ve kat artıracaksın. Öyle bir noktaya gelecek ki sana kıyamayacak hâle gelecek." Dediği zaman yutkundum.
"Bu mümkün müdür sultanım?" Diye sorduğum zaman hafifçe gülümsedi.
"Mazide Mihri Sultan hayli bir şekilde yaptıysa sende yaparsın." Dediği zaman kalbim sıkıştı.
Ben Mihri Sultan olabilir miydim ki?
~~~~
Has odanın önünde dururken kalbim deli gibi atıyordu.
Mestan Han, Afife Sultana temizlik için beni çağırtmıştı.
Tabii ki Afife Sultan'ın aramızda olan ilişkiyi bildiğini bilmiyordu. Bu yüzden büyük ihtimalle temizlik adı altında beni çağırtmıştı.
Kapılar benim için açılırken derin bir nefes aldım ve içeri doğru adımladım.
Mestan Han masasının yanında dururken beni görür görmez yönünü bana çevirdi.
Kapılar arkamdan kapanırken yavaşça kilitlendi. Benim kalbim hızlı hızlı ararken önce selam durdum.
Şuana geldiğim hiçbir zaman kapılar kilitlenmemişti. Belli bu onun emriydi.
"Hünkarım." Dediğim zaman yüzüme özlem ile baktı ve yanıma doğru adımladı.
Beni birden sarması ile kalp atışlarım yine hızlandı. Kolları arasına sarıp sarmalarken boynuma uzanıp öptü.
"Senin o hızlı hızlı atan kalbini seveyim." Dediği zaman gözlerim gözlerine döndü.
Ben nutkum tutulmuş bir şekilde ona bakarken "Seni buraya temizlik için çağırmadım." Dedi.
Ben onun gözlerinin içine bakmaya devam ederken "Seninle kalmak istiyorum, seni görmek istiyorum." Dediği zaman içim titredi.
Ardından elimi tutması ile yönünü yatağa çevirdi. Ben korku ile nefes alırken yavaşça yatağa doğru adımladı.
Ben korku ile yutkunurken yatağa doğru uzandı. Ben hâlâ ayakta dururken onun elini bırakmamıştım.
Bakışları bana dönerek birden elimi çekmesi ile beni kendine doğru çekti.
Ben heyecanla yutkunurken beni yatağa doğru yatırdı.
O yan bir şekilde yatıp bana bakarken gözlerimin içine bakıyordu.
Her şey çok ani olmuştu, şimdi ne yapmam gerektiğimi ya da ne yapacağımı bilmiyordum.
"Utanıyor musun?" Diye sorduğu zaman yutkundum. Bakışlarımı kaçırırken kafamı yavaşça salladım.
"Utanma." Dediği zaman üzerime eğildi ve alnıma bir öpücük kondurdu.
Bakışlarım ona dönerken saçlarım ile oynamaya başladı.
"Kimsin sen?" Diye sorduğu zaman bakışlarım tekrar ona döndü.
"Nereden geldin? Sarayıma, haremime, kalbime nasıl girdin?" Diye arında eklediği zaman yüzümde bir gülümseme oluştu.
"Adım Antonie'ydi." Dediğim zaman kara gözleri gözümde kitlendi.
"Fransız bir tüccarın oğluydum, denizleri deryaları geçip buraya geldim." Dediğim zaman beni pür dikkat dinliyordu.
"Sonrasında babamı kaybettim ve geçimimi sağlamak için hareme geldim." Diye eklediğim zaman bakışlarımı tekrar çevirdim.
"Senin burada geçimini sağlaman lazımdı, gönlümü çalman değil." Dediği zaman bakışlarım tekrar onu buldu.
Gözleri yavaşça kapanırken üzerime doğru eğildi.
Dudaklarımız birleştiği zaman zevkle kasıldım. O bundan daha fazla zevk alırken elini belime attı ve beni kendine bastırdı.
Dudaklarını benden çekip boynuma gömülürken iştahla öpmeye başladı.
Öptüğü yerleri koklarken beni kendine bastırdı ve kollarını sıkılaştırdı.
Kokusu burnuma gelirken, şimdi kaslarını tenimde hissediyordum.
Elleri saçlarımda biterken yavaşça karıştırıp, sevdi.
Üzerimdeki kıyafeti yavaşça açarken göğüslerimi gözleri önünde serdi.
Belirgin köprücük kemiğime şefkatli bir öpücük bırakırken öpücükleri o kemiğmin çevresinde zevkle gezindi.
Öptüğü yerler ile zevkle kasılırken, diğer yandan beni sarıp sarmalayan kolları sıkılaşıyordu.
"Duramıyorum." Dediği zaman daha derine gömüldü. Sıcak ve heyecanlı nefsini ıslak tenimde hissederken ellerim siyah saçlarında bitti.
Kafasını desteklediğim zaman bunu bekler gibi daha da iştahlı gömüldü.
Doymuyordu, bana karşı kesinlikle değişik bir zaafı vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Altın Yol
Fiksi Sejarah"Senin canını almaya gücüm yetse de yüreğim yetmez." Fransız bir tüccarın oğlu olan Antonie, harem ağalarını hadım olduğuna ikna eder ve hareme girer. Ancak padişahın ilgisini kısa zamanda üzerine çekince bu sefer padişahın kız kardeşi olan Afife Su...
