Ölü Olanlar

5. Sır Diye Sırtımızda Taşıdıklarımız

Tommee Profitt, Fleurie - Shallow (Cover)

--------------------------

Düşüyorum

Bütün güzel zamanlarda kendimi değişimi özlerken buluyorum

Ve kötü zamanlarda kendimden korkuyorum

-------------------------

Yaptıklarının onu ahlaki olarak nereye koyduğunu bilmiyordu. Oysa onunla konuşan komşuları ne kadar tatlı bir kız olduğundan bahsederdi. Öğretmenleri hep akıllı bir olduğunu söylerdi.

Kendisi ise...böyle düşünmüyordu.

Dışarıdan bakıldığında sakindi ama bu içindeki kabarmaya başlayan volkanları gizlemek içindi. Onun öfkesi gece başlardı. Camdan dışarı seyrederken öfkesi ona sıkıca sarılmışken sıradan yaşıtları gibi aylaklık etmesine izin verilmediğinde nefretle cama düşen yansımasını izlerdi.

Yaptıkları zihninden geçerken bunların hiçbirinden pişmanlık duymazdı.

On birinci sınıfın ilk günü okula serbest gelecekleri zamanların başlangıcıydı. Rengine âşık olduğu biz kazak vardı üzerinde biraz pahalı olsa da kahverengi saçlarıyla hoş bir tezat oluşturmuştu. En azından okulun ilk günü üst sınıflardan biri koridorun ortasında onunla dalga geçene kadar böyle düşünmüştü. Yanındaki insanlar gülmüş herkesin içinde tüyleri yolunmuş tavuğa benzediğini söyleyip onunla dalga geçmişti.

Aynı gün yemekhanede kazağına döktüğü yemekle okulun yakınındaki eve gitmek için müdürden izin istemişti. Dönüş yolu boyunca üzerinde yemek lekesi varken sokaktaki insanlar ona bakarken çenesi tutmaya çalıştığı yaşları yüzünden titremişti.

Fakat üç gün sonra kendisiyle dalga geçen kızın sınıfı beden dersindeyken lavaboya gitmek için izin almış zemin katta kameraların görmediği bir noktadan inmiş ve beline sıkıştırdığı bir makasla kızın eteğini boydan boya kesmişti.

Sonraki teneffüste kopan curcunaya bakılırsa kızın yedek kıyafeti yoktu ve herkes onun için seferber olana kadar kız derslerin yarısını soyunma odasında geçirmek zorunda kalmış, inatla eşofmanını giymemişti.

Kimse onu suçlamadı. Akıllarına bile gelmedi.

O okulun sessiz, zeki ve başarılı kızıydı böyle bir şey hiç yapar mıydı?

☀️

"Gece'yi doğduğum günden beri tanıyorum. Çünkü o benim kuzenim Güneş."

Karşımda gergin omuzlarla kaskatı bir halde bekleyen adam gözlerime bir tepki vermemi bekleyerek baksa da ne söyleyeceğimi bilmiyordum.

Geçmişi ardında bırak sözünün yaşayan kanıtları olmamız gerekirken odasında buna izin vermeyen kişiyle yaşaması her sabah uyandığında ortak geçmişlere sahip iki kişinin göz göze yaşaması sandığımdan da berbat bir durum olmalıydı.

Onun yerinde olmak istemezdim.

"Burada uyandığımız ilk gün ne hissettiğini tahmin bile edemiyorum." Diye fısıldayınca görünmez bir el omuzlarındaki gerginliği aldı. Gözlerimin içine bir süre daha sözlerimde samimi olup olmadığım anlamak istercesine baktıktan sonra bakışlarını kaçırdı.

Yeniden uyandığımız güne dönmüş gibi ifadesi durgunlaştı. "O yatakta aklım karmakarışık bir halde uyanınca nerede olduğumuzu anlayamadan kuzenimi görünce bende ne hissettiğimi bilmiyordum aslında." Gergin havayı yumuşatmak için tebessüm etmeye çalışsa da başarılı olamadı. "Zaman biraz daha geçip olaylar üzerinde sis kalkınca kuzenimi bizim gibi diğer ölülerin yanında görmenin ne demek olduğunu fark ettim. Bunun ne anlama geldiğini..."