Ölü Olanlar

11.Korkulanın Gücü

Hozier- in The Wood Somewhere

---------------

Yaraya ne sebep oldu? Dişler ne kadar büyük?

Yeni gözlerin beni izlediğini görüyorum

Yaratık hamle yaptı döndüm ve koştum

Sahip olmadığım bir hayatı kurtarmak için

---------------

Elinin tersini alnında birikmeye başlayan terleri kurulamak için kullandı. Mutfağın geniş camından başını çevirdiğinde sokakta oynayan çocukları gördü. Aralarında kardeşlerinin olup olmadığını anlamak için cama yaklaşsa da görünürlerde kardeşleri yoktu. Dünya ve Hayat bir araya geldiğinde yerlerinde durmazlardı. Birbirinin tıpa tıp aynısı olan yüzleri her daim haylazlık peşinde olduklarını ele verirdi.

Hava, ağaçları aldatıcı sıcaklıkla kandıracak kadar sıcaktı. Evin önünde yapraklarını döken ağaçta pembe bahar çiçekleri açsa da zamanından önce açan bu narin çiçekler haftaya yağacağı söylenen karın altında kalıp öleceklerdi.

Bugün günlerden Çarşamba, okuldan uzaklaştırıldığı üçüncü gündü. Azra'nın ailesi şaşırtıcı şekilde şikayetçi olmamıştı. Buna müdürüyle telefonda konuşan babası bile şaşırmıştı. Babası o gün okula çağrıldığında Azra'nın annesiyle olan konuşmaları tam bir kavga kıyametti. Kadın gerçeğe dayanmayan saçmalıklarla suçlamıştı onu; şikayetçi olacak, eğitim hayatını bitirecekti, onu mahvedecekti...

Ama geçen Cuma babasını arayan müdür şaşkın sesle şikayetlerini geri çektiklerini söylemişti. Fakat okulun itibarı için güpegündüz kantinde işlenen bu olay cezasız kalamazdı. Bunu okulun en iyi öğrencilerinden biri yapmış olsa bile. Müdür kameraları incelemiş öğrencilere sorduğu sorular sonucunda kavgayı Azra'nın başlattığını tespit etmişti.

Bu yüzden okuldan beş gün uzaklaştırma alarak kurtulmuştu. Pazartesi okula geri dönecekti. Döndüğünde ise bi okulun psikolojik danışmayla düzenli olarak görüşecekti. Bu olayın siciline işlenip işlenmeyeceği ise dönem sonuna kadar davranışlarından belli olacaktı.

Yaptıkları siciline işlenebilir veya her dönem sonu toplanan disiplin kurulunda silinebilirdi. İlki olursa yurtdışı hayali çöp olurdu. İkincisinin yaşanması için her adımına, aldığı her nefese dikkat edecekti.

İkinci dönemin başında okulun yurtdışındaki kardeş okulundan yardımseverler gelecek ve okulda bir yemek yenecekti. Görüşme sırasında burs almaya hak kazanan öğrenci kesinleşmiş olacaktı. Kavga öncesine kadar herkes onun yurtdışı bursu kazanan öğrenci olduğuna kesin gözüyle baksa da herkesin gözünde konumu düşmüştü.

Yine de hala şansı vardı.

Kavga günü müdürün odasından çıktıktan sonra olanları ise düşünmemeye çalışıyordu. Camın önünde şimdi görebileceği yerde oynayan kardeşlerini izlemeye devam ederken arka cebindeki telefonu çıkarıp ekranı aydınlattı. Hiç mesaj yoktu. Arama da. Okul daha bitmediği için sabahki mesajlarına dönememiş olmalı diye düşündü.

O gün eve döndüğünde her şey korktuğu gibi olmuştu. Babasının sesi duvarlara çarparken küçük kardeşleri korktukları için odalarından başını dışarı çıkarmamıştı. Annesi başka bir koltukta sessizce oturuyordu. Babasının tüm sözlerini içine çekerken ağzını açmamıştı. Yine de kafasından kendine işkence çektiren düşünceler kadar kötü geçmemişti konuşma.