အပိုင္း(၁၈)
"အား ငါေသေတာ့မလိုပဲ"
လက္ေတြ႕ၿပီးသည့္အခါ ျမတ္ႏိုးသည္ ပင္ပန္းစြာ စားပြဲေပၚ ေခါင္းခ်လိုက္ၿပီးဆိုသည္။ အခုက ေဆး႐ုံကဝန္ထမ္းေတြနားေနသည့္အခန္းမွာျဖစ္သည္။ ကူးကူး ကိုႀကီးေပးသြားသည့္မုန႔္ေတြကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။
"အစာစားႏိုင္ေသးလား ကိုႀကီးကအမ်ားႀကီးလာပို႔သြားတယ္"
"စားလို႔ဝင္ပါ့မလား ခဏကမွခြဲထားတာကို"
"အယ္ နင္ကလည္း ျပန္မေတြ႕းနဲ႔ေလ လာ...ထ ကိုႀကီးက ၾကက္ေၾကာ္ေတြေရာ ဘာဂါေတြေရာ အသားညႇပ္ေပါင္မုန႔္ေတြ႕ပါပါတယ္ ႏိုးႏိုး ထ! အစာစား"
"အင္း!.."
ျမတ္ႏိုးကိုအတင္းေကြၽးမွ စားေတာ့သည္။ ကူးကူးတို႔စားေနစဥ္ ေနာက္ထပ္ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္အခန္းထဲဝင္လာသည္။ ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္လို႔သာေျပာတာ ကူးတို႔လို အ႐ြယ္ေလာက္သာရွိမည္။ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၊မိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ ႐ုပ္ကဆင္တူေလးေတြ။
"ဆရာက ဒီမွာနားလို႔ရတယ္ေျပာလို႔"
"ရတယ္ လာေလ"
"အင္း "
ႏွစ္ေယာက္က စားပြဲဝိုင္းတစ္ခုထဲမွာ ဝင္ထိုင္သည္။
"ဘာစားၿပီးၿပီလဲ"
"ဟင့္အင္း မစားရေသးဘူး"
"ဒါဆို ဒါေတြထဲက ႀကိဳက္တာစားလို႔ရတယ္ ေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ခ်င္ရင္လည္းအဆင္ေျပတယ္"
"အင္း ေက်းဇူးပဲ"
ကူးဘက္ကစားလို႔ရတယ္ေျပာေပမဲ့ ထိုႏွစ္ေယာက္က ထိေတာင္မထိ။
"ငါက ယူရီ! သူက ေနရီ ငါတို႔တစ္ေက်ာင္းတည္းပဲ အမႊာေမာင္ႏွမေတြ"
"ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္ေလးေတြအရမ္းဆင္တယ္လို႔ ႏိုးႏိုးေတြးလိုက္မိေသးတယ္ အခန္းမတူလို႔ မေတြ႕ျဖစ္ဘူးပဲ သူက စႏၵရာကူးပါ ငါက ျမတ္ႏိုး"
"နင္တို႔ကို တစ္ခါတစ္ေလ ျမင္တယ္ ေဆး႐ုံပါတူမယ္လို႔မေတြးမိဘူး"
"အင္း အခုတူေတာ့ အေဖာ္ရတာေပါ့"
ကူးတို႔ ထိုမွစ၍ မိတ္ဖြဲ႕လိုက္ရာ ခင္မင္သြားၾကၿပီး စားပြဲေပၚက မုန႔္ေတြလည္းကုန္သြားေတာ့သည္။ စကားေျပာရင္း နာရီၾကည့္ေတာ့ ဆယ္နာရီထိုးေက်ာ္ေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကူးထရပ္လိုက္သည္။
ESTÁS LEYENDO
ဘယ်လောက်ထိချစ်လဲ!?(Completed)
Romanceထူးခြားပုံရိပ် ♡ စန္ဒရာကူး "ကူးဘက်က ခြေလှမ်းတစ်ရာမှာ ကိုးဆယ့်ကိုးလှမ်းထိလှမ်းနိုင်တယ် ဒါပေမဲ့ ကျန်တဲ့တစ်လှမ်းကိုတော့ ဘယ်တော့မှမလှမ်းဘူး လွှတ်နေတဲ့တစ်နေရာက ကူးတို့အဆင်မပြေမှုတွေကို ယူဆောင်သွားအောင်လို့ ဒါကြောင့် ကိုကြီးဘက်ကတစ်လှမ်းမှမတိုးလည်းရတယ်...
