Bölüm şarkımız: Sia - Bird Set Free
Ve son kez, bir kez daha, hepinize hayal dünyamıza ortak olduğunuz için teşekkür edip hoş geldin diyor ve iyi okumalar diliyoruz...
...
Kırpılmış kanatları olan kırılmış bir şeydim,
Sesim vardı, sesim vardı ama şarkı söyleyemiyordum
Şimdi uçmak için mücadele ediyorum
Ama hepimizin içinde, saklamaya çalıştığı bir çığlık vardır, ona sımsıkı tutunuyoruz, inkar edemeyiz; bizi canlı canlı yiyor
Detone olsam bile umrumda değil,
Kendimi melodilerimde buldum,
Aşk için şarkı söylüyorum, kendim için şarkı söylüyorum
Özgürlüğe kavuşan bir kuş gibi haykıracağım.
...
2 ay sonra
Tıpta, psikolojide, dinde ya da son beş dakikası bir türlü geçmeyen derslerde arka sıralarda kendi arasında bunun istişaresini yapan öğrencilere göre iyileşme kelimesinin anlamı ne ve nasıl farklı olursa olsun, hepsi için az ya da çok, bir şekilde zamana ihtiyaç duyulduğu konusunda fikir birliğine varıldığını düşünüyordu Laçin. Hissedilemeyecek kadar hafif ya da her saniyesinde çığlık atmasına sebep olacak da olsa acılı bir de...
Her baktığında yaraların açıldığı güne gittiği parmaklarındaki yaraları hatırlayınca kısa bir süre gözlerini yumdu, dudaklarındaki gülümsemenin bozulmaması için temiz havayı derin derin içine çekti. Henüz eski görüntüsüne kavuşamasa da tırnakları yeniden çıkmaya başlamıştı, artık acımıyorlardı üstelik. Aldığı derin nefesle burnuna dolan çimlerin kokusunu ayırt edince gülümsemesini genişletti, kokuyu biraz daha alabilmek için parmaklarını hareket ettirip çimlerin salınmasını sağladı ve elalarını tekrar akşam güneşiyle birleştirip birkaç adım ileride koşturup oyun oynayan Şahin'le Asil'i izlemeye döndü Laçin.
Ekim ayının sonlarına gelmişler, kendini nadiren gösteren güneşi görür görmezse kendilerini evlerinin yakınındaki parka atmışlardı. Kötü birer kabusu andıran günleri geride kalıp yaraları iyileşmeye devam etse de hepsinin bıraktığı izler hala taze ve oldukça görünürdü. Ama tüm yara izlerini birer kusur gibi görmemeyi öğrenmeye başlamıştı Laçin. Onlardan nefret edip de kaçmaktansa hepsini kabul etmek, daha çok iyileştirmek istemesine sebep oluyordu. Üstelik, hepsini seve seve öpen bir piyanisti vardı, neredeyse yaraların bile güzel göründüğüne ikna edecekti kendini.
''Dur, dur, yavaş!'' Laçin, bir anda üzerine doğru koşan Asil'e bağırsa da sözünün dinlenmeyeceğini anlayıp oturuşunu düzeltti hemen. Ani çarpışmayla düşmemek içinse dizleri üzerine yaslanan büyük patileri tuttu. ''Yavaş, oğlum,'' diye neşeli gülüşleri arasından konuşmaya çalışıp boynunu ve yüzünü yalamaya çalışan köpeği sevmeye başladı.
Operasyondan sonra bir süre Oğuzlarla, burada tuttukları bir pansiyonda kalmaya başlamıştı Asil ancak Laçinlerin yaptığı ziyarette asıl sahibini görünce bir türlü ayrılamamıştı. Laçin, evleri küçük olduğu için kendi yanlarında rahat edemeyeceğini düşünmüştü ama kalmak zorunda kaldığı yeri görünce de dayanamamış, Şahin'in yaptığı ilk, yeni ev arkadaşı teklifini kabul ederken bulmuştu kendini.
''Hayır, hayır,'' diye nefes nefese yanlarına gelip Laçin'in boynuna gömülen Asil'in çenesini kavradı, bir yandan severken bir yandan da sevgilisinden uzaklaştırmaya çalıştı Şahin. Batmak üzere olan güneşin altında tam anlamıyla parlayan sevgilisinin gülümsemesini süzdü önce, ardından elalara göz kırpıp kendisiyle inatlaşan köpeği tekrar kendine çekmeye çalıştı. ''Orası olmaz... bunu konuşmuştuk.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAN GÖLÜ BALESİ - BL
AcciónDansçı, yalnız olduğu salonda bir tur kendi etrafında dönüp parmak uçlarından tabanlarına indi. Mükemmeldi. Hiç durmadan bir kez daha döndü. Ve bir kez daha... Bulanıklaşan görüşü, bir çift gözle karşılaştığında ise panikle tabanları üzerine düştü. ...
