Sun Over the Kingdom

Rozdział XXI

Tej nocy nie mógł zasnąć. Cały czas myślał o słowach które powiedział do niego Vinny, oraz o tym jak bardzo nieszczęśliwa jest Gracja. Jak mógł na to zaradzić, chciał by jego przyjaciele zawsze byli szczęśliwi. W dodatku dręczyła go myśl o tajemniczym kupcu, który zjawił się na zamku tuż przed zamachem.

Przetarł oczy i wstał z łóżka, nie zwalczy problemów odsypiając ciężką noc. Korzystając z chwili spokoju sam się oporządził, zanurzając się w zadumie. Justycjariusz wiedział tyle samo co oni, jak miał sam znaleźć zamachowca, oraz szpiega, który w dalszym ciągu wałęsa się po zamku. Owszem, posiadał więcej ludzi, oraz panowie bardziej chętnie z nim współpracowali. Możliwe, że wiedział więcej niż oni, pewnie ma swoje tajne sposoby, lub zaufane osoby.

Ale czy znaczyło, że on i Lucas mają się poddać? Wolał już na własną rękę sprawdzić czy aby na pewno ten kupiec nie miał z tym nic wspólnego.

Judy pojawiła się w drzwiach.

– Dzień dobry wasza wysokość. Czy mogę wejść?

– Tak, proszę – uśmiechnął się do dziewczyny. Służka weszła z wielkim koszem na pranie. Zabrała brudne ubrania, oraz zaczęła zmieniać pościel. – Czy widziałeś może kilka dni temu zakapturzonego człowieka, który kręcił się po zamku?

Judy położyła kosz na łoże i zaczęła się zastanawiać.

– Ostatnio często pada, wiele osób kręci się w pelerynach.

– Podobno był to kupiec z wąsem.

– O! Pamiętam! Szukał drogi do kuchni, zaproponowałam by zdjął przemoczoną pelerynę, ale podziękował.

– Pamiętasz może coś jeszcze?

– Tak, powiadał, że ostatnio sprzedaje tylko w Vesco, przez wojnę nie zapuszcza się za granicę. Miał jechać do Catio po nowe towary.

Więc zmierza na północ w stronę portu. Nie wiedział co o tym sądzić. Może faktycznie był to tylko zwykły kupiec, tylko po co w takim razie pchał się do zamku?

– Czy księcia coś martwi? Dlaczego wasza wysokość pyta się o tego kupca? Czy książę ma do niego interes?

– Poniekąd – odparł lekko zirytowany pytaniami dziewczyny. Panna uśmiechnęła się mimo wszystko.

– Mogę zapytać o niego w mieście książę, możliwe, że jeszcze jest w Serpen. Znam kilka osób, które mogłyby się czegoś dowiedzieć.

Francis uśmiechnął się z wdzięcznością.

– Gdyby panienka była taka miła.

– Nie ma problemu mój książę! Natychmiast pognam do miasta!

Dobrze, że niewiasta była jeszcze młoda i ufna. Przynajmniej nie powinna zrobić mu jeszcze większych kłopotów. Jeśli ten mężczyzna faktycznie jeszcze jest w mieście, osobiście odwiedzi go z Lucasem i dowie się czego tu szukał.

Wczesnym rankiem znalazł Gracje by z nią porozmawiać. Musiał powiedzieć jej co leży mu na sercu, oraz dowiedzieć się co tak naprawdę myśli dziewczyna.

– Gracjo, wczorajszego dnia...

– To nic takiego, wszystko jest w porządku.

Próbowała go zbyć, to oczywiste. Nie chciał z nim rozmawiać od serca i wolała ukrywać swoje uczucia i pragnienia. Skąd on to znał. Nie był pewny, ale podejrzewał, że jego przyjaciele byli tak bardzo skryci właśnie przez niego. Wydawało się, że miał zły wpływ na swoich druhów.